หนึ่งในวัน ว่างเหงา และเงาโศก ฉากโทรมโทรมประโลมโลกที่โยกโย้ กระหายหิวปลอบปลอมปลอมเสียผอมโซ แม้เหมือนโง่ งมงาย แค่ใคร่ครวญ อยากจะยินเสียงเย็นเย็นเป็นเพื่อนใจ ก็แค่ใครให้โอกาส กวาดกำสรวล รักษาใจ เกลื่อนบาดแผล และเรรวน ขอรบกวน เพียงผู้ใดเห็นใจเรา แค่เสียงลมขับทำนองก็หมองหม่น แค่ใบบน ร่วงหล่น ตนก็ เหงา แค่หรีดหริ่ง ส่งสำเนียงเพียงเบาเบา ก็กล่อมเกลา ใจเคลิ้ม เพิ่มวังเวง ก็อารมณ์ กำลัง พลั้งละเมอ ใจจึงเผลอ ตรอมตรม คอยข่มเหง มิคำนึง ถูกผิด คิดไปเอง เพียงบทเพลง ผ่านผ่าว ก็ ร้าวราน จึงหาใคร ที่ไยดี มีเมตตา โปรดเถิดหนา หวังว่า จะสงสาร ช่วยที อุ้มชู ผู้พิการ กำพร้ารอยยิ้มหวาน เนินนานวัน บอบบางและอ่อนไหวเกินไปหน่อย หลังจากปล่อยใจสู่สรวงสู่ห้วงฝัน แล้วโดนผลักไสส่งลงโดยพลัน เหมือนโดนบั่น บาดหัวใจ ไม่มีลืม (ม้าก้านกล้วย)
14 ธันวาคม 2546 21:42 น. - comment id 191234
ส่งรอยยิ้มพิมพ์ใจให้ไปหา ด้วยอยากช่วยรักษาแผลใจนั้น ส่งรอยยิ้มไปให้ด้วยใจอยากผูกพัน อยากเธอหาเหงาสักวันที่ผ่านมา *-*กลอนน่ารักดีค่ะ มายิ้มให้แล้วนะค่ะ อิ อิ กลอนแนวนี้(แบบเศร้า ๆ อ้อน ๆ) รู้สึกไม่ค่อยได้อ่านบ่อยนักกับคุณม้าก้านกล้วย แต่ก็ไพเราะเสมอค่ะ*-*
14 ธันวาคม 2546 22:24 น. - comment id 191257
เพียงบทเพลง ผ่านผ่าว ก็ ร้าวราน ** ชอบท่อนนี้จัง มันโดนใจ *** เพราะค่ะ
14 ธันวาคม 2546 23:43 น. - comment id 191296
ใจหนาว บ่อุ่น บ่ขุ่น บ่เคือง จิตใจเปลื้อง คึดฮอดกัน
15 ธันวาคม 2546 07:37 น. - comment id 191353
เพราะมากๆๆเลยค่ะ
15 ธันวาคม 2546 11:59 น. - comment id 191378
อะไรกันที่ทำให้ Papa เหงาได้ขนาดนี้นะ
15 ธันวาคม 2546 15:41 น. - comment id 191429
งามง่ะ หายหน้าไปไหน..ให้ใครหักอกแหกอกฟกช้ำระกำรักระทมทอดมาถอดใจมาไหวครวญมาหวนไห้มาโหยหามาครางครวงมาครวญคร่ำมาร่ำร้องนองน้ำตามาบอกว่ารักนี้แม้นมิจีรังก็อยากฝากฝังกายใจในอ้อมใจอ้อมตักเธอเพ้อๆฝันๆไป ใช่ป่าว..
15 ธันวาคม 2546 23:49 น. - comment id 191621
เศร้า
16 ธันวาคม 2546 01:17 น. - comment id 191627
เพียงแค่ฟ้าเปลี่ยนสี... รอบตัวก็มีแต่ความเหงา ลมพัดใบไม้..ไกวเบาเบา ก็ก่อเกิดความเศร้าเกินทัดทาน เพียงได้ยินเสียงน้ำไหล เหมือนชีวิตล่องลอยไปไกลฝั่งฝัน อยู่ดีดีก็เหงา..เศร้า..ร้าวราน มองหาคนเคียงข้างกัน...ฉันไม่มี เมื่อยามอาทิตย์ลาฟ้า... รอยยิ้มก็ถูกน้ำตามาแทนที่ ฉันเหงา...และเหงาอยู่ทุกนาที ตราบเท่าที่...ยังไม่มีที่ว่างของใจใครให้พักพิง