...เพียงเศษหิน บนดิน ดูแข็งกร้าว แม้นเหน็บหนาว แดดแผดเผา พอทนไหว ยังแข็งแกร่ง มั่นคง มิหวั่นไป ก็เป็นได้ แค่ภายนอก ที่เย็นชา ภายในหิน เศษดิน อาจผุ กร่อน บ้างก็ร่อน ตามกาล ที่ขานหา จำต้องจาก ร้างรัก หักอุรา มิเกินกว่า ความแข็งแกร่ง ก็ร้าวไป ต้องสลาย ความยืนยง ที่คงอยู่ ก็เพราะรู้ ว่าทนเฉย อยู่ฤๅไหว มีหวั่นบ้าง สะท้านบ้าง อยู่ร่ำไร จึ่งยอมให้ ความอ่อนโยน ก้าวเข้ามา เปรียบความรัก ในใจ ใจของฉัน ภายนอกนั้น อาจดูเป็น ไม่เห็นค่า แต่ข้างใน อ่อนไหว เกินพรรณนา เพราะรู้ว่า ทั้งใจ...อ่อนให้เธอ
18 ธันวาคม 2546 10:14 น. - comment id 192300
อ่อนโยนในความเข้มแข็ง เหมือนหินแกร่งต้านลมแรงพัดไหว ความรักจากใจฉันที่เป็นไป เหมือนหินใหญ่นี่ไงที่เปรียบมา อ่อนโยนจังเลยนะคะ แต่เป็นความอ่อนโยนบนความเข้มแข็ง แวะมาทักทายเหมือนเดิมค่ะ
18 ธันวาคม 2546 22:13 น. - comment id 192545
ความรักของฉันอยู่คงที่ ไม่ว่านานปีไม่หวั่นไหว ไม่เหมือนก้อนหินหรือสิ่งใดใด เพราะหัวใจฉันคงมั่นและรักจริง *-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-*