รักนี้ที่หนีไม่พ้น

พุด

http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=92
รักนี้.... ที่หนีไม่พ้น.... 
 
ดวง พยายาม เขียนเรื่องรัก.... 
ให้ห่างจากความพิศวาสบาดจิต.... 
เพราะทุกๆเรื่อง.... ทุกๆรัก.... มากล้นจอเลยค่ะ 
ถ้าเอาคำว่ารักมารวมกัน.... 
จะยาวไปถึงเหนือจดใต้.... หรือเปล่านะนี่.... 

ดวงอยากสรุปว่า.... 
ล้านดวงใจ.... ล้านคน.... ล้านคู่.... 
ก็ล้านความคิดเห็น.... 
จะต่างกันตรง รายละเอียดปลีกย่อย....
 ข้อใหญ่ใจความ.... ในแบบฉบับรัก.... 
มักมีอยู่แค่สองรูปแบบ...

รักสมหวัง.... กับ.... รักผิดหวัง.... 
และแยกไปว่าสมหวัง.... เพราะอะไร.... 
เพราะเข้าใจ.... อภัย.... เสียสละ.... อดทน.... 
หนักแน่น.... และอีกจิปาถะเหตุผลที่ดี....

 ที่มีเองบ้าง หามาหลอกตัวเองบ้าง 
ล้วนแล้วแต่ โดนใจจนจังงัง.... 
ทำให้ในที่สุดสามารถจูงมือ.... 
เข้าประตูวิวาห์หน้าบานแฉ่ง....
 แสนหวาน.... แสนสดชื่น.... 

แต่บางคู่.... 
ตอนเข้า เข้าประตูเดียวกัน.... 
แต่อยู่ไปไม่นาน.... 
ต่างคนต่างตัวใครตัวมันแทบปีนออก ทางหน้าต่าง.... 
รีบหนีให้พ้นหน้ากันเร็วๆ....
หน้ายิ้มแฉ่ง.... กลายเป็นหน้ายักษ์ 
ลืมความหวานชื่นเสียสิ้น 

ส่วนรักผิดหวัง.... 
ก็เช่นรักเขาข้างเดียวข้าวเหนียวนึ่ง....
หรือรักแล้วอีกฝ่ายแปรเปลี่ยนใจ.... 
หรือ.... รักแล้วพ่อ.... แม่ไม่ชอบ.... ไม่ให้แต่ง....
อันนี้อาจจะเหลือน้อยแล้วในปีพ.ศ.. 2547..กับปี.2004.. 

หรือรักแล้วมีมือที่ สาม.... สี่.... ห้า.... 
มือใครไม่รู้.... มือยาวราวนางนาคมาสาวได้สาวเอา
ไปรับประทานสบายแฮ.... 
หรือรักได้สักระยะ ก็ไม่เข้าใจกัน.... 
เห็นธาตุแท้.... ดิน....น้ำ.... ลม.... ไฟ.... 
ที่ไม่สามารถรวมกันเราอยู่ได้ 
เลยต้องกระจุยกระเจิง.... ไปคนละทิศละทาง.... 

เขียนเรื่องรักร้อยคน.... พันคน.... 
ก็มีอยู่สองประเด็นนี้.... 
ดีใจ.... เริงร่าท้าฟ้าดิน.... ยามสมหวัง.... 
โลกก็สวยใสสีชมพูงามงด.... สดชื่น.... 

เสียใจ.... น้ำตาท่วมจอ.... 
ระบายคลายทุกข์ที่ถูกทอดทิ้ง.... 
เขาไม่เข้าใจเรา.... เราไม่เข้าใจเขา.... 
ต่างคนต่างเลยไม่เข้าใจ.... 
แล้วใครที่ไหนจะเข้าใจไหมนี่.... 
ทำให้ โลกนี้เป็น.... สีน้ำเงิน.... 
มองอะไรก็.... Blue.... Blue.... My.... World.... Is.... Blue.... 
เหมือนดั่ง เพลงเก่าในอดีต....
 
ดวงอยากบอกว่า.... 
ตอนอายุ.... 20.... ต้นๆ
ยังเต่งตึ๋ง ตึงตัง ก็จะเป็นอย่างนี้.... 
วัยที่พร่ำเพ้อละเมอหารัก.... 
จนกว่าจะได้ พบเจอของจริง.... 
ตานี้จะหยุดเรื่องรักสักระยะ.... 
เปลี่ยนรูปแบบ.... 
จากรัก.... 
มาเป็นรบกับการก่อร่าง....สร้างตัว.... และสร้างครอบครัว.... 
ทั้งรบทั้งรักทั้งรับมือกับเจ้าตัวน้อยๆที่เป็นผลผลิต.... 
ผลิตผลที่เป็นรัก แสนชุลมุนวุ่นวายไปอีกแบบ.... 

