อกหัก
เด็กเมืองยศ
เวิ้งฟ้านภากว้าง เหม่อมองไปสุดปลายตา
คิดหมองหม่นอุรา ที่พักอื่นนั้นไม่มี
เมื่อรักให้เขาหมด แม้นว่ามันจะชั่วดี
มืดบอดในใจนี้ ความรักปิดไม่รับรู้
พอถึงคราวต้องจาก จะวางวายแสนอดสู
ลืมเหลียวมามองดู ภายในจิตที่ลุ่มหลง
ความยึดมั่น ถือมั่น เพื่อให้ได้ดั่งใจจง
เมื่อไม่สมประสงค์ ทุกข์บังเกิดไฟเผาลน
ยืน เดิน จะนั่งนอน โอ้ดวงจิตคิดสับสน
ใจเราผู้เป็นคน จะทนได้สักเท่าใด
ต่อแต่ไปจากนี้ ชีวีมอบอุทิศให้
แด่องค์พระทรงชัย พุทธเจ้าผู้เหนือกาล
รู้เช่นให้เห็นอยู่ ปัจจุบันทุกทวาร
รักชอบโกรธเกลียดกัน ล้วนเป็นทุกข์ สุขระคน
ลดละเลิกเห็นผิด ไม่น้อมนำมาปะปน
มั่งมีหรือยากจน ถ้าเห็นโทษสุขเกษม
...............เด็กเมืองยศ........