หน้าส่วนตัว
สี่ทุ่มแล้วเนี๊ยตอนนี้
เสียงแม่เจื้อยเจ้วเรียกหา
ฉันนั่งอยู่บนดาดฟ้า
พร้อมจับปากกาจดลง
เขียนกลอนแต่งกลอนเป็นบทๆ
ไม่สะทกในคำแม่เรียกหา
เรียกแล้วก็เรียกอีกอยู่นั่นหล่ะ
จนแม่ต้องขึ้นมาตาม
แม่ถามว่าฉันทำอะไรอยู่หรือ
เป็นบื้อเป็นใบ้ไม่ขาน
แม่เรียกตั้งนมตั้งนาน
เอาหูไปทางเอาหางไปที
เป็นเบ้อเป็นใบ้ไปแล้ว
นั่งแก่วกับกองหนังสือ
เขียนกลอนเขียนกระดาษไม่หยุดมือ
แม่เรียกไม่หือไม่ขานจนแม่รำคาญ
จึงต้องตามขึ้นมาดู แม่เห็นฉันนั่ง
เหม่อๆเบลอๆปรือปรือถามว่าฉันทำ
อะไรอยู่หรือจึงเบอลจึงปรือไม่ได้ยิน
ก็ฉันนั้นนั่งคิดถึงเธอนะ
แล้วเธอล่ะจ๊ะ......คิดถึงฉันไหม.......
ฉันนั่งเป็นนานโดยไม่ทำอะไร
ก็เพราะว่าฉันคิดถึงเธอนั้นนั่นยังไง...
ปากกาสีฟ้ากับตุ๊กตาทวิสตี้ฯ 18 ธ.ค. 2546 22:24 น. - ID 43194 
1021
2
0
19 ธันวาคม 2546 00:54 น. - comment id 192622
แม่เรียกไม่ชอบขานรับ แต่พอตอนเช้ากลับรีบไปหา แบมือขอสตังค์แม่ทุกครา จริงไหมจ๊ะเธอจ๋าคนดี *-*เข้าใจแต่งดีนะค่ะ*-*
19 ธันวาคม 2546 01:20 น. - comment id 192632
...อย่างนี้หรือคือใจไร้ขอบเขต หาสาเหตุหนีไปในยามเผลอ เหลือแต่ร่างห่างใจให้เบลอเบลอ คอยพร่ำเพ้อพร่ำบ่นอยู่คนเดียว... ......................สวัสดีครับ..............
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
