บุหลันลอยดวง สว่าง กลางฟ้า กระจ่างใจ ... ริมฝั่งฝัน ปิงวังยมน่าน ผ่านสู่เจ้าพระยา ในราตรี... ที่กระทงสายพรายพริ้วพริบพราวราวพร่างเพชรแพร้วพร่าง กลางลำนำ ลำน้ำ สายธาร หวานวะวับแวม แกมประกายวูบไหวแตะแต้มดวงใจ ให้หนุ่มสาวเคล้าคลึงคลอ พนอนวลเนื้อละอียด เบียดละอ่อน แนบนุ่มนวลนาง นวลน้อง เฝ้าประคองรักประคองกระทงลงคงคาบูชารำลึกถึงพระคุณ..เทวีแห่งน้ำ.. ท่ามกลางลมหนาวพร่าง กลางจันทร์เพ็ญ พรมหวานพราย ให้ทุกดวงใจได้ฝากฝันฝากพลังรักพลังศรัทธาใจไทยทั้งชาติ ที่เชื่อกันมาแต่โบราณนานมาว่า.. แม่น้ำลำคลองทุกสายจะไหลรวมกันไปยังนัมทามหานที.. ที่ไหลผ่านไปยังพระธาตุจุฬามณีบนสรวงสวรรค์ ดังนั้น การลอยกระทง จึงเป็นดั่งการสักการะต่อองค์พระธาตุบนสรวงสวรรค์ และเชื่อว่าเป็นการลอยทุกข์โศกโรคภัย ความเคราะห์ร้ายทั้งปวงออกไปจากชีวิต และแสดงความชื่นชมยินดีผูกพันใจต่อสายน้ำ ในชีวิตไทยโบราณที่มีบ้านอยู่ริมฝั่งนที และแทบทุกเรื่องราวในชีวีหนีไม่พ้นได้มาจากสายน้ำ ไม่ว่าอาหาร การสื่อสารเส้นทาง และแม้กระทั่งความรัก ที่มักมากับประเพณีเทศกาลจากลำน้ำ... หนุ่มสาวคงเพียรเฝ้าพะนอ ขออธิษฐานบานบนต่อแม่พระคงคา ให้บุหลันกลางฟ้าและดวงดารา..รับรู้รักนี้ ที่หนักแน่นมั่นคงซื่อตรงคงมั่น เป็นดั่งสักขีพยานใจ.. และในดวงใจดวง..ก็พลันคิดถึงสายน้ำปิง.. ในค่ำคืนนี้... ที่คงงามงดตระการตาตระการใจ พาให้ใจดวงฝันฝันฝันเฝ้าอยากไปฝากฝัน ไปชื่นชมดื่มด่ำล้ำลึกกับใครสักคนในคะนึง.. ดวงได้แต่ฝันสล้างพร่างละออพ้อเพ้อเห็น กระทงสายพรายพร้อยนับร้อยพันพรูพร่างกลางสายน้ำ งามอะคร้าวพราวพลอยราวสายสร้อยสายโซ่เพชร ร้อยดาวเรียงดวงรวงดาวมลังเมลืองเรืองรองกลางผืนน้ำ ...... . ไหนจะกว๊านพะเยา ที่สายน้ำไม่ไหล พาให้ทุกดวงใจกังวลว่าทุกข์ตรมจะไม่ลอยพรากจากลาไปไหนพ้น เลยหัวใส..เรื่องอะไรจะลอยกระทงลงน้ำ.. สู้จุดโคมลอยไปในนภากาศ ให้วาดหวังมิดีกว่าหรือ และหากพร้อมใจจุดโคมลอยในเรือสักร้อยลำในกว๊านพะเยา กับให้ทุกหมู่บ้านรายรอบพร้อมใจจุดโคมลอยปล่อยพร้อมกันไป มีดอยบุษราคัมและดอยหนอกเป็นดั่งฉากหลัง ในช่วงเวลาอาทิตย์ลาลับฟ้า ดั่งฉากสวรรค์หวานเจือสีส้มแสดแสง..แดงแรงร้อนเร่า.. ให้งามเงาในน้ำดั่งกระจกสะท้อนเลื่อมพราย ราวมากโคมนับพันทวีคูณพูนเพิ่ม แค่นี้ก็คงงามพร่างกลางใจไทยทุกดวงแล้ว.. ดวงขอฝากลำน้ำบทเพลงสักขีแม่ปิง อิงหวานฉ่ำร่ำรมย์ให้ระรื่นชื่นฉ่ำใจมานะราตรีนี้นะคะ พร้อมกับบทเพลงกว๊านพะเยาค่ะ.... ............ http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=303 ช..กุศล ดลพี่มาพบเจ้า ใจพี่ยังร้อนผ่าว ความรักรุมเร้าคลั่งไคล้ ญ..น้ำ คำ รักของคนเมืองใต้ จะจริงแท้แค่ไหน สาวเชียงใหม่ครวญใคร่ถวิล ช..ชีพสลาย ยังไม่คลายรักเจ้า ญ..จริงดั่งใจหรือเปล่า หวั่นเกรงเคลือบเอาที่ลิ้น ช..รัก จริง เพียงหัวใจแดดิ้น ไม่วายเว้นถวิล มิสิ้นความรักได้เลย ญ..น้ำ ปิง ล้น ฝั่ง ช..ดัง รัก พี่เปี่ยมฤดี แล้วเจ้าเอย ญ..แล้ว คง ละ เลย ไม่เหมือนเอ่ย ช..โอ้ทรามเชยมิเคยแหนงหน่าย ญ..หน่อยเถิดนะ คงจะไม่เห็นหน้า ช..ถ้าพี่เป็นเหมือนว่า วานน้องฆ่าเสียให้ตาย ญ..สาบาน ชจ๊ะสาบานก็ได้ หากความรักสลาย ขอตายในสายแม่ปิง ช.. รัก กัน หวาน ชื่น ญ.. เกรง ขม ขื่น ชื่นกลับชังช้ำอกหญิง ช..น้อง ควร รู้ ใจ พี่ทุกสิ่ง เช่นแม่ปิงรู้จริงใจพี่ ญ..หน่อยจะคร้าน นานกลับกลายหายชื่น ช..พี่ไม่ไปไหนอื่น จะขอชื่นรักอย่างนี้ ญ..อุ๊ยตาย อายเขาบ้างซีพี่ พร้อมจูบฝากรักสักที ไว้เป็นสักขีแม่ปิง... ********** http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=4125 โอ้ธารสวรรค์ กว๊านพะเยา ธารรักเราครวญคร่ำ ลมโชย พริ้วฉ่ำ ในวังน้ำวน พร่างพรมมนต์รักมา ดูราวสายชล ธารสวยตระการ อยู่ในนิทรา แว่วเพลงรัก ของปักษา ร้องอำลาคืนรัง โน่นทิวทุ่งลิบ รวงทิพย์ เรืองรอง ราวสีทองเปลวปลั่ง ธาราไหลหลั่ง ใสราวน้ำวัง ขังน้ำตาแห่งดาว ห้วงน้ำลึกนัก ห้วงรักลึกกว่าหลายเท่า แม้นรัก ไม่จริงกับเรา อายกว๊านพะเยา หลายเท่าเอย โน่นทิวทุ่งลิบ รวงทิพย์ เรืองรอง ราวสีทองเปลวปลั่ง ธาราไหลหลั่ง ใสราวน้ำวัง ขังน้ำตาแห่งดาว ห้วงน้ำลึกนัก ห้วงรักลึกกว่าหลายเท่า แม้นรัก ไม่จริงกับเรา อายกว๊านพะเยา หลายเท่าเอย... ********* และในจินตนาการรัก ที่ดวงใช้แค่ดวงใจละไมฝัน พลันติดปีกโผผินบินไปตามลำน้ำเจ้าพระยาขึ้นสู่เชียงใหม่ เมืองล้านนา เมืองแห่งดวงตาสวรรค์ ที่อยากฝากฝันฝากใจกับสาวงาม สักคนที่งามแต๊ๆไปตราบชั่วนิจนิรันดร . และในฝันท่ามกลางฟ้าพร่าง.. ดวงเห็นนางใจ นางในฝันนั้น นวลน้องงาม หนั่นแน่น นวลเนื้อนุ่ม กลมกลึงรัดรึงใจพิลาสพิไล ห่มสไบสีงาช้าง..เดินทอดย่างในผ้าซิ่นสีแดง..