ตะวันยอแสง

พิราบขาว

ยามเย็นตะวันจะลับฟ้า
ดั่งฉันล้าหมดแรงทรงกายใหว
เธอนั้นไปอยู่ที่แห่งหนใด
รู้ใมใครคนหนึ่งยังเฝ้ารอ
          ตะวันยอแสงช่างเหมือนฉันจริงหนอ
ใจฉันท้อเหมือนดวงตะวันล้า
อยากวอนฟ้าช่วยส่งให้ตะวัน
โปรดเถิดตะวันส่องแสงให้ใจฉัน				
comments powered by Disqus
  • doctorchira

    28 พฤศจิกายน 2546 01:11 น. - comment id 185539

        @มันเหนื่อยนักชักล้าชาชีวิต
    ดวงตาปิดอยากจะหลับลาลับเฉย
    รอสักวันคงมีสุขเหมือนอย่างเคย
    แต่ใจเอ๋ยกายอยากหลับกลับสู่ดิน
    
    
  • เรน..

    28 พฤศจิกายน 2546 07:44 น. - comment id 185594

    ..เรนมาอยู่...เป็นเพื่อนนะคะ...
              ..ก้าวมุ่ง..คว้าสิ่งฝัน....
        กอบกำ.. วัน..ที่ยิ่งใหญ่....
           ..จะไม่..ยอมหวั่นไหว....
       ..มีหัวใจ..  พร้อม..กล้า..ที่ก้าว.....
        
              เรน..ขออนุญาต...แจมนะคะ...
  • ผู้หญิงไร้เงา

    30 พฤศจิกายน 2546 10:26 น. - comment id 186251

    ยามเย็นตะวันจะลับฟ้า
    ดูความเว้งหว้าใกล้เข้ามากับใจฉัน
    เมื่อเธอไม่มาหามาผูกพัน
    คงเหมือนดั่งตะวันจะลับจากกันแสนไกล
    
    *-*กลอนไพเราะดีค่ะ*-*

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน