เธอถาม: เรารู้จักกันมานานเท่าไร ฉันตอบ: จำไม่ได้หรือไงเรื่องแค่นี้ทำไมต้องถาม เธอบอก: ใครว่าล่ะ เรื่องทุกเรื่องคงอยู่ในความจดจำ ฉันบอก: อ้าว! ทำอย่างนี้ก็หมายความว่า ลองใจ เธอถามต่อ: แล้วเรายังสำคัญต่อกันเหมือนเดิมหรือเปล่า ฉันทำหน้าเศร้า: ถามอย่างนี้ไม่แน่ใจในเราใช่ไหม เธอส่ายหน้าปฏิเสธ: แล้วก็เงียบไป ฉันไม่พูดอะไร: ข่มความอ่อนไหวไม่ให้มีน้ำตา .................................................................... ~ในที่สุด~ เธอก็ยิ้มแล้วบอก: อย่าคิดมากไปกว่านี้ คำถามทั้งหมดที่มีไม่ได้ลองใจ ไม่ใช่ทดสอบค่า ยิ่งรู้จักยิ่งรัก และยิ่งอยากรักทุกเวลา ฉัน~~หัวเราะทั้งน้ำตา ก่อนจะสารภาพว่า ..............ฉัน ก็ เหมือน กัน..............
13 พฤศจิกายน 2546 02:22 น. - comment id 181020
ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่แตกต่าง ความรู้สึกไม่ห่างจากเธอนั้น ไม่ว่าเธอจะเป็นอย่างไรเธอก็ยังใช่คนสำคัญ และเป็นคนที่หัวใจฉันรับประกันในความผูกพันที่ผ่านมา ***กลอนหวานมากเลยค่ะ มดเดินตามมาเป็นล้านตัวแล้วนะค่ะ อิ อิ***
13 พฤศจิกายน 2546 02:59 น. - comment id 181025
ใครหนอยิ้มทั้งน้ำตา
13 พฤศจิกายน 2546 05:26 น. - comment id 181036
..เธอ.. ขอเวลา..สักนิดเพราะติดงาน... ฉัน..ร้าวราน..กับ...ความรู้สึก..ห่างไกล.. .. ตอนนี้..เธอจะรู้...บ้างมั้ย.. ..มีคนใกล้ๆ...เค้าคอยเอาใจ...ไม่ห่าง... ..อย่าว่า..ฉันเลย.... ก้อเธอ..ทำเฉย...ให้ฉัน..ต้องอ้างว้าง... ..เหมือน...มีเส้นบางๆ... ขวางทาง... ให้ความรู้สึก...หวั่นไหว... ..จริงๆแล้ว..คิดถึงเธอ.... ..อยากพบเจอ... เธอ..ตอนนี้งัย.. ..เธอบอก..ให้รอจันทร์..วันใหม่.. รู้มั้ย..ตอนนี้..อยากเจอ..เธอจริงๆ... ..เธอบอกฉัน..เป็นเด็กขี้อ้อน... ชอบงอน..หาเรื่อง..ไม่อยู่นิ่ง... ..ในความเป็นฉัน..ไม่ประวิง... ..อยากอิง..กอดเธอ...พบเจอ..ทุกเวลา... ..แบบ..เรนขอแจม..นะคะ.. ..เขียนได้..น่ารัก..มากเลยคะ..
13 พฤศจิกายน 2546 07:29 น. - comment id 181049
ว้า.. แล้วเหลืออีกแยะรึเปล่าคะพี่ ไอ้กลอนหวาน ๆ เนี่ย ไม่อยากอ่านกลอนร้าย ๆ เลยอ่ะค่ะ :(
13 พฤศจิกายน 2546 10:34 น. - comment id 181073
โหอิจฉาจริงๆเลย จะมีมาให้เราออ้นบ้างไม๊เนี่ย
13 พฤศจิกายน 2546 12:11 น. - comment id 181103
ทำไมหวานจังอ่ะ คนมีความรักก็อย่างนี้แหละน๊า แบ่งความหวานมาให้กันมั่งสิ ตอนนี้ของตะแหง่ว เริ่มขมแล้วล่ะ...เฮ้อ!
13 พฤศจิกายน 2546 23:28 น. - comment id 181319
แม้ว่าฉัน นั้นไม่ ได้เอื้อนเอ่ย รู้สึเฉย แต่ใจนั้น เย็นชาไม่ เพียงพูดน้อย ถ้อยวจี มีเนื้อใน ยิ่งอยู่ใกล้ ยิ่งรักน้อง ทุกนาที