ตอนอายุ.... 30.... กว่าๆ.... 
เริ่มเข้าที่เข้าทาง.... รักจะเริ่มราโรย.... 
บ้างก็จะคลายเครียดโดยการเปิดมิติรัก 
ในรูปแบบใหม่เติมพลังให้ชีวิต.... 
เรียกรักสามเส้า (เศร้า)....

บ้างก็ต้องแยกกันอยู่.... แยกกันไป
เรียกว่า.... ปีคัน.... ทนอยู่นิ่งไม่ได้.... 
ต้องหาคนเกาใหม่ที่เล็บสวยๆ.... 
หน้าตาเอ้าะๆหน่อย.... เกาไป.... อ้อนไป.... 
ให้ใจเบิกบาน.... หวานฉ่ำ.... 
แร้งๆทึ้งๆ อยากทิ้งเสียที.... 
ท่าจะเข้าท่าเข้าที.... ดีที่สุด....
 ตอนหน้ามืด.... นะ.... น่ะ.... 


แต่บางคู่.... 
มากคู่ที่ประคับประคองกันไปได้ตลอดรอดฝั่ง.... 
ด้วยใจที่หนักแน่น มั่นคง....
 และเพื่อ ลูกกะตาดำๆ ที่มิรู้อิโหน่อิเหน่.... 
พยายามปรับตัว.... ปรับใจ.... และปรับปรุง.... 
ให้ไปในทางดีงาม.... 

ตอนอายุ.... 40.... 
วัยนี้จะไม่อยากรักใครแล้ว.... 
เริ่มเรียนรู้ที่จะต้องรักตัวเอง.... 
เพราะสุขภาพ กาย.... และใจเริ่มเสื่อมถอย.... 
ภาระต่างๆมากมาย .... 
ที่แบกมาตั้งแต่.... 20.... ต้นๆ.... 
ทำให้อยาก ปลดแอก.... 
ให้กายและใจของตัวเอง.... 

แต่ยากค่ะ.... หนูว่ายากแล้วค่ะ 
เพราะถลำมาเกินครึ่งทางแล้ว 
ต้องเดินหน้าค่ะ.... แบบถู่ลู่ถูกัง.... 
เคี่ยวเข็ญทั้งเราเองทั้งลูกกระโตงกระเตง.... 
ให้ถึงฝั่ง.... โดยอาจจะถึง.... คนละแบบ...

ของตัวเอง ประคองให้ถึงฝั่ง.... ที่ลาลับไป.... อย่างสุขสงบ....
 
ส่วนของลูก.... ให้ก้าวเข้ามารับช่วงต่อ.... 
เซ้งต่อ.... มาสู่วัฏจักรรักวนเวียน.... 
หลีกลี้หนีไม่พ้น 
ตราบเท่าที่ยังได้ชื่อว่าเป็นมนุษย์..
 

รักของมนุษย์.... 
แบบฉบับมาตรฐาน.... 
ก็มีแค่นี้.... 
ตอนเป็นเด็กก็รักพ่อ รักแม่.... 
แบบฉบับของรักนี้ ที่ไม่มีวันเสื่อมคลาย.... 
โตหน่อยก็รักแบบหนุ่มสาว...

ซึ่งจะแปรรักเป็นรักแบบคู่สามี.... ภรรยา 
หวานแหวว.... แต๋วจ๋า.... 
จนก่อกำเนิด.... กุมารา.... กุมารี.... มาจนจะล้นโลก.... 
จึงมีรักแบบ รักสายเลือดในอุทร.......

และแล้วในที่สุดต้องกลับมารักและเริ่มใหม่
คือรักของเด็กที่จะเริ่ม รักพ่อ.... รักแม่.... 
ดั่งวงเวียนชีวิต.... มิรู้จบ.... 
และเมื่อรักแล้วต้องหวง ห่วง อาวรณ์ อาลัย.... 
พยายามทำทุกสิ่ง.... เพื่อให้คนที่รัก.... 
และรักนั้นของเรา ให้สมบูรณ์แบบ.... ให้ดีที่สุด.... 
ยอมเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้า.... 
พาใจและชีวิต.... สู้ไปเพื่อรักนั้น.... 

แต่...
จะมีบางคน ที่มีเวลา 
นอกเหนือจะรักครอบครัวอันเป็นที่รักแล้ว.... 
ยังได้ช่วยเหลือ.... เผื่อแผ่.... แบ่งปันรักไปยังผู้อื่น.... 
ซึ่งเป็นเพื่อนร่วมโลก.... ที่ไร้รัก.... ไร้หวัง.... 
หวังใจจะมิให้ชีวิตนี้เกิดมาเพียงเพื่อ.... 
กิน.... ทำงาน.... นอน.... และสืบพันธุ์.... เพียงนั้น....
 

และนี่คือรักแบบฉบับธรรมดาๆของโลกเรานี้.... 
ที่คงยังต้องหมุนเวียนเปลี่ยนผันไป 
พร้อมๆกับโลกของเรา.... ตราบชั่วกาลนาน....