น้ำใสๆ มันไหลจากตา ทุกที ในวันที่ฉันนี้คิดถึงนาย แล้วทำไมถึงยังคิดถึงไม่หาย ในเมื่อ นาย ไม่ได้รักกัน นายไม่เคยเห็นใจ ฉันแม้วัน วันที่เรา เคยรักกัน เต็มหัวใจ ในวันนี้ ฉันคงได้แต่เหงา ได้แต่เศร้า ห่วงใย และ ห่วงหา นั่งร้องไห้ น้ำใสๆ ไหลออกตา เสียงตะโกนก้องในใจของฉันว่า ยังรักเธอ
15 ธันวาคม 2546 23:47 น. - comment id 191619
พอดีช่วยเนี้ยมันเศร้านิดหน่อย ตอนแต่งกลอน บทเนี้ย ร้องไห้ไปด้วย ออกมาคงไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ขอโทษด้วยแล้วกันนะคะ
16 ธันวาคม 2546 07:20 น. - comment id 191641
ใครว่าล่ะคะ....ดีมากๆๆตะหาก....ฟ่างชอบนะคะ..เหมื่อก่อนฟ่างก็เคยเป็นแบบนี้เหมือนกัน...เข้าใจความรู้สึกนั้นดีค่ะ...ฟ่างเป็นกำลังใจให้นะคะ....^___^ยิ้มกว้างๆเข้าไว้นะคะ....
16 ธันวาคม 2546 11:06 น. - comment id 191684
อ่านกลอนนี้ไป... แล้วน้ำใสๆก็ไหลออกจากตาฉัน เหตุผลหนึ่งคือปวดร้าวเศร้าเหมือนกัน อีกเหตุผลนั้น...คือฉันเพ่งจนแสบตา... มาทักทายค่ะ อิ อิ
16 ธันวาคม 2546 11:38 น. - comment id 191699
มองไม่เห็นกลอนเลยครับ สายตาไม่ค่อยจะดี แต่เท่าที่อ่าน คอมเมนท์ คงเพราะครับ คราวหน้าช่วยใช้สีที่เห็นชัดด้วยครับ
16 ธันวาคม 2546 19:25 น. - comment id 191800
จะเศร้าเพราะสีคำหรือเศร้าที่เจ้าสลด แต่ทั้งหมดก็เศร้าๆจริงหนา ฉันก็เคยเศร้าใจที่ผ่านมา เศร้าจนน้ำในตามันหลั่งริน แวะเข้ามาเป็นกำลังใจให้นะคะ เดี๋ยวก็หายเศร้าแล้วละ เพราะที่นี่มีกำลังใจให้เยอะเลย
16 ธันวาคม 2546 21:28 น. - comment id 191889
ขอบคุณมากๆ เลยนะคะ ว่างๆ จะเขียนอีกค่ะ แต่ตอนนี้ก็ มีเรื่องสั้นที่แต่งน่ะค่ะ เรื่อง วัยใส น่ะค่ะ มีหลายตอนแล้วล่ะนะ หาอ่านได้นะคะ
16 ธันวาคม 2546 22:13 น. - comment id 191908
ยื่นผ้าเช็ดหน้ามาให้ แต่ผืนไม่ใหญ่เท่าไหรหนา แต่ก็พอใช้ได้ให้เธอคลายเศร้าอุรา และยิ้มรับกับคนตรงหน้าได้ไหมคนดี *-*มาปลอบใจค่ะ ถ้าไม่หายก็จะนั่งร้องไห้เป็นเพื่อนหละนะค่ะ*-*
17 ธันวาคม 2546 02:27 น. - comment id 191970
อ่านไม่ได้ลงใช้เมาลากดูสิให้ขึ้นเเถบสีจะได้เห็นชัด