@ แม่ลงทุน มากคุณค่า กว่าห้าปี กลายเป็นหนี้ แสนเศร้า หมดความหมาย ชวนคุณพ่อ กลับมาอยู่ คู่เคียงกาย ใจสลาย ทรัพย์วอดหมด อดหนทาง.........( ๑๙) @ พอเข้ามา อยู่ศรีย่าน บ้านซอยหนึ่ง ลูกเข้าเรียน โรงเรียนซึ่ง เก่งฝรั่ง พี่สองคน อยู่ยออัน - นาดาร์คดัง สตรีวรนาฏ ตัวฉันหวัง เข้าอนุบาล.........(๒ ๐) @ .น้องคนเล็ก ครานั้น ก็เกิดแล้ว แม่หมดแรง เสียงแผ่ว ไม่คิดอ่าน กลุ้มแสนกลุ้ม ลูกก็รุม แม่รำคาญ แต่แม่นั้น งามสคราญ เหมือนเทพธิดา........(๒ ๑) ชีวิตสอนชีวิต ตอน สอง (๒) วัยทารก (ต่อ) @ ฉันยังเด็ก เล็กนั้น แต่รู้ได้ ว่าแม่โกรธ เกรี้ยวกระไร อยู่ตรงหน้า ได้แต่งง สงสัย น้อยใจมา ไม่รู้ว่า แม่เป็นไร ไม่ชอบเรา.........(๒ ๒) @ แล้วแม่ได้ ทำงาน ฝ่ายบัญชี ด้วยก่อนแต่ง กับพ่อนี้ แม่เคยเข้า เรียนที่เตรียม ธรรมศาสตร์ วาดวัยเยาว์ ว่าจบแล้ว แม่นวลเจ้า จะทำงาน.........(๒ ๓) @ แต่ว่าพ่อ ตามง้อ คอยขอแม่ ให้ออกมา แต่งแน่แน่ เป็นแม่บ้าน พ่อจะเลี้ยง ดูแม่ ให้สำราญ แม่คิดฝัน วันที่ผ่าน จึงตกลง.........(๒ ๔) @ วันนั้นหนอ ไม่กี่ปี ที่งามงด แม่ยิ่งกลับ สวยสด ชวนให้หลง แม่มีเงิน ฉันจำได้ ไม่งวยงง กระเป๋าหนัง จรเข้คง กว่าสามพัน.........(๒ ๕) @ แม่ให้เพื่อน วันเกิด เลิศเลอนัก ตัวฉันนั้น ได้ประจักษ์ ไม่แปรผัน สังคมแม่ สูงนัก จักรำพัน แล้วถึงวัน แม่ใจอ่อน ถึงร้อนใจ.........(๒ ๖) @ เธอชื่อเล็ก เป็นญาติแม่ และเป็นเพื่อน ตามมาเยือน มาหยิบยืม แม่ไม่ให้ เขาให้แม่ พาไปหา นายทุนไซร้ ได้เงินไป โดยแม่นั้น ประกันแทน.........(๒ ๗) @ เขาหายไป ไม่ส่งเงิน ต้นและดอก ญาติแม่มา ย้ำตอก นับเป็นแสน แม่ทำงาน งกงกมา ต้องแร้นแค้น จ่ายเงินต้น ดอกรำแพน ออกงอกงาม.........(๒ ๘) ในช่วงเวลาที่ยุ่งเหยิง สับสนเรื่องงานในชีวิต ชั่วขณะหนึ่งที่ได้เปิดเครื่องคอมพิวเตอร์ และต่ออินเตอร์เน็ทเป็นวิถีหนึ่งที่คนในยุคปัจจุบันคุ้นชินเหมือนคนสมัยก่อนยกหูโทรศัพท์ในบ้าน หรือยุคสิบกว่าปีที่ผ่านมา คนต่อโทรฯมือถือ อินเตอร์เน็ตช่วยให้มองหาข้อมูลไว้ทำงาน และ ช่วยให้พักผ่อนได้พอสมควร ... ขอทดแทนพระคุณครูทุกคน ทุกสถาบันที่เรียนมา อนุบาลสตรีวรนาฎ อนุบาลละอออุทิศ สาธิตวิทยาลัยครูสวนสุนันทา .... ..... .... ตลอดจนกราบคารวะพระคุณท่านอาจารย์พระภิกษุและฆราวาสทุกท่าน ตลอดจนกวีชาติครูภู่ สุนทรภู่ ศรีปราชญ์ กราบถวายพระพร พระเจ้าแผ่นดินมหาปราชญ์กวีสยามทุกพระองค์ และที่จะเว้นขอบคุณมิได้เลย คือท่านเจ้าของเว็บทั้งหลายที่กรุณาให้คุณทิกิ tiki ไปเขียน เขียน เขียนไว้เปลืองหน้าเว็บเค้านั่นแหละ แฮ่ะ ทิกิ tiki กวีคอนโด http://www.plangprachachon.com http://www.thaipoem.com http://www.bangkokcity.com http://www.toursong.com(ลานกลอนกวีไทย) http://www2.ezyplaces.com/nickmanthanako
12 พฤศจิกายน 2546 17:53 น. - comment id 180853
ทิกิเป็นศิษย์มากกว่า สิบสามสถาบันค่ะ โปรดอย่างงเลย อ่านไปเรื่อยๆจะถึงบางอ้อ
12 พฤศจิกายน 2546 18:08 น. - comment id 180859
จะติดตามทุกๆตอนนะคะพี่ทิกิ dinso
12 พฤศจิกายน 2546 18:23 น. - comment id 180868
น้องชายแวะเข้ามายิ้มให้กับชีวิตของพี่ติกิครับ
12 พฤศจิกายน 2546 18:33 น. - comment id 180873
จะติดตามทุกๆตอนนะคะพี่ทิกิ dinsor จาก : รหัสสมาชิก : 5258 - รหัส - วัน เวลา : 184025 - 12 พ.ย. 46 - 18:08 -ขอบคุณมากค่ะ น้องจ่า
12 พฤศจิกายน 2546 18:38 น. - comment id 180876
น้องชายแวะเข้ามายิ้มให้กับชีวิตของพี่ติกิครับ จาก : ด. รหัส - วัน เวลา : 184035 - 12 พ.ย. 46 - 18:23
12 พฤศจิกายน 2546 18:40 น. - comment id 180877
เพราะชีวิตคือชีวิต....เมื่อมีเข้ามาก็มีเลิกไป มีสุขสมมีผิดหวัง หัวเราะหรือหวั่นไหว เกิดขึ้นได้ทุกวันนนนนนนนน
12 พฤศจิกายน 2546 19:01 น. - comment id 180881
ใช่ค่ะ burst เป็นเช่นนั้นจริงๆ
12 พฤศจิกายน 2546 20:01 น. - comment id 180885
วิ่งไปก็วิ่งมา... ไม่อยากพลาดลีลาการแต่งกลอนของพี่สาว ฝากความคิดถึงไว้ในสายลมหนาว สักประเดี๋ยวคงจะพัดพราวไปสู่กัน แว๊ปไปบ้านบางกอกนะคะพี่ทิกิ
12 พฤศจิกายน 2546 20:39 น. - comment id 180897
วิ่งไปก็วิ่งมา... ไม่อยากพลาดลีลาการแต่งกลอนของพี่สาว ฝากความคิดถึงไว้ในสายลมหนาว สักประเดี๋ยวคงจะพัดพราวไปสู่กัน แว๊ปไปบ้านบางกอกนะคะพี่ทิกิ จาก : วาพราว รหัส - วัน เวลา : 184052 - 12 พ.ย. 46 - 20:01 ได้ค่ะเดี่ยวไปเจอกัน
12 พฤศจิกายน 2546 20:57 น. - comment id 180901
ตอนนี้ผมว่าน่าจะค่อนข้างเศร้านะครับ เพราะแม่ของพี่ไม่ได้เป็นคนใช้เงิน แต่กลับหาเงินมาใช้หนี้ สอนเรื่องไว้ใจทางวางใจคนเป็นอย่างดีครับ
12 พฤศจิกายน 2546 21:12 น. - comment id 180911
