ริมเส้นทางกลางไพรในหว่างสน แสงแดดล้นจนจัดส่องลัดป่า สนตระหง่านกิ่งก้านแผ่แลสุดตา ยอดเสียดฟ้าสง่าเชียวเขียวเรื่อยไป เต็งรังทิ้งดิ่งใบแดงใสสด ร่วงหล่นหมดรดดินทั่วถิ่นไหน ทั้งผลิออกดอกชมพูอยู่ทั่วไป สวยสดใสใครเห็นเป็นชื่นชม หญ้าคาเหลืองเรืองใสใส่พื้นป่า ด้วยแดดจ้ามาแรงแสงสวยสม ชูใบพลิ้วปลิวล่อล้อสายลม ดั่งผืนพรมห่มดินถิ่นวนา ขมิ้นน้อยคอยคู่อยู่กิ่งสน แล้วบินวนต้นรังร้องสั่งป่า เหมือนฉันนี้ที่เศร้าเหงาเรื่อยมา ต้องเดินป่ามาเดียวแสนเปลี่ยวใจ
นกตะวัน 5 ธ.ค. 2546 18:44 น. - ID 42483 
876
3
0
5 ธันวาคม 2546 23:55 น. - comment id 188116
เหมือนฉันนี้ที่เศร้าเหงาเรื่อยมา ต้องเดินป่ามาเดียวแสนเปลี่ยวใจ .... ท่ามกลางไพรหากมีผู้ใดรู้สึกโดดเดี่ยว ก็คงเป็นเพราะมองเห็นเหล่าสัตว์ทั้งหลายที่อยู่คู่เคียง หยอกล้อกันไป เดียวดายในพงษ์กว้าง..เอกาจริงหนอ
6 ธันวาคม 2546 02:31 น. - comment id 188188
กลอนไพเราะมากเลยค่ะ แต่แน่ใจหรือค่ะว่าไปคนเดียว อิ อิ เห็นเขียนพวกเราค่ะ อ้อเล่นนะคะ อย่าโกรธนะค่ะ
6 ธันวาคม 2546 03:17 น. - comment id 188210
นกตะวันคะ ซาบซึ้งใจมากจากรวมกลอนที่ให้ และ ได้ยกฃื่อนกตะวันเสมอ ในความสม่ำเสมอในงานกลอน ที่เป็นแบบอย่างให้น้องๆผู้จะมีฝีมือต่อไป ได้เห็นแนวบรรยาย ใสบริสุทธิ์จากธรรมฃาติจริง ประดุจขุนเขาที่ยืนทะมื่นอยู่ไม่รู้หนัก เจ็บ เหนื่อย นกตะวันช่างมีพลังการเขียนได้สม่ำเสมอ สดใส และเป็นตัวอย่างที่น่ายกย่องค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
