ยามเย็นตะวันจะลับฟ้า ดั่งฉันล้าหมดแรงทรงกายใหว เธอนั้นไปอยู่ที่แห่งหนใด รู้ใมใครคนหนึ่งยังเฝ้ารอ ตะวันยอแสงช่างเหมือนฉันจริงหนอ ใจฉันท้อเหมือนดวงตะวันล้า อยากวอนฟ้าช่วยส่งให้ตะวัน โปรดเถิดตะวันส่องแสงให้ใจฉัน
28 พฤศจิกายน 2546 01:11 น. - comment id 185539
@มันเหนื่อยนักชักล้าชาชีวิต ดวงตาปิดอยากจะหลับลาลับเฉย รอสักวันคงมีสุขเหมือนอย่างเคย แต่ใจเอ๋ยกายอยากหลับกลับสู่ดิน
28 พฤศจิกายน 2546 07:44 น. - comment id 185594
..เรนมาอยู่...เป็นเพื่อนนะคะ... ..ก้าวมุ่ง..คว้าสิ่งฝัน.... กอบกำ.. วัน..ที่ยิ่งใหญ่.... ..จะไม่..ยอมหวั่นไหว.... ..มีหัวใจ.. พร้อม..กล้า..ที่ก้าว..... เรน..ขออนุญาต...แจมนะคะ...
30 พฤศจิกายน 2546 10:26 น. - comment id 186251
ยามเย็นตะวันจะลับฟ้า ดูความเว้งหว้าใกล้เข้ามากับใจฉัน เมื่อเธอไม่มาหามาผูกพัน คงเหมือนดั่งตะวันจะลับจากกันแสนไกล *-*กลอนไพเราะดีค่ะ*-*