...หอมกรุ่นกลิ่นราตรี...

อัลมิตรา

...ย่ำค่ำยามคืน.............มาลาพาชื่น.............ดาษดื่นดอกงาม
เบ่งบานพลันพลิ้ว........ท่วงทิวท่าตาม.........กิ่งรวนก้านลาม
เมื่อยามลมโชย
...เย็นใจใคร่มอง..........บุบผาผุดผ่อง........ก่อนต้องร่วงโรย
งดงามยามคืน..............หลงยืนบันโดย*.......หากไร้ใจโหย
บำโบย*เด็ดดม
...ลมล่องต้องใบ.........ระบัดกวัดไกว...........กิ่งไม้เริงลม
หอมกรุ่นเย้ายวน..........รัญจวนจิตชม..........ให้ชื่นรื่นรมย์
สุขสมตรมคลาย
...ชื่อว่า  ราตรี ........ดอกมากหลากมี.........ควรที่เมียงหมาย
สีขาวราวสังข์..............สะพรั่งเรียงราย.........ดุจดาวพราวพราย
เบื้องปลายแปลกตา
...ไม้กลุ่มพุ่มใหญ่.........อวดก้านกิ่งใบ...........ครวญใคร่ทัศนา
ยามเมื่อดอกบาน..........ตระการแน่นหนา.........อวดแสงจันทรา
งามกว่ากาพย์เปรย
...ขาวนวลชวนหลง........จับจิตจำนง.............ประสงค์ชมเชย
ฤๅเทพเสกสร้าง.............สวยสล้างจริงเอย......ใบงอกดอกเงย
เกินเอ่ยเผยความ
... ราตรี  หอมกรุ่น.....คงสิ้นกลิ่นคุ้น..........คราวอรุณรุ่งยาม
เมื่ออรุโณทัย................สดใสวาววาม...........สิ้นหอมสร่างงาม
นิยามธรรมดา
...หากเปรียบเทียบน้อง.....พิสุทธิ์ผุดผ่อง........ควรต้องคะนึงหา
ใช่งามข้ามคืน................สดชื่นทุกครา.............คราวเคียงกายา
ขออย่าเคลือบแคลง
...ขอปองครองชิด........ชมชอบมอบจิต.........บ่คิดหน่ายแหนง
ทิวาราตรี....................บ่มีเปลี่ยนแปลง..........กวีชี้แจง
กาพย์แสดงแจ้งใจ
...ฤดีสิเหน่หา..............มิ่งขวัญกัลยา..............ไม่ว่ากาลใด
ยังสนิทชิดเชื้อ............จุนเจือตลอดไป............ไมตรีมีให้
อย่าได้จืดจาง ฯ