เธอมาจากฟากฝั่งของความฝัน มาปลอบขวัญคนหมองให้ผ่องใส ประโลมโลกย์โศกกำสรดรันทดใจ แต้มฟ้าใหม่ด้วยเรียวรุ้งรุ้งแห่งรัก เธอมาพร้อมฝนพร่ำเย็นฉ่ำชื่น มาลบริ้วรอยขื่นคนทุกข์หนัก เปรียบดวงดาวคืนเดือนมืด สดใสนัก คือศาลาริมทางพักของคนจร เธอมาจากป่าสูงพร้อมผีเสื้อ พร้อยเรียวปีกแลอะเคื้อวะวับว่อน ล่องทะเลเร่นาวาความอาทร เก็บดอกไม้ช่ออ่อนอ่อนมาเอาใจ ดุจดังดวงตะวันฉายยามรุ่งสาง ปรากฏร่างกลายมาวันฟ้าใส จากโพ้นถิ่นดิ่นแดนอันแสนไกล เติมสีสันโลกให้อำไพพราว.....
6 พฤศจิกายน 2546 21:19 น. - comment id 179163
เธอมาจากฝากฟ้าทะเลฝัน มาทำให้คนอย่างฉันไม่หวั่นไหว มาทำให้รักซึ่งซึ้งหทัย มาทำให้ฉันมั่นใจในรักเธอ ***แวะมาทักทายค่ะ กลอนน่ารักดีนะค่ะ***
6 พฤศจิกายน 2546 23:41 น. - comment id 179220
เธอมาจากความรัก ที่ตัวฉันได้รู้จักในวันที่อ่อนไหว เธอมาจากทุก-ทุกที่ของหัวใจ ที่ไม่ว่าเมื่อไรก็มีเธอเสมอไม่เปลี่ยนแปลง
7 พฤศจิกายน 2546 11:22 น. - comment id 179252
เผลอหน่อยเธอก็มา ชั่วพริบตาเธอหายไป ความรักหรืออะไร ล่องลอยได้เหมือนนินจา ฟากฝั่งของความฝัน อยู่ไหนกันต้องค้นหา มีนามว่าแพรวา เร่นาวาสีทันดร ถึงไกลคนละภพ คงได้สบสโมสร ดอกไม่ช่ออ่อนอ่อน เหลือบตาช้อนขึ้นสบตา...... สมมุติว่าได้พบกัน อิอิ