เต็นท์ผ้าใบได้กางวางบนพื้น รายรอบดื่นดาษดาดงหญ้าเขียว ท่ามกลางป่าพนาไพรใช่ดายเดียว แม้โดดเดี่ยวเหลียวไปใครไม่มี เพราะมากันฉันท์พี่น้องเหล่าผองเพื่อน มิลืมเลือนเคยเยือนกันนั้นที่นี่ แสนสนุกสุขท้นล้นชีวี ยามราตรีมีแต่กรุ่นอบอุ่นกาย ครั้นเช้าตรู่หมู่ดาวยังพราวฟ้า ลุกขึ้นมาตาจ้องมองไม่หน่าย เมื่อคืนนี้นอนสนุกสุขสบาย ช่วยผ่อนคลายหายเมื่อยเหนื่อยไม่นาน นอนในเต็นท์เย็นใจปลอดภัยแน่ สุขที่แท้แน่ใจในทุกสถาน มีทุ่งหญ้าท้องฟ้าเห็นเป็นพยาน แสนสำราญสราญใจไปทั้งคืน
2 ธันวาคม 2546 20:18 น. - comment id 187028
จะไปไหนกรุณามาบอกด้วย จะลงห้วยหรือขึ้นเขาเอาทั้งสิ้น ชอบอยู่แล้วไอ้เรื่องนอนอยู่กลางดิน พร้อมยำถิ่นแดนพนาเพราะน่าชม
3 ธันวาคม 2546 01:46 น. - comment id 187154
ประสบการณ์ไม่ดีนักกับเรื่องเต้นท์ ด้วยว่าเคยเข้าค่ายแล้วเป็นด้วยเรื่องใหญ่ มีตะขาบตัวหนึ่งมุดเข้าไป ทำให้ฉันตกใจในชีวี *-*เป็นเหตุการณ์ที่กลัวมากเลยค่ะ เคยไปเป็นพี่เลี้ยงลูกเสือแล้วต้องโดนตะขาบกัดเพราะนอนเต้นท์นี่หละค่ะ จึงจำไปจนตายเลย กลัวขึ้นสมองเลยค่ะ (กลอนไพเราะมากเลยค่ะ)*-*
3 ธันวาคม 2546 07:42 น. - comment id 187173
คุณผู้หญิงไร้เงาอาจเคยนอนเต็นท์แบบเก่าของลูกเสือหรือเปล่า เพราะถ้าเป็นเต็นท์แบบใหม่ที่เขาเอาไปกางนอนกัน รับรองว่าปิดมิดชิดปลอดภัย สัตว์ร้ายต่างๆเข้าไปไม่ได้แน่นอน แม้แต่ยุง เหลือบ ริ้น ไร คุ้น ยังเข้าไปไม่ได้ แล้วตะขาบจะเข้าไปได้อย่างไร
3 ธันวาคม 2546 19:04 น. - comment id 187324
งานคุณนกตะวันเพราะเช่นเคย อิสระ บริสุทธิ์น่าติดตามอ่านเสมอ //ผู้หญิง น่าเห็นใจมากค่ะ
4 ธันวาคม 2546 22:10 น. - comment id 187714
ถึง คุณนกตะวัน เป็นเต้นท์ลูกเสือค่ะ ขนาดใหญ่ นอนประมาณสัก 10 กว่าค่ะ ซึ่งจริง ๆ สาเหตุที่โดนกัด คงเป็นเพราะเอาขนมเข้าไปทานกันในเต้นท์ด้วยนะค่ะ พอตะขาบได้กลิ่นขนมก็เลยตามเข้ามา จำได้ว่าเจ็บมากจนไม่รู้จะบรรยายอย่างไร ส่วนเต้นท์ที่คุณนกตะวันใช้คงจะเป็นเต้นท์ที่มาตรฐาน คงไม่เกิดเหตุการณ์อย่างนั้นหรอกค่ะ แต่สำหรับผู้หญิงไร้เงาแล้ว บอกตรง ๆ ค่ะว่ากลัวมาก ถ้ามีอะไรที่ต้องนอนเต้นท์อีก คงไม่ขอสู้แล้วค่ะ และฝากขอบคุณคุณพี่ทิกิด้วยนะค่ะ ขอบคุณค่ะที่เห็นใจ เป็นเหตุการณ์นานมากแล้วค่ะ ตั้งแต่ ปวช. 2 นะค่ะ แต่เป็นเหตุการณ์ฝั่งใจครั้งหนึ่งในชีวิตเลยค่ะ*-*