....จากวันนี้ หรือวันไหน ใจต้องจาก จำต้องพราก จากเธอ ไกลกันสอง เมื่อก่อนมี เธอนั้น แนบประคอง ใจใสผ่อง สดชื่น รื่นฤดี..... ....ณ วันนี้ มองหาใคร ไม่มีแล้ว โอ้ดวงแก้ว จากไป ให้หมองศรี จรจำพราก จากไกล ไม่ใยดี ใจดวงนี้ จะเข้มแข็ง แกร่งกว่าเธอ...
18 ธันวาคม 2546 19:42 น. - comment id 192472
***...ทำไมรักแล้วต้องผิดหวังครับ...*** หวังว่าคนเขียนสมหวังนะครับ... เป็นกำลังใจให้เสมอครับ...
18 ธันวาคม 2546 20:13 น. - comment id 192489
...คงไม่มีใครอยากผิดหวังหรอกค่ะ...แต่ถ้าความรักของคนเราเป็นเหมือน บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป ก็คงดีสินะคะ...ที่เพียงเติมความรักแล้ว สมหวัง เหมือนบะหมี่ที่เติมน้ำร้อนแล้วก็กินไป...จริงมั้ยค่ะ....ขอบคุณค่ะ...
19 ธันวาคม 2546 00:01 น. - comment id 192586
ณ วันนี้ที่ใจต้องชอกช้ำ ณ วันนี้จะขอจำเริ่มต้นใหม่ ณ วันนี้วันที่ไม่มีใคร ณ วันนี้ทีใจต้องสู้เอย *-*กลอนไพเราะมากเลยค่ะ ชอบค่ะชอบ*-*
20 ธันวาคม 2546 17:32 น. - comment id 193026
ณ..วันนี้มีใครให้ห่วงหา ไกลสุดตาคิดถึงคนึงฝัน สุดขอบฟ้าแสนไกลใจผูกพัน คู่เคียงกันด้วยรักสองครองรักคอย...ฯ มาเป็นกำลังใจให้ค่ะ..ความหมายของบทกลอนดีมากค่ะ....