หลายเหตุการณ์ผ่านเวียนเปลี่ยนชีวิต หลายลิขิตคิดก่อร่างมุ่งสร้างสรร มีทั้งสุขทุกข์เศร้าคลุกเคล้ากัน เริ่มจากหนึ่งถึงวันนี่ที่ยาวนาน เหมือนชะตาฟ้าลิขิตชีวิตนี้ นำชีวีวิถีสร้างทางประสาน เหมือนกำหนดเป็นกฎก่อต่อเหตุการณ์ เวียนหมุนผ่านกาลเวลาพาเดินไป ยากเข้าในชะตาที่ฟ้าก่อ เฝ้าตัดพ้อต่อว่าฟ้าพาหมองไหม้ หลายหลายครั้งใกล้ความหวังที่ตั้งใจ กลับผันให้ไม่ถึงฝั่งที่ตั้งมา หรือบางครั้งเหมือนหวังนั้นมันสิ้นแล้ว กลับฉายแววคืนใหม่ให้ปราถนา เหมือนว่าแกล้งแต่งไว้ในชะตา ให้ร่ำหาทั้งราร้างทางชีวิน ตั้งแต่เกิดกำเนิดถึงซึ่งวันนี้ นำชีวีเดินหน้าไปเมื่อไรสิ้น ความสุขทุกข์รับรู้ดูชาชิน แม้สมจินต์ฝันสิ้นไปไม่สำคัญ เมื่อทุกสิ่งกำหนดเป็นกฎก่อน ยากตัดรอนผ่อนปรนเปลี่ยนความอาสัญ ถึงสำเร็จสมหวังตั้งใจนั้น ก็มีอันต้องผันพรากจากเหมือนเดิม สุดท้ายแล้วมิแคล้วความว่างเปล่า ไม่มีเหงาเศร้าทุกข์หรือสุขเสริม ไม่มีฝันผันร่างทางมาเพิ่ม สู่สิ่งเดิมก่อนเริ่มสร้างทางก้าวเดิน
16 ธันวาคม 2546 20:33 น. - comment id 191845
ความฝันยังคงมีอยู๋ครับ ผมเชื่อเช่นนั้น มิใช่มันหลบหน้า แต่อย่างใด ขอให้ก้าวไปด้วยไฟฝันและแรงทะเยอทะยาน สักวันความฝันต้องเป้นของเรา ขอเป็นกำลังใจครับ
16 ธันวาคม 2546 23:58 น. - comment id 191942
ความฝันจะอยู่ตรงไหน เราต้องไปให้ถึง แม้จะนานเท่าไหร่ไม่คำนึง แต่ต้องไปให้ถึงก็พอ *-*กลอนคุณไพเราะมากเลยค่ะ*-*
19 ธันวาคม 2546 22:35 น. - comment id 192887
แต่งได้อารมณ์มาก