เช้าวันจันทร์นั่งทำงานมีบานเบอะ เข้ามาเยอะยากแยกยักย้ายไหน จะทำก่อนทำหลังยังคาใจ ลมจะใส่เห็นงานบานตะเคียน แล้วนี่เราควรเร่งงานอันไหน ให้หนักใจรีบเร่งคิดอ่านเขียน ต้องรีบจัดงานนัดที่ลัดเวียน ไม่นั่งเทียนเขียนเล่นเช่นเป็นมา จึงตั้งจิตตั้งใจให้คร่ำเคร่ง เริ่งบรรเลงทำงานที่ค้างคา คงพอทำให้เสร็จทันเวลา ที่สัญญาเอาไว้กับเจ้านาย พอทำไปทำมาพาหวั่นอก กำลังตกหนกเหนื่อยเมื่อยถามหา มองดูงานการตั้งอยู่ตำตา ให้นำพาหมดแรงต้องแคลงใจ ว่าจะเอากำลังใจที่ไหนกัน มาฟาดฟันรันตูศัตรูหมาย คงจะต้องทำกันจนวันตาย ไม่วางวายสูญสิ้นดิ้นแดโดย พอเห็นงานที่คั่งค้างให้หวั่นจิต พอคิดคิดไปแล้วให้หายโหย นึกถึงลมพายพัดที่โบกโบย ถูกขโมยเรี่ยวแรงสิ้นแรงใจ
10 พฤศจิกายน 2546 16:53 น. - comment id 180231
การทำงานมันก็มีท้อแท้จิต อย่าไปคิดให้สับสนบ่นเลยหนา ยิ่งวันนี้วันจันทร์..ช่างเบ่อบ๊ะ เพราะวีคเอ็นผ่านมาพาหมดแรง ทนๆไปให้หมดวันจันทร์ผันผ่าน เดี๋ยวเลิกงานแล้วก็คงสนุกสนานเหมือนวานหนา ทนหน่อยพี่อีกไม่กี่ชั่วโมงก็หมดเวลา แต่น้องหนาเพิ่งจะเริ่ม..เช้าจันทร์วันทำงาน ขอโทษนะถ้าบทกลอนบทนี้มันไม่สัมผัสกันนะเพราะเพิ่งจะเริ่มเช้าวันจันทร์เหมือนกันนะ..แต่อยากแวะเข้ามาทักทายนะ..
10 พฤศจิกายน 2546 17:06 น. - comment id 180238
อย่ามัวแต่ท้อ เอาที่เวลาที่ท้อ มาแยกแยะงานดีกว่าว่าอันไหนสำคัญมากสำคัญน้อย อันไหนสำคัญมากก็ลงมือทำก่อน ถ้าเราทำดีที่สุดแล้วแต่ยังไม่ทัน ก็บอกเจ้านายไปเลยตามตรง หัวหน้าคงจะเห็นความพยายามของเราบ้างล่ะ เอาใจช่วยนะ
10 พฤศจิกายน 2546 18:22 น. - comment id 180267
เช้าวันจันทร์ผ่านไปแล้ววันนี้ ไม่ค่อยมีอะไรให้คืบหน้า งานงานงานผ่านพ้นพาลเพลา ไม่คืบหน้าสักหน่อยน่าน้อยใจ แต่จะไปโทษใครกันได้เล่า ก็ตัวเราเอาเล่นเป็นนิสัย ไม่ทำงานการสั่งไม่ตั้งใจ จะโทษใครก็เราที่เมามัว
10 พฤศจิกายน 2546 23:39 น. - comment id 180359
เช้าวันจันทร์อาจตะบันกันจนเหนื่อย แต่อย่าเมื่อยหรือเหนื่อยฉันจะให้ กำลังใจจากฉันคนแสนไกล ให้เธอไปเป็นของขวัญในวันจันทร์ ***มาเป็นกำลังใจให้ค่ะ กลอนน่ารักมากเลยค่ะ***