เธออยู่สูงสุดฟ้าเกินกว่าเห็น นั่งมองเงาเช้าเย็นเป็นแค่ฝัน ในชีวิตได้แต่คิดอยู่ทุกวัน เธออยู่สูงเกินกว่าฉันจะเอื้อมมือ ฉันก็เป็นแค่หมาราคาต่ำ มิสมควรสมคำจะยึดถือ อยากให้เธอเป็นลูกไก่ในกำมือ แต่ความจริงนั่นหรือ...คือฝันไป แม้เครื่องบินบินผ่านยังพอเห่า คงซักวันเธอจะเข้าใจฉันได้ เห่าเห่าเห่า...ค่ำเช้าเพื่อเอาใจ ได้แต่เห่าเห่าไปไม่อายเธอ แต่นี่ฉันยิ่งเห่ายิ่งไม่เห็น นั่งมองเงาเช้าเย็นเป็นแต่เหม่อ ยืดคอมองขึ้นไปไม่เห็นเจอ เธอนะเธอสูงยิ่งกว่าจะรอคอย ฉันเหมือนหมาเห่าดาวเทียมไม่เจียมตัว กลัวก็กลัวว่าต้องเศร้าต้องเหงาหงอย ถึงจะเห่าเท่าไร...เธอไม่คอย ยังคงลอยสูงเด่น..อยู่เช่นเดิม รักคนที่สมน้ำสมเนื้อกันดีกว่านะผมว่า... เพื่อนผมงี้...ไปรักลูกเศรษฐี อย่างงี้ซวยนะครับ
burst 11 พ.ย. 2546 10:35 น. - ID 41286 
589
2
0
11 พฤศจิกายน 2546 13:37 น. - comment id 180506
ความเป็นจริงในชีวิต.. สิ่งที่ไม่เท่ากัน อาจจะนำความเจ็บขมปวดร้าว ลึกในใจได้ทั้งชีวิต
11 พฤศจิกายน 2546 23:53 น. - comment id 180685
พอจะมีทางแก้มั้ยน้อ...
12 พฤศจิกายน 2546 21:12 น. - comment id 180910
คงเปรียบเหมือนดอกฟ้ากับหมาวัด ที่ไม่อาจจำกัดในสิทธิ์ได้ แต่ความรักแม้สูงเกินจะเอื้อมไป แต่หัวใจก็ยังใฝ่และฝันหา ***กลอนไพเราะอีกแล้วค่ะ***
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
