เที่ยวเดินแคว้นแดนไพรใกล้ธารา มาพบหน้านวลน้องจ้องไม่ห่าง อกอวบอิ่มนิ่มตัวทั่วสรรพางค์ สวยไม่สร่างสำอางองค์ชวนหลงมอง เธอเป็นใครผู้ใดหนอขอรู้จัก อยากเข้าทักสมัครใคร่ใฝ่สนอง ท่าเอียงอายคล้ายเมินเขินไม่มอง ฉันยืนจ้องมองไม่วางหว่างวนา โอ้แผ่นดินถิ่นนี้มีสาวสวย หากโชคช่วยอวยผลสุขล้นหนา เธอเล่นน้ำดำมุดผุดธารา โลดเริงร่าท้าลมพัดข่มไป เหมือนกินราผ้าเปลื้องว่ายเยื้องย่าง แหวกว่ายหว่างกลางชลน้ำวนใส เหล่ามัจฉาปลาเห็นเป็นตกใจ เธอคือใครใยกล้าห่มฟ้าดิน
นกตะวัน 18 ธ.ค. 2546 08:51 น. - ID 43152 
286
2
0
18 ธันวาคม 2546 12:14 น. - comment id 192335
ลมแทบจับกับกลอนที่ท่านแต่ง นึกว่าถ้อยแถลงในกลอนนี้หนา จะเป็นจริงท่านจึงได้แต่งขึ้นมา แต่พออ่านที่ท้ายหน้าค่อยโล่งใจ (นู๋โตะจายหมดเลย นั่งอ่านที่โรงเรียน กลัวอาจารย์ชะมัด คิดๆอยู่ว่าสมัยนี้ผู้หญิงเป็นอย่างนี้แล้วเหรอ แต่พออ่านที่note ก็เลยโล่งอก สบายใจ เฮ้อ!) ----- แต่งได้ดีมากๆค่ะ -----
18 ธันวาคม 2546 19:37 น. - comment id 192467
นึกอยู่แล้วเชียว ต้องมีคนเข้าใจผิด แต่เกิดมาเป็นกวีแล้วนี่ ต้องนำทุกสิ่งทุกอย่างมาแต่งเป็นกลอนให้ได้หมด ต้องใช้ทั้งความรู้ที่ค้นคว้าหามา ประสบการณ์จากชีวิตจริง และจากคนอื่น รวมทั้งจินตนาการทั้งหลายแหล่ด้วย เพื่อจุดประสงค์เดียว เพื่อให้ผู้อ่านมีความเพลิดเพลิน และมีความสุข หากผู้อ่านได้รับความเพลิดเพลินและมีความสุข ถือว่าประสพความสำเร็จแล้วครับ
18 ธันวาคม 2546 23:28 น. - comment id 192565
ถ้ามีนางมโนราห์อย่างว่าไว้ คงมีชายดีใจให้สุขสม มโนราห์เล่นน้ำคงน่าชม ขนาดผู้หญิงไร้เงายังสนด้วยเช่นกัน *-*กลอนไพเราะมากเลยค่ะ ตอนแรกคิดแบบเดียวกับคุณmaimao นะค่ะ แต่พอโน้ตด้านล่างแล้วรู้ค่ะ อิ อิ*-*
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