มุ่นมวยผมแกมเกศ รัดเกล้าด้วยมาลัยดอกพุดพิสุทธิ์หอมงาม ห้อยพวงพราวระย้าย้อย ด้วยดวงดอกมะลิซ้อนอ้อนหวานเอียงอายอายเอียงเคียงข้าง ด้วยหนุ่มน้อยรูปงาม ในชุดชาวไทรัฐฉานสง่างามพอกัน ริมฝั่งน้ำ น้ำในตาสาววะวาววะวับวิบระยิบพร่างพริบดั่งเพชรพราว แข่งกับนวลแสงดาวที่พากันเฝ้าพร่างพริบ..อิจฉา ยามเธอช้อนตาสบตา พากันส่งกระทงน้อยลงคงคา ให้สายน้ำในธารา ในดวงตาในดวงใจ เป็นดั่งพยานใจพยานรักชั่วกาล.. อย่าให้รักหวานกลายกลับเป็นขม เหมือนดั่งเพลงที่กำลังลอยลมพร่างพลิ้วมาเลย บทเพลงริมฝั่งน้ำ.. .http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=301 ริมฝั่งน้ำ ริม ฝั่ง น้ำ พร่ำเพ้อ ละเมอครวญ เคยชื่นชวนเมื่อหวลคนึงไป จิตใจยังชื่นชู แสงเดือนส่องยิ่งมองแล้วจิตเผลอ เธอยังอยู่ เคล้าคลอคู่ชื่นชูรู้สึกเหมือน เตือนใจจำ เธอกับฉัน ก่อนนั้นเคยชื่นฉ่ำ ริมฝั่งน้ำสุขล้ำฉันจำได้ อะไรจะเทียมทัน เคยเรียกเธอ เสนอรักรำพัน เคยคู่กันใฝ่ฝันถึงเพลงชื่นค่ำคืนเคยได้ฟัง น้ำเต็มเปี่ยมก็เทียมรักสุดหวาน ปานไหลหลั่ง น้ำเต็มฝั่งดุจดั่งรักที่หวัง ยังคงคอย เคยชื่นใจ ฝากไว้หัวใจลอย เฝ้าแต่คอยโอ้รักนั้นเลื่อนลอย ยิ่งคอยยิ่งใจหมอง ริมฝั่งน้ำ พร่ำเพ้อ ละเมอครวญ เคยชื่นชวนเมื่อหวลคนึงไป จิตใจยังชื่นชู แสงเดือนส่องยิ่งมองแล้วจิตเผลอ เธอยังอยู่ เคล้าคลอคู่ชื่นชูรู้สึกเหมือน เตือนใจจำ เธอกับฉัน ก่อนนั้นเคยชื่นฉ่ำ ริมฝั่งน้ำสุขล้ำฉันจำได้ อะไรจะเทียมทัน... และอีกที่.. เมืองแสนดีแสนงามนามเพราะเมืองประวัติศาสตร์แห่งชาติไทย สุโขทัย...เมืองในดวงใจแดนจันทร์แดนบุหลันงาม ที่คงฝากความอลังการยิ่งใหญ่ เพราะมีฉากเมืองเก่าของเราแต่ก่อนให้อาวรณ์อาลัย มีหลักศิลาจารึกหลักที่หนึ่ง ที่ตรึงใจก็ด้วยตำรับท้าวศรีจุฬาลักษณ์ ที่นะค่ำคืนนี้คงคลาคร่ำด่ำดื่มกันถ้วนหน้าไม่ว่าหญิงชาย... .......... แต่ดวงกมลของดวง.. ในค่ำคืนนี้นั้น มีฝันอันอะคร้าวรอคลุกเคล้าใจให้ไหวงามอยู่แล้ว.. ดวงตั้งใจจะค่อยค่อยขับรถ..เข้าไปในเส้นทางงาม เลียบลำน้ำเจ้าพระยา..สองข้างทางคือราวป่าเส้นทางสายชนบท ลดเลี้ยวลับขนานไปกับทุ่งนา ดงตาลให้หวานในดวงใจ และให้หวานพระจันทร์พลันพรายสีทองส่องทาทาบอาบรวงเรียว ให้เสี้ยวใจริบหรี่ ได้พร่างพรมห่มด้วยหอมงาม ให้บุหลันดวงหวานเศร้า ริมเจ้าพระยาคลอเคล้า นะร้านชานเมืองชานเรือนไทยเรียบง่าย ที่ดวงเคยเข้ามานั่งดายเดียวเดียวดาย ใต้ดวงดาวในหมู่ร่มไม้เรือนใจพันธุ์ไทยดังไพรพฤกษ์พง ที่ดวงดอกดงการะเวกหวานหอมแทบหลอมละลายใจ.. เททุ่มใจถอดใจร้องไห้ ร้องไห้.... ด้วยไหวคะนึงครวญหวนไห้ถึงใครบางคนสุดทนสุดใจ..