รู้ตัวบ้างไหม..ว่าเธอนั้นแสนดี ความรู้สึกที่มี..ให้ฉันมันมากล้น ทุ่มเททุกอย่าง..เท่าที่ผู้ชายหนึ่งคน ยินดีมอบให้ฉันซะจน..ไม่เหลืออะไร แต่เธอก็รู้ความจริงทุกอย่าง ว่าเรื่องระหว่างเรา..มันเป็นไปไม่ได้ ฉันผิดเอง..ที่ไม่เคยปฏิเสธเธอออกไป มัวเก็บเธอไว้...ไม่ให้ใครมาครอบครอง ถามว่ารักเธอบ้างไหม หากตอบไปว่าไม่...อาจทำให้เราทั้งสอง มีอันต้องแตกร้าว...เกินประคับประคอง ขอไม่ลองเปิดปากบอกเธอละกัน แต่อยากให้รู้..ว่าห่วงใยเธอเสมอ อยากให้เจอ..คนที่ดี..กว่าตัวฉัน อยากให้รัก..ห่วงใย..คนคนนั้น อยากให้เธอกับฉัน..เก็บกันและกันไว้ก็พอ....
6 พฤศจิกายน 2546 17:00 น. - comment id 179083
ด้วยเพราะเธอคือคนที่แสนดี และฉันเองก็ยังมีใจให้เขา เธอจึงเป็นได้แค่คนเคียงกายในวันบางเบา เป็นคนที่ทำให้ฉันคลายเหงาเท่านั้นเอง ฉะนั้นขอเธอคนดี ลืมฉันตรงนี้อย่าคว้างเคว้ง ทุกอย่างที่เป็นมาเดี๋ยวก็ผ่านไปเอง รักก็เหมือนดั่งเพลงที่มีวันจบลง ***กลอนแต่งได้ดีมากเลยค่ะ***
7 พฤศจิกายน 2546 12:06 น. - comment id 179255
ผู้หญิงไร้เงา*** กลอนแต่งได้เหมือนละคร เป็นฉากๆตอนๆ..ก็ยังไหว แต่ความจริงนี่สิ..จะทำอย่างไร ถึงจะทำให้..ลงเอยกันด้วยดี ขอบคุณนะเจ้าคะที่เข้ามาติชม...@^_^@