มันเป็นห้วงคนึงของความคิด ในดวงจิตที่แสนจะอ่อนล้า เฝ้ารำพึงคิดถึงพรรณา ถึงเธอที่ลาจากฉันไป เสียงเธอยังวนเวียนอยู่ในหัว ตัวเธอเป็นภาพคอยหลอกหลอน ไม่เคยหนีพ้นยามตื่นหรือยามนอน ฉันวิงวอนให้ใครช่วยฉันที มันเจ็บปวดแสนระกำซ้ำโศก อยากหนีโลกให้พ้นคนใจร้าย คนแสนดีที่เคยรักมากลับกลาย มาทำร้ายมางเมินเหินห่างไกล ฉันยังอยู่กับหัวใจที่อ่อนล้า และเวลาที่ผ่านไปยิ่งไกลฝัน จะกลับคืนมายืนอยู่เคียงคู่กัน ไม่มีฉันไม่มีเธอ...อีกต่อไป
อิฐขาว 17 ธ.ค. 2546 00:29 น. - ID 43085 
857
2
0
17 ธันวาคม 2546 00:32 น. - comment id 191956
อืม.....กลอนเพราะค่ะ
17 ธันวาคม 2546 00:42 น. - comment id 191963
ไม่มีเราให้พบเห็นหมือนเช่นก่อน มีแต่ความอาวรณ์และห่วงหา มีแต่ฉันคนเดียวที่เธอไม่เคยเหลียวมองมา ทำให้ต้องเศร้าอุราเกินกว่าจะทำใจ *-*กลอนไพเราะมากเลยค่ะ*-*
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