แล้ว.. และนั่นดวงดอกไม้ในฝันเศร้าเสมอมามิราโรย..ร้าง มิเคยห่างใจดวงร้าว..นี้ ลั่นทมพราวทุกราวกิ่งแกล้ม..แกมจำปีจำปา.. และกล้วยไม้ป่าห้อยคาคบยามพลบค่ำ ราวดวง..นั่งในไพรพงจริง.. ดวงชอบเด็ดลั่นทมสองสามดอกเสียบแซมผม มาดแม้นไร้ใครดอมดมพรมจูบ ไล้เรียวแก้มแกมรักล้นใจ..ก็ตามทีเถอะนะ.. คืนนี้ ดวงคงนุ่งซิ่นผืนงาม และคงคลุมไหล่สล้างด้วยผ้าไหมทอมือสีไพลผืนเก่า ดวงคงจะขอฟังเพลงคลอพ้อรักฝากไปกับสายชล.. บทเพลงแห่งดวงใจรัก.. http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=302 สายชล เหม่อมองดูสาย น้ำ วน เหม่อมองสายชล ที่ไหล ริน เหม่อมองดูนก ผก ผิน บินลับ ไป ยาม เหงา เราถอนใจ บิน ไป ไม่กลับ มา เปล่าเปลี่ยวจริงหนอ หัว ใจ อยากจะรักใคร เศร้าใจทุกครา หมดแรงกำลัง อ่อน ล้า และหลง ทาง เจ็บ นั้น ยังเจ็บไม่จาง อ้าง ว้าง ดังสาย ชล แม้ใจจะเจ็บ เก็บมาคิดคิด อดีต ช่างงามล้ำล้น มิเคยลืม ภาพเราสองคน มิเคยลืม ยังหลอกลวงตน มิเคยลืม ว่าเคยรักเธอ สาย ชล หลั่งรินไหลวน มาพานพบเจอ เหตุการณ์ผ่านไป ยัง เพ้อ พะวงทุกวัน อก เอ๋ย ขมขื่นตื้นตัน จาก กัน หรือฝัน ไป มิเคยลืม ว่าเคยรักเธอ สาย ชล หลั่งรินไหลวน มาพานพบเจอ เหตุการณ์ผ่านไป ยัง เพ้อ พะวงทุกวัน อก เอ๋ย ขมขื่นตื้นตัน จาก กัน หรือฝัน ไป... ********** http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=25 ลุ่มเจ้าพระยา ลุ่มเจ้าพระยาเห็นสายธารา ไหลล่อง เพียง แต่มองหัวใจให้ป่วน น้ำไหลไป มักไม่ ไหลทวน ชีวิตเรา ไม่มีหวน ไม่กลับทวนเหมือนกัน เรา เกิดมา ผูกใจรัก กันดีกว่า เพราะว่าชีวา แสน สั้น เรา อย่าได้ สะเทือนหัวใจต่อกัน ทิ้งชีวิตอัน สุขใจ อย่าแตกกันเลยรักไว้ชมเชย ชิดมั่น จง ผูกพันรักกันด้วยใจ ขอจงเป็น เหมือนเช่น นกไพร ที่เหิรบินคู่กันไป หัว ใจ คู่กัน เรา เกิดมาผูกใจรัก กันดีกว่า เพราะว่าชีวา แสน สั้น เรา อย่าได้ สะเทือนหัวใจต่อกัน ทิ้งชีวิตอัน สุขใจ อย่าแตกกันเลยรักไว้ชมเชย ชิด มั่น จง ผูกพัน รักกันด้วยใจ ขอจงเป็น เหมือนเช่นนกไพร ที่เหิรบินคู่กันไป หัว ใจ คู่ กัน... ******** และคงอีกคราที่น้ำตาดวงจะหยดเผาะ เมื่อเพลงพ้อมาถึงคำร้อง.. ขอจงเป็นเหมือนเช่นนกไพรที่เหินบินคู่กันไปหัวใจ..