เธอใกล้ชิดฉันฉัน....มีความสุข ทุกวันคนที่เธอคิดถึง...ไม่ไช่ฉัน คนที่เธอรักเป็นคนอื่น...คนสำคัญ แต่ฉันนั้นเป็นตัวกลาง...ให้พวกเธอ เธอถามถึงแต่เขา...ไช่ไหม เขาเป็นใครเขาน่ารัก...อยู่เสมอ ฉันไม่โกรธคอยยิ้ม...ตอบเธอ ครั้งที่เจอเขาวันนั้น...เธอก็รักเขาเลย ฉันก็รักเธอ...เหมือนกันนะ ฉันไม่กล้าบอกไปกลัวเธอ...เมินเฉย อยากใกล้ชิดกับเธอเหมือนแบบ..ที่เคย แต่ไม่อยากให้รักกับเขาเลย..ขอได้ไหม ในรอยยิ้มของฉัน...มันเจ็บ ยากจะเย็บรักฉันติด..เธอได้ หากวันข้างหน้าเธอกับเขา..มีใจ ฉันคงจะร้องให้...ทรมาน
30 พฤศจิกายน 2546 02:20 น. - comment id 186174
ชอบจังค่ะ แต่งแนวนี้อีกนะ ชอบ^^
30 พฤศจิกายน 2546 13:06 น. - comment id 186326
น่ารัก ดี จัง นะคะ .. .. ชอบ เหมือน กัน ค่ะ .. . .อิอิ . .
30 พฤศจิกายน 2546 16:41 น. - comment id 186453
ความรักและความผูกพัน ขั้นเธอและฉันให้มีเขา โหยหาเธอมาเป็นเงา แต่เมื่อเธอรักเขาฉันจึงเศร้าหฤทัย *-*กลอนไพเราะมากเลยค่ะ เหมือนเพลง ๆ หนึ่งที่ผู้หญิงไร้เงาชอบฟัง แต่จำชื่อเพลงไม่ได้แล้วค่ะ*-*