เพิ่งรู้ว่การที่ต้องยอมเธอ น้ำตาต้องไหลล้นเอ่อมากแค่ไหน เพิ่งรู้นะว่าสิ่งที่เธอให้มามันไม่ใช่หัวใจ เพราะสิ่งที่ได้ ก็คือความห่างไกลที่เธอฝากไว้ให้กัน เพิ่งรู้ว่าฉันต้องยอมแพ้ ต้องกลายเป็นคนขี้แย และเป็นคนชอบฝัน เพิ่งรู้ว่าที่ผ่านมาเธอไม่เคยให้ความสำคัญ เธอจึงจากไปแบบนั้นอย่างไม่สนใจ เพิ่งรู้ว่าตัวเองเจ็บ จึงไม่สามารถกดเก็บความรู้สึกนั้นได้ เพิ่งรู้ว่าทุกอย่างมันได้ผ่านเลยไป ฉันก็ได้แต่ปวดใจ ร้องไห้อยู่คนเดียว เพิ่งรู้ว่าฉันโง่งม จึงจมกับความเหงา เขาไม่มาแลเหลียว เพิ่งรู้ว่าที่ผ่านมา มันไม่ได้ทำให้เราผูกพันกลมเกลียว เขาจึงปล่อยให้เราห่อเหี่ยว และหลับไปพร้อมกับน้ำตา เพิ่งรู้ว่าฉันไม่ใช่คนแรก ที่เธอจ่ายแจกหัวใจอย่างไม่เห็นคุณค่า เพิ่งรู้ว่ายังมีใครอีกหลายคน ที่ต้องทนกับความหมองหม่นอย่างนั้นมา จึงทำให้รู้ว่า รักมันไม่มีราคาในสายตาเธอ
11 พฤศจิกายน 2546 00:43 น. - comment id 180399
เพิ่งรู้ว่าในความจริง เธอมีหญิงหลายคนที่คอยรัก เพิ่งได้รู้และได้ตระหนัก ว่าคนอกหักคือฉันจริงจริง ***กลอนบทนี้โดนความรู้สึกมากเลยค่ะ ชอบค่ะชอบ แต่งได้ดีมากเลยค่ะ***
11 พฤศจิกายน 2546 01:12 น. - comment id 180409
เพิ่งรู้ว่า ...... ..... อย่าลืมแกว่งแขนวันละห้าร้อยครั้งให้สบายกายและใจค่ะ