คู่กัน... ****** และหากดาวประจำเมือง ดาวบนฟ้า คือดวงตาใครสักคน ที่เคยกระซิบบอกดวงว่าทุกความห่วงใย ทุกสายใจสายใยรักระหว่างเราสองนั้น ให้ฝันปองมองหาดาวในดวงใจ ยามเหว่ว้าอ้างว้างร้างไร้ผู้ใด ที่จะพริบพราวเฝ้าปลอบประโลมใจเสมอมาเสมอไป เป็นนิรันดร์รักนี้..ที่มิมีวันได้เคียงครองคู่ และคนดี.. ไม่ว่าค่ำคืนนี้คุณจะอยู่นะที่ใดในประเทศไทยนี้.. ขอจงฝากใจกับจันทร์ฝากฝันกับดาวมาถึงดวง..นะคะ จงพริบพราวและเฝ้าดูดวงดายเดียวริมฝั่งชล..ลำพัง ดวงพร้อมจะหลั่งหยาดน้ำตา.. บูชาพระแม่คงคาบูชารักเรา ที่พลีพร้อมยอมไร้ร้างห่างกันไกลสุดขอบฟ้า.. เพื่อรอวันที่ดวงตาสวรรค์จากฟ้าเบื้องบนมีเมตตาปรานีให้พรเราสอง และ...คนดีในฝันในดวงใจ.. ดวง..จะพลี..เพียง..ลั่นทมดอกเดียว ที่จะ... ค่อยค่อยลอยละล่อง อย่างเดียวดาย... ดายเดียว... เปลี่ยวเหงา..ไปตามสายชล...กลางสายชล... ลำพัง..
พุด 8 พ.ย. 2546 14:59 น. - ID 41144 
786
9
0
8 พฤศจิกายน 2546 15:08 น. - comment id 179503
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=333 ลอยลำพร่ำรัก ม.ร.ว. ถนัดศรี สวัสดิวัฒน์-พิทยา บุญรัตนพันธ์ : : Key Eb ช..โอ้ แจ่มจันทร์ขวัญใจพี่ น้องดูนั่นให้ดี ดวงใจ เห็นเงาอะไร ไหมในธารา ญ..คล้ายคล้าย เงา ฝูง ปลา แน่ะจริงจริงพี่ขา ว่ายมาเป็นแถวไป ช..ใช่แต่เพียงหมู่ปลา โอขวัญตาน้องดูเป็นไร น้องดูให้แน่ดวงใจ ไม่ใกล้ไม่ไกล นาวา ญ..เพียงเงากิ่งไทร ไม่แลเห็นอะไรไหนมี ช..โน่นยังไงคนดี ที่พี่ชี้ไงกานดา ญ..ไหนเล่าน่ะ น้องดูจนทั่ว ทำให้ใจ น้องกลัวขึ้นมา ช..แน่ะอยู่ข้างนาวา แก้วตาน้องใจดี ญ..ตายอะไร น่ะลอยมาใกล้ น้องหวั่นใจ เดี๋ยวเป็นกุมภีร์ ช..เถิบเข้ามาคนดี กอดพี่ซิขวัญใจ ญ..กลัวนัก น้องกลัว ช..น้องกลัวจงได้ หลับตา น้องกลัวแล้วอย่า อึ้งไป ญ..อุ๊ยว้าย หลงตายใจ แหม คน อะไร ไว้ใจมิได้เลย ช..หอมกันหน่อย ทำใจน้อยน้องเอย ญ..มินึก อาย ธารา อายแก่หมู่ปลาบ้างเลย ช..หอมนิด เดียว เจ้า เอย ชื่นเชยน้องหน่อยเป็นไร ญ..เบื่อเต็มทน ขืนซนร่ำไป เดี๋ยวหยิกให้ลายทั่วตัวน่ะ ช..นิดเดียวน่า ญไม่ ชโธ่ขัดใจ ญ..เหมือน ใจ คิดแกล้ง หรือแสร้งทำลาย ช..สาบานยังได้ ญ กลัวรักไม่จริงดังใจ ลวงให้หลงวจี ช..รักน้องไม่คลายขอตายแทบตัก นงคราญ สาบานไม่ต่อ วารี ญ..รัก ช..รัก ญ..จริง ช..จริง ญ..ใจ ช..ใจ ญ..นี่ ช..นี่ ชญ..รัก เราไม่มีรู้คลายแหนงหน่ายเลย...
