อยากบอกพ่อว่า... พ่อคือตะวัน... ฉาดฉายแสงสว่างนั่นสู่ผืนฟ้า ให้ทุกชีวิต...มีชีวา ให้กำเนิดชีวิตหนึ่ง...คือลูกยาด้วยอาทร รอยหยาบกร้านที่สัมผัสได้ คือมือของพ่อผู้พร่ำ...คำสอน คือผู้ปัดปู...ผืนที่นอน... ให้ลลูกยาหลับนอน...สบายใจ ทุกสรรพชีวิตในตอนร่งอรุณ ยังได้รับความอบอุ่นใต้ผืนฟ้า... อยากบอกตะวัน...ว่าท่านจะไม่มีวันลับลา ตราบใดที่ท่านยังคือผู้เคารพบูชา...ของลูก ๆ ทุกคน รักพ่อเท่าชีวิต... จะไม่ติดสิ่งเสพย์ติดชนิดไหน จะเป็นลูกที่ดีของพ่อตลอดไป จะเป็นชีวิตให้เพื่อให้พ่อรับใช้...ยามพ่อแก่ชรา
5 ธันวาคม 2546 21:59 น. - comment id 188075
.. ให้ความรู้สึก..ดีจังเลยคะ... ..ขอเรน..รักพ่อ..ด้วยคนนะคะ.. ..
5 ธันวาคม 2546 22:27 น. - comment id 188085
ครับผมก็ว่างี้นแหละครับคุณหูกวางตัวน้อยๆ ครับ
6 ธันวาคม 2546 02:34 น. - comment id 188190
เป็นความคิดที่ดีมากนะคนดี ฉะนั้นโปรดรักษาความดีนี้เอาไว้ เพื่อให้พ่อและแม่ได้สุขหฤทัย ที่มีลูกดีกว่าใครใครอีกหลายคน *-*แต่งได้ดีมากเลยค่ะ ชอบบทสุดท้ายมากๆๆๆๆเลย*-*
6 ธันวาคม 2546 16:13 น. - comment id 188309
ขอบคุณลูก ๆ ที่รัพ่อมาก...ทุกคนนะครับ ดีใจที่ได้รับความคิดเห็นของทุก ๆ คนครับ