*********************************** ยามลับวันจันทรชะอ้อนว่า หมู่ดาราพงางอนจรจากหาย ไม่อยู่คู่คาบฟ้าข้าเดียวดาย จะเหงาตายใยหนีมิมาเคียง ดาริกาตอบว่าจันทราเอ๋ย ไฉนเลยหลับเนตรวิเศษเลี่ยง อันดวงดาวพราวพร้อยร้อยรายเรียง รอแค่เพียงจันทร์ตื่นฟื้นมามอง เมื่อจันทร์ฉายพรายแสงแข่งดาวน้อย ดาวย่อมถอยแสงไปไม่ผยอง หากจันทร์เจ้าเหงาใจใฝ่ดาวครอง ขอจันทร์ลองลดแสงแห่งตนเอง จันทร์ตอบถ้อยทำนองของดาเรศ ว่าตนเป็นต้นเหตุดอกหรือนี่ ที่อยู่เดียวเปลี่ยวดายไร้ชีวี เพราะตนนี้ข่มเขาไม่เอาใคร จักมีวันที่จันทร์จะลดแสง ไม่เสแสร้งแกล้งข่มชมฟ้าใส กลางคืนย่อมพรายพราวสกาวไป แสงดาวไซร้ใสกระจ่างอยู่ข้างจันทร์ *******************************************
โกฏิดารา 10 พ.ย. 2546 10:49 น. - ID 41230 
900
1
0
10 พฤศจิกายน 2546 11:43 น. - comment id 180149
แม้คืนเพ็ญไม่เห็นดาว พอคืนร้าวดาวไม่เห็น แต่พอตอนเย็นเย็น พระอาทิตย์เริ่มไม่เห็นแล้วเช่นกัน ***กลอนไพเราะมากเลยค่ะ***
10 พฤศจิกายน 2546 12:16 น. - comment id 180158
ในคืนวันจันทร์แรมไม่แจ่มใส ดาวพร่างไปในนภาทั่วฟ้ากว้าง จันทร์น้อยใจใยดาวพราวสว่าง เด่นกระจ่างสว่างไสวไร้คืนแรม
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
