พอสร่างรัก...ชักเริ่ม...ประเดิมเหล้า ให้มัวเมา...เคล้าความช้ำ...ที่กำสรวล เป็นฉันเอง...ที่ไขว้เขว...ใจเรรวน ยังคิดครวญ...ถึงหน้าเธอ...เสมอมา เมา เมา เมา...เมา เมา...เมา เมา เมา ให้น้ำเหล้า...ทำให้ลืม...ความห่วงหา เมาน้ำเหล้า...ดีกว่าเขลา...เมาน้ำตา เสียเวลา...ทนเจ็บซ้ำ...อยู่ร่ำไป สิ่งที่หลอก...ทำให้ชอก...และบอบช้ำ เจ็บควรจำ...ไม่ลึกถลำ...ทำได้ไหม...? บอกตัวเอง...ทั้งที่ตัว...มัวเมามาย ที่เป็นอยู่...รู้เพราะใคร...ทำใจพัง จะเอะอะ...ระราน...พลันดื่มต่อ นั่งหัวร่อ...กับชีวิต...ที่ผิดหวัง คนหนึ่งคน...ช่างสับสน...ล้นกำลัง ไม่อาจยั้ง...ความเจ็บแปลบ...ที่แยบยล ไม่รู้จัก...สร่างเหล้า...เอาเมื่อไร หรือจักให้...เมาอย่างนี้...ดีเหลือล้น หากแต่ใจ...ยังไม่วาย...คลายกังวล ก็ยอมทน...บ่นกับเหล้า...พลางเมาไป เมือใดสร่าง...ก็คงร้าง...จากความรัก ไม่เสียหลัก...จนอกหัก...ให้หวั่นไหว หากวันหนึ่ง...หวนคิดถึง...อีกเมือใด คงกลับมา...หาเหล้าใหม่...ให้...เมา...เหมือนเดิม
พู่กันของหูกวาง 13 ธ.ค. 2546 18:41 น. - ID 42910 
837
6
0
13 ธันวาคม 2546 18:54 น. - comment id 190588
...เพราะแล้วล่ะคะ...ถ้าเป็นกลอนที่แต่งไว้แล้วคงเพราะมากเลยล่ะคะ ...ทักทายค่ะ..
13 ธันวาคม 2546 18:54 น. - comment id 190589
หน้าส่วนตัว
ว้า....มาเสียดายด้วยคนค่ะ ...อิอิ
. . . ..โหย...กลิ่นเหล้าหึ่งเลยง่ะ ....
. .. **สุราเมรย...มัชปมา..ถัถานา....
อาแหะๆ ^_________^
13 ธันวาคม 2546 19:02 น. - comment id 190602
ถึง...คุณทะเลหวั่น ขอบคุณครับที่มาเยี่ยม...ทักทายเช่นกัน แต่แหม...มันเสียดายง่ะ...อุตสาห์แต่งอย่างเพราะ.. ถึง...คุณพาฝัน ขอบคุณเช่นกันครับ... ว่าแต่กลิ่นเหล้าที่ว่าน่ะ...ของคุณพาฝัน หรือของผมกันแน่นะเนี่ย ได้กลิ่นโชยหึ่งขนานเนี้ย... แบบว่าแซวแบบคนมาววนะน้องซ้าววว.. ขอบคุณมากครับที่มาเยี่ยมกัน
13 ธันวาคม 2546 20:28 น. - comment id 190646
กลอนเพราะจังค่ะ ^___^ เมาเหล้าเพราะเมาใจนี่เอง..........อิอิ
14 ธันวาคม 2546 01:12 น. - comment id 190794
...สวัสดีค่ะ ...เมือใดสร่างคงไม่ร้าง...จากความรัก แอบเป็นหลัก..มอบให้..ใม่หวั่นไหว หากวันหนึ่งต้องพรากจากกันไป คงจำได้....เพื่อนคนนี้..ที่พบกัน. ..มาเยี่ยมค่ะ...^-^...
14 ธันวาคม 2546 08:03 น. - comment id 190847
เคยเมาแล้วกับเหล้าตอนเศร้านัก ตอนอกหักรักร้างลาพาเศร้าหมอง จึงดื่มเหล้าลืมเขาที่เราปอง สุดท้ายหมองเราหมดแล้วเราไม่ลืม *-*ดื่มเหล้าก็ใช่ว่าจะได้ประโยชน์ เมา พอไม่เมายิ่งหนักกว่าเก่าอีก ฉะนั้นอย่าดื่มเลยค่ะ กลอนไพเราะมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชอบค่ะชอบ*-*
14 ธันวาคม 2546 16:58 น. - comment id 191136
ถึง...คุณ Rainsummer ,,,ครับ เพราะเมาใจที่ทำให้ผมต้องเมาอย่างนี้ แต่ก็ดีครับ...ปลดปล่อย ปลดปล่อย ถึง...คุณซอมพลอ ,,,แม้เมามาย...ยังได้คลาย...ฟูมฟายฟัก แม้อกหัก...ยังได้ดื่ม...ปลื้มเหล้าหอม แม้ร้องไห้...ยังมีใคร...มารอมชอม คงต้องยอม...ขอบคุณ...ที่คุณมา... ,,,ขอบคุณครับที่มาเยี่ยมกันนะ ถึง...คุณผู้หญิงไร้เงา ,,,ขอบคุณนะคัรบที่เป็นห่วง,,, ,,,แต่ดื่มไป...ก็เพียงคลาย...ที่ปลายทุกข์ เหตุที่สุข...คือทำใจ...ใช่ไหมหนา จึงเลิกดื่ม...น้ำเมา...เจ้าสุรา แล้วหันมา...แต่งกลอน...ดีกว่า(เนอะ)...
25 ธันวาคม 2546 22:59 น. - comment id 194480
เมาอะไรครับ เมาเหล้าหรือเ มารักน้องโบครับหูกวาง
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
