ทางเมืองใต้ฉันนี้ก็มีป้า ชื่อ....ป้ามา...คนรู้จักกันอักโข เคยเป็นครูคนมีค่าเมืองย่าโม มีลูกชายคนโตอยู่แดนไกล ลูกชายหวังชูชุบอุปถัมป์ ยามเมื่อแกแก่หงำซ้ำป่วยไข้ ป้ามาจึงตกลงยอมปลงใจ เดินทางไกลล่องมาหาลูกชาย จึงเดินทางขึ้นรถไฟไปสงขลา เหนื่อยนักหนากว่าจะถึงตึงเส้นสาย ชะเง้อมองชะแง้หาหน้าลูกชาย ที่มันหมายมั่นว่ามารับแก ลงจากรถเดินมาที่ท่าถนน ยินเสียงคนตะโกนถามอยู่เซ็งแซ่ ใหญ่ไม๊ป้า...ใหญ่ไม๊ป้า...ตรงหน้าแก จึงตวาดเสียงแหวดังระเบ็ง ใหญ่ไม๊ป้า...ใหญ่ไม๊ป้า...น่าหมั่นไส้ ใหญ่ไม่ใหญ่ก็ของข้าบ้าฉิบเป๋ง ประจานกูต่อหน้ากันไม่หวั่นเกรง ใหญ่ซิวะ...เท่าหน้าเอ็ง...ไอ้ปากมอม
แก้ว กรุงเก่า 2 ธ.ค. 2546 20:46 น. - ID 42308 
890
3
0
2 ธันวาคม 2546 22:08 น. - comment id 187071
เล่นหักมุกอย่างนี้ ไม่รู้ตอบอย่างไรดีครับ
3 ธันวาคม 2546 01:49 น. - comment id 187155
ใหญ่ไหมใหญ่ในที่นี้ที่ฉันรู้ เพราะใช้กันเป็นอยู่อยู่ปักษ์ใต้ เป็นคำยอนิยมหน่อยขอเข้าใจ ด้วยคนใต้ชอบใช้กันเกลื่อนเมือง *-*กลอนน่ารักมากเลยค่ะ แต่จริง ๆ คำเหล่านี้เหมือนเป็นคำเฉพาะของคนใต้นะค่ะ เพราะคนใต้ชอบใช้คำสั้น ซึ่งคนภาษาอื่น ๆ อาจฟังไม่เข้าใจ แต่ถ้าใต้ด้วยกัน คุยแค่รถไฟสวนยังรู้เลยเลยค่ะ อิ อิ*-*
4 ธันวาคม 2546 20:55 น. - comment id 187678
สวัสดีครับ คุณหมอ และ คุณหญิงไร้เงา เรื่องมันก็คือ...กระเป๋ารถเรียกผู้โดยสารที่จะเดินทางไปหาดใหญ่....แต่ป้าแกไม่เข้าใจ...ก็เลยเป็นเรื่องน่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
