มันเกิดอะไรกับฉัน

ทะเลหวั่น


         ....แต่ก่อนไม่เคยคิดอะไรกับเธอเลย...
  ...รู้สึกเฉยๆไม่เคยชอบไม่เคยห่วงด้วยซ้ำไป...
         ...แต่เดี๋ยวนี้ทำไมได้ใกล้เธอเท่าไร...
                ...หัวใจหวั่นไหวทุกทีที่เจอ...
                    ...ไม่เคยจะสนใจ...
        ...แต่เดี๋ยวนี้ทำไมมองหาแต่เธอ...
         ..อยากพูดอยากคุยกับเธอเสมอ..
           ...อยากเจอ..อยากใกล้เธอทุกวัน...
                   ...จากที่ไม่เคยคิดอะไร...
              ...แต่เดี๋ยวนี้ใกล้เธอแล้วใจสั่น...
         ...เป็นเพราะอะไรทำไมถึงเป็นแบบนั้น...
        ...อยากรู้เหมือนกันว่าทำไมนะ...ทำไม...
                ...มันเกิดอะไรกับฉัน...
        ...คำถามนั้นเกิดในใจ...
          ...เวลาเจอรู้สึกหวั่นไหว...
       ...เป็นอะไรไปนะหัวใจเรา...
             ...แต่ก่อนไม่เคยคิดถึงเธอ...
         ...แต่เดี๋ยวนี้ขาดเธอทีไรก็ต้องเหงา...
           ...เป็นอะไรไปกันแน่นะหัวใจเรา..
       ..คงเป็นเพราะตกหลุมรักเธอเข้าแน่ๆเลย...
 ( เอ้าโยนเชือกมาหน่อย...อิอิ )				
comments powered by Disqus
  • พี่ฟ่างจ๊า =^-^=

    15 ธันวาคม 2546 22:50 น. - comment id 191608

    ช่างไพเราะเหลือเกินนะ น้องรัก.....อิอิ...พี่ฟ่างก็ชอบเหมือนกันอ่ะจ่ะ.....แต่ชอบกลอนของน้องมากกว่า....(อย่างนี้เรียกว่าลำเอียงไปมั้ยเนี่ย)...............ทักทายค่ะน้องไมนด์........^___________^
  • ดินสอสีฟ้า

    16 ธันวาคม 2546 04:25 น. - comment id 191631

    กลอนน่ารักมากเจ้าค่ะ
    
    แวะมาทักทายเจ้าค่ะ
  • ตะแหง่ว

    16 ธันวาคม 2546 10:04 น. - comment id 191672

    มันเกิดอะไรในใจนะ
     เมื่อเข้ามาใจไหวหวั่น
    แต่ก่อนไม่เคยเลยไม่เคยคิดผูกพัน
    แต่พอเห็นเธอใจฉัน ก็ละลาย อิ อิ
  • พิกุลทอง

    16 ธันวาคม 2546 11:02 น. - comment id 191680

    ก็เกิดความรักขึ้นกับเธอละสิ
    ใจถึงได้เป็นอย่างนี้ได้
    เป็นอาการของคนอยากมีคู่ใจ
    ไว้เคียงข้างกาย ตลอดกาล
  • ฤกษ์ ชัยพฤกษ์

    16 ธันวาคม 2546 12:11 น. - comment id 191715

    ขบวนการอย่างนี้ทางพระเรียกว่า ปฏิจจสมุปบาท ได้สัมผัสทางตาหูจมูกลิ้นกายใจแล้วก็เกิดอาการ อิอิ พระท่านสอนว่า ต้องดับเสียก่อนอย่าให้เกิด เห็นเพียงแค่เห็น ได้ยินเพียงแค่ได้ยิน อย่าให้อยากได้ อยากมี อยากเป็น เกิดขึ้น อิอิ ไปฟังบเทศน์มาละ
  • กุ้ง

    16 ธันวาคม 2546 19:26 น. - comment id 191801

    หนึ่งชีวิตหนึ่งหัวใจในความรัก
    ใช้สองมือฟูมฟักรักสดใส
    ให้สมองสองตาพาใจไป
    ด้วยเราสองห่วงใยกันและกัน
    และด้วยแรงแห่งรักจักฟันฝ่า
    อุปสรรคนานาทั่วขอบขัณท์
    ด้วยสองดวงหนึ่งใจร่วมมือกัน
    ก้าวฝ่าฝันด้วยตระหนักรักด้วยใจ
    ดีใจนะที่มีเธออยู่ที่นี่
    ช่วยประคองชีวีให้สดใส
    ช่วยประคองความรักก้าวนำไป
    และช่วยให้โลกสวยด้วยมือเรา
    แม้สองเราไม่ได้เริ่มด้วยความรัก
    แต่สองใจเคยตระหนักความเงียบเหงา
    ต่างก็มีความรักมาเป็นเงา
    ทำให้โลกหม่นเศร้าได้จางไป
    เพราะสายลมบางเบาในครั้งก่อน
    นำเอาความอาทรให้รอนไหว
    พัดให้คนสองคนได้เข้าใจ
    พาให้ใจสองใจได้ผูกพัน
    และสองเราจึงเริ่มที่เข้าใจ
    ต่างดูแลเอาใจใส่ไม่ห่างหัน
    มีความรักผูกพันมั่นต่อกัน
    จึงมีเธอมีฉันทุกวันนี้
    
