พยาบาทอาฆาษแค้น นั้นสุดแสนหฤหรรษ์ ร้อนแรงดั่งไฟกัลป์ สิ้นชีวันแดนภูมิชน กระหายเลือดเชือดเฉือดฉาด วายวอดวาดทุกแห่งหน จึ่งนองกลิ่นคาวฅน ช่างมืดหม่นปฐพี ดาวเดือนก็พลันดับ และลาลับกลับผองผี ตายจากพรากชีวี ให้ป่นปี้อนาจใจ สังคมไม่เหลือซาก น่ากระดากใช่หรือไม่ ไอ้พวกมันสาปจัญไร คราบคราไคลติดโลกาย์ จำนนทุกบทบาท อาละวาทออกเข่นฆ่า อสูรครองกายา จะเยียวยาไปเพื่ออะไร ????
|NdEpEndEnT 15 พ.ย. 2546 13:55 น. - ID 41480 
520
4
0
15 พฤศจิกายน 2546 14:03 น. - comment id 181867
ข้อความดุจัง ..แต่รูปเด็กน้อยน่ารักทำให้ยิ้มได้ ..
15 พฤศจิกายน 2546 14:34 น. - comment id 181879
โฮ้ยอาจารย์ฟ้อนท์ สีเราเป็นไรไปแล้วหว่า
15 พฤศจิกายน 2546 16:07 น. - comment id 181908
ช่ายค่ะ รูปน่ารัก แต่กลอนน่ากลัว บรื๊อออออ
16 พฤศจิกายน 2546 00:42 น. - comment id 182017
เป็นอะไรที่ตรงใจดีค่ะ โดนเฉพาะบทสุดท้ายชอบมากเลยค่ะ ขอโทษนะค่ะไม่สามารถแต่งกลอนบทแบบนี้ได้ เนื่องจากไม่มี
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