8 พฤศจิกายน 2546 18:11 น. - comment id 179572
ให้สุขสันต์วันลอยกระทง สิ่งใดประสงค์จงได้ดังหวัง ให้หมดเคราะห์หมดโศกซึ่งประดัง ตั้งความหวังวันใหม่ปีใหม่เทอญ
8 พฤศจิกายน 2546 20:40 น. - comment id 179639
ขอให้เที่ยวงานลอยกระทงให้สนุกนะค่ะ
8 พฤศจิกายน 2546 21:21 น. - comment id 179666
สัญญาได้ไหมคนดี ว่าต่อแต่นี้จะไม่ร้องไห้ รักษาเถอะนะหัวใจ โอบกอดกันไว้ละมัยละมุน สัญญานะจ๊ะคนดี เราน้องพี่จักเกื้อหนุน ลงรักปักใจหมายเป็นทุน เพื่อสร้างคุณแก่กานท์กวี สักวันหนึ่ง เมื่อถีงวันนั้น สิ่งที่เคยวาดฝันบรรจงคลี่ งดงามตามจินตฤดี ขอให้สองเรานี้ อย่าลืมกัน ..
8 พฤศจิกายน 2546 22:25 น. - comment id 179700
ภาพสวย คำงาม
8 พฤศจิกายน 2546 23:43 น. - comment id 179740
เต็มอิ่มดีจัง
8 พฤศจิกายน 2546 23:45 น. - comment id 179742
^J^ ................. ภาพงาม คำสวย.....ฯ
9 พฤศจิกายน 2546 10:46 น. - comment id 179801
คนเขียนฝัน พุดพัดชา เขียนกลอนเศร้าใช่เศร้าใจไปทุกครั้ง เขียนกลอนหวังใช่หวังได้ไปทุกสิ่ง เขียนกลอนช้ำใช่ช้ำใจในโลกจริง เขียนทุกสิ่งขอแค่ดีเท่าที่ทำ.. เขียนเรื่องรักใช่รักใครไปเสียหมด เขียนงามงดให้งามใจไม่ได้ช้ำ เขียนห่วงหาใช่วิ่งหามาระกำ เขียนจากจำใจจากจบพบแต่ดี.. เขียนดอกไม้ใช่ว่าต้องปลูกเสียทุกต้น เขียนรักคนใช่อ้อนใครจากใจนี้ เขียนฝากฝันฝากงามจันทร์มอบสิ่งดี เขียนชีวีฝากชีวาใช่ด่าใคร.. เขียนสวรรค์เขียนนรกยังไม่เคยตกเลยสักครั้ง เขียนความหวังให้กำลังใจไม่หวั่นไหว เขียนความดีความงามโอบเอื้อใจ เขียนเขียนไปไยใจร้าวเศร้าคำคน! ขวัญหลงทางอ้างว้างกลางป่าฝัน กับหวานจันทร์ยามราตรีที่ทอแสง บนถนนสายฝันวันนี้แทบสิ้นแรง ใจคนแล้งแกล้งกระหน่ำซ้ำสะใจ.. แต่ไหนไหนก็ไหนไหนในโลกไซเบอร์นี้ มีคนดีมีคนพาลอย่ารานไหว มีคนรักเท่าผืนหนังชังเท่าผืนเสื่อตำนานใจ สร้างสายใยใจแสนฝันมอบวันงาม และขอบใจคนใจร้ายให้รู้โลก หยิบยื่นโศกให้ใจงามยามหมิ่นหยาม เรียนรู้ให้ใช้อภัยใจเมตตาก่อเกิดงาม คือความงามความดีที่ใครนี้ยากขะโมยไปจากใจเรา.. บางครั้งครากับคำคนที่เวียนวนพาให้หลงทางอ้างว้างใจสุดทนจนอยากเลิกเขียนเสียที..