    อืม  กลอนนี้เราขอยืมเค้ามาอีกทีอ่ะนะ
    ก้อมอบให้ไมนด์ล่ะกัน
  • แม่จิตร

    16 ธันวาคม 2546 21:01 น. - comment id 191872

    สงสัยจะจิงแฮ่ ๆ อย่าลืมรักด้วยหล่ะ จะได้ครบสูตรนะ
  • ผู้หญิงไร้เงา

    16 ธันวาคม 2546 21:49 น. - comment id 191900

    เกิดอะไรขึ้นกับใจเราไม่รู้
    อยู่อยู่คิดถึงเธอเสมอ
    ไม่เจอหน้าห้านาทีก็เศร้านะเออ
    ไม่รู้เป็นอะไรเสมอเหมือนกัน
    
    *-*กลอนน่ารักจังเลยค่ะ  ฝากถามคุณกุ้งให้หน่อยนะค่ะ  ยืมกลอนเขามานะ  คืนเขาเมื่อไหร่ค่ะ อิ อิ (หยอกเล่นค่ะ)*-*
  • ทะเลหวั่น

    17 ธันวาคม 2546 07:23 น. - comment id 191980

    ถึง พี่ฟ่าง
    
    ...อิอิ...ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะพี่ฟ่าง...
    ..ไมนด์จะลอย..ย..อีกแล้ว..ว..ว..อิอิ
    
    ถึง ดินสอสีฟ้า
    
    .....ขอบคุณเจ้าค่ะ...ที่แวะมาชมและทักทายกัน...
    ...อิอิ..
    
    ถึง พิกุลทอง
    
    ...กลอนเพราะค่ะ...ขอบคุณนะคะที่มาทักทายกัน..
    
    ที่เป็นแบบนี้
    ใจคงมีเทอคนดีใช่ไหม
    จึงได้เกิดอาการแบบนั้นไง
    เฮ้อ...เสียใจให้เขาแล้วหรือเรา
    
    
  • **พาฝัน**

    18 ธันวาคม 2546 20:06 น. - comment id 192487

     . . แวะมาทักจ้า...
  • ทะเลหวั่น

    19 ธันวาคม 2546 20:37 น. - comment id 192848

    ถึง ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
    
    ...งง..ค่ะ...แต่ก้อขอบคุณค่ะที่แวะมา
    
    ถึง พี่กุ้ง
    
    ...อย่าลืมเอาไปคืนเค้าล่ะ...อิอิ...
    
    ถึง แม่จิตร
    
    ...ฌห็ฯด้วยจริงๆๆนะคะ...
    
    ถึง ผู้หญิงไร้เงา
    
    ...กลอนเพราะอีกแล้ว...เนอะพี่ตูนไม่รู้จะคืนเมื่อไร...กัน
  • กุ้ง

    20 ธันวาคม 2546 16:54 น. - comment id 193008

    คืนไม่ได้หรอก
    แต่งกลอนไม่เป็นอ่ะ
    เอาเป็นว่าขอเลยล่ะกัน
  • ทะเลหวั่น

    20 ธันวาคม 2546 22:29 น. - comment id 193140

    ถึง พี่กุ้ง
    
    ..เออ...ก้อลองหัดแต่งสิ..เอามั้ยสอนให้อิอิ...
    
  • กุ้ง

    21 ธันวาคม 2546 15:02 น. - comment id 193282

    สอนยากจะกล้าสอนป่ะละ  อิอิ
  • ทะเลหวั่น

    21 ธันวาคม 2546 19:18 น. - comment id 193356

    ถึง พี่กุ้ง
    
    ...ถึงเธอจะสอนยากสอนเย็นเพียงไหน
    ก้ออยากจะสอนให้เธอเสมอ
    ไม่ว่าจะสอนนานแค่ไหนนะเออ
    จะพยายามสอนเธอแล้วกัน
    
    ...อิอิ...
  • กุ้ง

    26 ธันวาคม 2546 18:25 น. - comment id 194792

    จิงอ่ะป่าว
    สอนให้เนี่ย
    คิดตังป่ะ..............อิอิ
  • ทะเลหวั่น

    26 ธันวาคม 2546 18:56 น. - comment id 194809

    ถึง พี่กุ้ง
    
    สำหรับเธอฉันสอนให้
    สอนด้วยใจดวงนี้ของฉัน
    ส่วนเรื่องเงินไม่สำคัญ
    ขอเป็นหอมแก้มละกัน 1 ที
    
    ..อิอิ...จะให้สอนป่ะล่ะ...แต่ล้อเล่นน่ะ
    กลอนน่ะ..แต่สอนน่ะสอนได้
  • กุ้ง

    7 มกราคม 2547 19:07 น. - comment id 199313

    จะสอนเหรอ
    เอาดิ
    สอนเลย
    

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน