เธอคือไขมันส่วนเกิน ที่บังเอิญฉันไม่รู้มาก่อนหน้า เข้ามาแทรกซึมฉันทุกเวลา เธออุดตัน...ฉันจนน่า...จะใกล้ตาย เป็นชั้นไขมันหนาดูน่าเกลียด เนื้อแน่นๆเบียดเสียดทนไม่ไหว มันแน่นท้องจนไม่รู้จะร้องยังไง กระเพาะม้ามปอดตับไตถูกรังควาน เธอคือ..คอเรสเตอรอล แฝงมาหลอกหลอนเหมือนของหวาน หลอกให้ฉันลองลิ้มชิมอยู่นาน กว่ารู้ตัวก็เกินการจะเยียวยา เธออุดตันเส้นเลือดตีบ....บีบชีวิต โธ่...ไม่ทันได้คิดก็แทบบ้า นี่แหละหนอเค้าเรียกรักมักบังตา กว่าจะรู้...เลยเวลา...กำจัดมัน
12 พฤศจิกายน 2546 09:25 น. - comment id 180700
คอเรสเตอรอลแห่งรักชักหนาขึ้นทุกวันซะแล้ว
12 พฤศจิกายน 2546 16:19 น. - comment id 180805
ถึงว่าต้องแกว่งแขนวันละห้าร้อย
13 พฤศจิกายน 2546 00:57 น. - comment id 180979
เป็นความรักที่สละไม่มีหลุด และยิ่งพุดขึ้นทุกวันจนหวั่นไหว ยิ่งเพิ่มพูนพอกพูนบานตะไท จึงฉันนั้นหยุดใจไม่ได้แล้วเอย ***กลอนแต่งได้ดีมากเลยค่ะ***
15 พฤศจิกายน 2546 10:34 น. - comment id 181768
โถ...น่าจ๋งจ๋าน