น้ำค้างพราววาววับระยับหญ้า ดั่งพฤกษาคราเช้าเศร้าเต็มที่ หลั่งน้ำตาดารดาษสาดธรณี รอแสงสีสุริยันพลันส่องมา ผีเสื้อน้อยค่อยขยับรอรับแดด แผ่ปีกแสดส้มเหลืองเรืองสง่า เปื้อนน้ำค้างพร่างตัวหัวปีกตา คอยแสงจ้าท้าส่องค่อยคล่องตัว ครั้นตะวันปันแสงแห่งอรุณ ฉาบละมุนอุ่นไอลูบไล้ทั่ว พรมหญ้าฟื้นตื่นไหวไม่หม่นมัว ใบเหยียดมั่วยั่วเย้าเช้าวันใหม่ ผีเสื้อผินบินเรี่ยเคลียยอดหญ้า กางปีกอ้าฝ่าแดดแผดสดใส เหินเริงร่าหากินถิ่นหญ้าไพร สวยจับใจในสถานย่านริมทาง
10 พฤศจิกายน 2546 11:37 น. - comment id 180146
อ่านแล้วเห็นภาพตามเลยนะเนี่ย ตอนนี้หน้าหนาวแล้ว น้ำค้างยอดหญ้า-ปลายไม้สวยจับใจนัก
10 พฤศจิกายน 2546 11:48 น. - comment id 180151
น้ำค้างที่ยอดหญ้า ไหลลงมาแล้วเลือนหาย แต่หัวใจเมื่อคืนหลับสบาย ทำให้เช้าวันใหม่สดใสจริงเอย ***กลอนไพเราะอีกแล้วค่ะ ได้บรรยากาศกับอากาศที่สดใสของเช้าวันใหม่จังเลยค่ะ***
10 พฤศจิกายน 2546 14:59 น. - comment id 180220
ไปถามหาหนังสือพี่นก..ที่ร้านนายอินทร์แถวบ้าน..ไม่มีค่ะ.. บอกนะคะ ซื้อได้ที่ไหน รักค่ะ
10 พฤศจิกายน 2546 17:27 น. - comment id 180251
วันที่ 16 พ.ย.นี้ จะมีงานสัปดาห์ดูนกในสวนวชิรเบญจทัศ (สวนรถไฟ) ใกล้ๆสระว่ายน้ำ รับรองว่ามีหนังสือขายแน่นอน เพราะชมรมเบิร์ดไลฟ์จะไปออกร้านเอง และพี่นกตะวันต้องไปนั่งบนเวทีเสวนาเรื่องนกให้ผู้มาร่วมงานฟังด้วย
10 พฤศจิกายน 2546 23:54 น. - comment id 180372
อย่าลืมยกแขนทุกวันนะคะ น่าสนใจจังค่ะ
10 พฤศจิกายน 2546 23:55 น. - comment id 180373
อย่าลืมยกแขนทุกวันนะคะ น่าสนใจจังค่ะ
11 พฤศจิกายน 2546 12:55 น. - comment id 180479
เสียงนกแสกกรีดก้องบนท้องฟ้า ยมทูตคงจะมาร้องเรียกขวัญ ฉุดกระชากลากดึงทึ้งวิญญาณ ไม่ได้ชมดอกไม้บานยามอรุณ... น่าเสียดายจังไม่ได้ไปเดินเท้าเปล่าให้น้ำค้างเปียกเสริมสุขภาพ ขอบคุณที่แวะมาทักทายกัน