พึ่งเสียใจกับความผิดหวัง นั่งลงอย่างหมดกำลังจะลุกขึ้นไหว... กวาดสายตามองอย่างกว้างไกล... พบคนที่เคยมีใจ...ไกลไกลตา... จึงนั่งมองเขาอยู่อย่างนี้... รอยน้ำตาที่ล้นปรี่...จึงเอ่อไหล จึงหยิบผ้าเช็ดหน้าของตัวเอง...มาซับใจ ประดุจเหมือนเธอมาห่วงใย...ใกล้ใกล้กัน แต่เป็นฉันที่ฝันอยู่คนเดียว เพราะความจริงยังขาดคนแลเหลียว...ตัวฉัน อยากได้ผ้าเช็ดหน้าของเธอ...ที่ละเมอทุกวัน หวังเพียงซับความไหวหวั่น...ที่เกิดขึ้นมามากมาย แล้วใจที่นั่งอยู่ตรงนี้ เธอ...คนที่แสนดีจะรู้บ้างไหม... คนที่อยากได้ผ้าเช็ดหน้าเธอ...มาซับใจ แทนผ้าเช็ดหน้าฉันที่เปียกปอนน้ำใส...ใส...ด้วยใจที่ร้าวราน
6 ธันวาคม 2546 22:48 น. - comment id 188373
ขอเก็บผ้าเช็ดหน้าเธอไว้ได้ไหมคนดี เพราะว่ามีเรื่องราวมากมายเกินจะเอ่ย เรื่องดีเรื่องร้ายเรื่องทุกและสุก ก่อนที่เธอจากไปไม่เหลียวแล...
7 ธันวาคม 2546 02:37 น. - comment id 188402
-*- จะขอเอาผ้าเช้ดหน้าผืนน้อยนี้ -*- ยื่นส่งให้คนดีโดยหวังให้ เธอคนนั้น จะเช็ดน้ำตาที่เอ่อท้นใจ ที่ไหลหลั่งพรั่งพรายอาบแก้มเธอ -*- ชอบค่ะชอบ -*-
7 ธันวาคม 2546 10:38 น. - comment id 188445
ขอบคุณนะครับทุกความคิดเห็น...คุณโมจิ...คุณมันฝรั่ง
7 ธันวาคม 2546 19:53 น. - comment id 188571
ยื่นผ้าเช็ดหน้าส่งไปให้ กับเธอคนไกลที่โหยหา ผ้าเช็ดหน้าของฉันอาจไม่มีราคา แต่ก็ส่งให้ด้วยใจที่ผูกพันหนาคนดี *-*กลอนน่ารักมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชอบจัง*-*
8 ธันวาคม 2546 15:54 น. - comment id 188843
ถึง...คุณ moji_kawa ...ขอบคุณนะครับที่ชอบ...ไว้จะแต่งมาอีกนะครับ ถึงคุณ...ผู้หญิงไร้เงา ...คิดนานนะครับเนี่ย...กว่าจะได้ concept เรื่องนี้มา...แต่ก็ดีใจที่มีคนชอบครับ