สล้างรายสายทิวเป็นริ้วลอก ผันเรรวนยวนยอกกลอกกลับสาย กาลหมุนผันวันหมุนเวียนคนเปลี่ยนใจ นับอะไรเมื่อกายต่ำธรรมดา ชลประเทศนิเวศน์หลั่งพรั่งอุทก เป็นสายตกเตือนหทัยไว้เถิดหนา สูงสวรรค์ชั้นใดยังไคลคลา นองน้ำตา ณ รุ่งขึ้นก็ชื่นใจ (ต่อกลอนท่านสดายุ 27พ.ย.46)