แต่ดวงใจนี้ยังรักหลายหลายดวงใจที่มอบพลังใจด้วยเข้าใจเสมอมาถึงค่างานที่เพียรพยายาม.. พุด..ซึ้งใจและขอบคุณในน้ำใจทุกท่านที่เมตตาตลอดมาเสมอมา..ที่รักห่วงใยดวงใจพุดพัดชา อยากบอกว่า.. พุดเพียรเค้นจิตวิญญาณริบหรี่ เพื่อรจนางานที่รักที่ยังกองเป็นกระตั๊กที่แอบซ่อนซึ้งงามในดวงใจใครจะรู้นี้..ที่ยังมากมีมากมายนัก มาตรแม้นพายุสายฝนลมแรงเพียรถาเข้ามาพัดแกล้งกระหน่ำซ้ำซัดสักเพียงใด .. พุด..ก็พยายามแต่ราวกับมองเห็นวันอิ่มฝันนั้นจักใกล้เข้ามาทุกขณะ..ตามชะตา..พระพรหมแกล้ง.. พุด..อ่อนแรงหัวใจบางเบาร้างไร้.. และกระซิบถึงคนดีที่มีน้ำใจ เมล์มาปลอบประโลมใจเสมอมาที่พุดรักหนักรักหนานะดวงใจ..มิเสียแรง.. ว่าระหว่างเราไม่ต้องพูดอะไรกันมาก .. และ ฝากคำขอบคุณซึ้งใจถึง ทิ๊กกี้..ที่รักมาก อิม..รักหวังดีและปรารถนาให้สมหวัง กฤษณะ..แปลกดีที่อบอุ่นใจมากกับงานงามและความเป็นสุภาพบุรุษลูกผู้ชายที่พุดรู้สึกอย่างนั้นในใจตลอดมา.. ฤกษ์..รักความดีมีน้ำใจและรวยอารมณ์ขันที่มาแบ่งปันให้คนหัวใจดวงร้าวได้สดชื่นบ้าง น้องน้อยผู้หญิงไร้เงา..ในร่มรักเรือนไทยน้องคือหนึ่งเดียวที่มีเวลามากน้ำใจงาม อย่าพรากจากไปให้ทุกดวงใจโหยไห้นะคะ ไอซี่ พี่พุด..รักและคิดถึงคนดีทุกคราคู่กันกับใครคนหนึ่งในดวงใจพี่พุดค่ะ.. สุดท้าย..คุณพฤกษ์มิตรใหม่.. ขอบคุณกับเมล์ที่ทำให้หัวใจได้สดใสมีพลังค่ะขอบคุณ..สองเมล์หลังนะคะ
9 พฤศจิกายน 2546 10:56 น. - comment id 179802
และพิเศษแด่ชัยชนะ ลูกผู้ชายหัวใจเกินร้อย หนึ่งในดวงใจพุดพัดชา ค่ำคืนนี้จะรจนา ว่าด้วยเรื่องเบื้องหลังบุหลันลอยลา.. ลั่นทมเหว่ว้าดายเดียวหลงทางใจ.. ราวกระทงหลงทางมากมีมายมาย ที่มากองก่ายเกินให้คนเก็บ หลังงานเลี้ยงเลิกรา พากระทงบรรทุกรักหนัก จมท้องธารเต็มลำคลองท้องละหานห้วยบึงใจ แล้วใครเล่าใคร.. จะเหนื่อยใจ..จะรับรู้ความสูญเสีย พุดไปวัดก่อนนะ..