เป็นเรื่องที่น่าเศร้าที่แม่เจ็บใจมากมาหลายปี และก็ทำอะไรไม่ได้ ด้วยคนที่พาไปก็ญาติ คนที่พาไปหาก็ญาติ ก็ต้องระวังจนทุกวันนี้ พี่เอง...ก็โดนเองเหมือนกันแหละ..เพราะชีวิตสอนชีวิต...แต่ไม่ได้จำคำสอนทุกบทตอนไงคะ
12 พฤศจิกายน 2546 23:46 น. - comment id 180956
มาอ่านต่อค่ะ....ฝากกำลังใจไว้ด้วยนะคะคุณ tiki
13 พฤศจิกายน 2546 00:52 น. - comment id 180976
ยกย่องเลยจริงๆนะ เก่งจริงๆ ทึ่ง
13 พฤศจิกายน 2546 02:03 น. - comment id 181005
แม่คุณทิกิแสนดีเลิศ และประเสริฐเสียหนักหนา ที่อุส่าดูแลลูกน้อยทุกเวลา ยอมเป็นหนี้เสียหนาเกินตน ***กลอนแต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ***
13 พฤศจิกายน 2546 02:13 น. - comment id 181012
มาอ่านต่อค่ะ....ฝากกำลังใจไว้ด้วยนะคะคุณ tiki จาก : ดอกแก้ว รหัส - วัน เวลา : 184123 - 12 พ.ย. ขอบพระคุณที่สุดค่ะ คุณดอกแก้ว
13 พฤศจิกายน 2546 02:14 น. - comment id 181014
ยกย่องเลยจริงๆนะ เก่งจริงๆ ทึ่ง จาก : รหัสสมาชิก : 4106 - weenie รหัส - วัน เวลา : 184143 - 13 พ.ย. 46 - 00:52 โอยคุณวีนนี่ขา ยอเกินไปค่ะ แต่ก็ขอบคุณค่ะ
13 พฤศจิกายน 2546 02:15 น. - comment id 181016
แม่คุณทิกิแสนดีเลิศ และประเสริฐเสียหนักหนา ที่อุส่าดูแลลูกน้อยทุกเวลา ยอมเป็นหนี้เสียหนาเกินตน ***กลอนแต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ*** จาก : รหัสสมาชิก : 4521 - ผู้หญิงไร้เงา รหัส - วัน เวลา : 184172 - 13 พ.ย. 46 - 02:03 ขอบคุณคุณตูนมากค่ะ
13 พฤศจิกายน 2546 12:05 น. - comment id 181094
มองเห็นภาพเลยค่ะ
13 พฤศจิกายน 2546 15:03 น. - comment id 181154
ตะแหง่วทราบไหมคะ ว่าเบอร์รหัสน้องน่ะ พี่จำแม่น เพราะเคยเป็นเบอร์สมาชิกสหกรณ์มหาวิทยาลัยพี่ แต่ขายหุ้นคืนไปเมื่อสามปีก่อนค่ะ เห็นเบอร์นี้เอ๊ คุ้นจัง ขอบคุณค่ะที่มาทิ้งโน้ตไว้
14 พฤศจิกายน 2546 01:17 น. - comment id 181342
ตอบม้าก้านกล้วยไว้เพราะดีเอามารวมไว้ที่นี่ ล้วนแล้วแต่แว่นตาสีไหน โลกก็ผ่านสีไปตามแว่นตา คนมีตาแต่หามีแววไม่ มองอะไรก็ดูไปไม่รุ้ค่า จะเดือดร้อนถึงดินดาวพราวนภา อุกกาบาตหล่นจากฟ้าก็ว่าทองดำ อย่าไปยึดสิ่งใดในคำคน ค่าจะล้นที่ใจเราที่ครวญพร่ำ เขาไม่รู้ก็เรื่องเขา..ไม่รู้จำ ไม่รู้ทำ ไม่รู้เทียบ...หมดหนทาง ++!!!!