9 พฤศจิกายน 2546 15:38 น. - comment id 179885
ไปตามดวง ตามจินตนาการแห่งความฝัน อันวิจิตรการตาของดวง ไปทัศนาทิวทัศน์ ทัศนียภาพตามสถานที่ต่าง ๆ มากมาย ดูหนุ่มสาวพร่ำพลอด ออดอ้อนรักกัน เพื่อเป็นสักขีแม่ปิง แวะดูโคมลอย และความสวยงามของกว๊านพะเยา จานั้นเจ้าพาขึ้นเหนือ ไปดูสาวล้านนาที่ต้องชะตากับชาวไทยใหญ่รัฐฉาน ช่างเป็นแดนวิมานฝันริมฝั่งแม่น้ำที่ซาบซึ้งตรึงใจ คล้ายประสบพบเห็นจริง แวะขากลับ มาจอดพักดูต้นตำหรับนางนพมาศประวัติศาตร์การลอยกระทงของไทย ยังไม่จุใจของดวง ดวงใจ ดวงคนดีที่นำฝันอันสวยสดงดงามมาขายเพื่อให้ ผู้ที่มาเห็นมาหาได้เบิกบานใจ แต่ทำไมเล่า ฝันของเธอ ถึงได้เหงา ๆ เศร้า ๆ ดวงชอบเด็ดลั่นทมสองสามดอกเสียบแซมผม มาดแม้นไร้ใครดอมดมพรมจูบ ไล้เรียวแก้มแกมรักล้นใจ..ก็ตามทีเถอะนะ.. ในลุ่มเจ้าพระยาคืนนั้น ดวงหนึ่งน้องนางเดียวที่นุ่งผ้าถุงผืนงาม มาคลอเพลงสายชล อย่างอ้างว้าง โดดเดี่ยวเดียวดาย... ต้องขอบคุณมากสำรับถ้อยคำที่พิเศษที่พุดส่งมาให้ เมื่อคืนผมก็ไปลอยกระทง มีคนมาร่วมงานเกือบ ๒๐๐ คน แต่ผมก็ลอยคนเดียว ก็ไม่เห็นว่าจะเศร้าอะไรนี่ครับ ถ้าเราฝันถึงสิ่งที่เป็นสุข ก็ขอต่อว่าพุดพัดชาสักหน่อย ที่ฝันลำเอียง ขายฝันให้หนุ่มสาวอื่นมีความสุข แต่ไปขายฝันให้ดวงเธอทุกข์อยู่คนเดียว
11 พฤศจิกายน 2546 10:03 น. - comment id 180433
นักฝันวันทำใจ . พุดพัดชา เป็นนักฝันวันจริงไม่วิ่งหนี ร้าวฤดีเพียงใดไม่ไหวหวั่น มีสมองสองมือสร้างคืนวัน เห่กล่อมขวัญให้วันสวยด้วยหัวใจ.. ด้วยสองมือน้อยน้อยคอยสร้างโลก ลบรอยโศกการอยเศร้าเคยร้าวไหว ฝันฝากงามยามมองเห็นละมุนละไม สายลมไหวไกวเปลเมฆเสกสุขใจ.. ในแมกไม้สายธารหวานดอกไม้ ในพลิ้วพรายฟองคลื่นทะเลใส ในเรียวรุ้งคุ้งโค้งฟ้าพางามใจ ในอุ่นไอรวงเรียวรอเคียวคม... ลอยเรือรักถักทอทอดสอดสายฝัน สวนสวรรค์อักษราภาษาสม ฝันตระการหวานจับใจลบตรอมตรม เลิกระทมลบท้อแท้ฝากแผลใจ... จินตนาการหวานเพียงใดไกลเกินฝัน วันต่อวันฝันฝากใจไม่หวั่นไหว ใครจะรักจะชังชอบหรือขอบใจ(หรือโดนใจ) ไม่เป็นไรทำใจนิ่งทิ้งอัตตา.. และ.. โลกยังคงหมุนเวียนเปลี่ยนผันวันซ้ำซาก รักและพรากจากแล้วเจ็บเก็บห่วงหา มีชีวิตคิดแต่ดีมีแต่ให้ฝึกปัญญา ลบเหว่ว้าพาพรางห่างทางธรรม... ทั้งที่รู้กู่ไม่กลับรับรักเขียน จึงวนเวียนว่ายวนจนใจหนำ เขียนกลอนเศร้าเว้าวอนราวระกำ ใช่ชอกช้ำจริงแท้แพ้ทางกลอน... เป็นเส้นทางสายทุกข์สุขใจสอน พร่ำออดอ้อนสอนเศร้าราวตัวหนอน ขยึกขยือยึดถื่อมั่นขวัญร้าวรอน เป้นบทกลอนวอนว่าอย่าหลงทาง.. เพียงให้พบจบทางออกไม่ยอกย้อน ดั่งคำสอนผ่อนร้าวรานผ่านไร้ร่าง ไม่มีทุกข์สุขไม่มีที่ปล่อยวาง ใจว่างว่างห่างโศกโลกในใจรับรู้รอประตูใจ เปิดสู่ห้วงนิพพานแม้นานเนาไม่พบเจอ..เพราะเราเผลอไปก็คนคน..
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
