เคยบ่อยๆ น้ำตาย้อยบ่านิยามความคิดถึง เพียงเพราะบทกวีที่รำพึง ความคำนึงร่วมผูกพันมั่นเป็น เรา เปล่าเปลี่ยว เหมือนโดดเดี่ยวบางครั้งช่างแสนเหงา ในอารมณ์เปราะว่างและบางเบา ใจก็เปล่าตัวก็เปลี่ยวเกลียวกวี ไม่อยากรู้ไม่อยากเห็นเป็นที่ไหน ไม่รู้ใจไม่แลกใจใครทุกที่ โลกนี้แสนยุ่งยาก..มาก..วิธี เกินพอดี..จนลำบาก..ยากที่ใจ มีความนัยซ่อนไว้ในบรรทัด ต้องคอยจัดให้ลงตัวมั่วไม่ได้ อรรถรสย่อมรู้อยู่ข้างใน จะบอกใครเขียนร้อยกรองส่องใจตัว
4 พฤศจิกายน 2546 16:13 น. - comment id 178568
:)
4 พฤศจิกายน 2546 16:29 น. - comment id 178571
...ก็นี่แหละ ชีวิต จะหงุดหงิด ไปทำไม่ให้สับสน เมื่อชีวิตต้องสู้ และอดทน เกิดเป็นคน ไม่เสียชาติ หรอกเธอ ............ูู^-^............. .............................
4 พฤศจิกายน 2546 17:21 น. - comment id 178592
คนตัวเปลี่ยว เดียวเหว่ว้า อิสระ หาพันธะ มาผูก สุขปนเศร้า ทำอะไร ตามใจ สะบายเรา ไม่หาเหา มาใส่หัว ขอมั่วกลอน
4 พฤศจิกายน 2546 18:36 น. - comment id 178610
ฤหัยเหงาเปล่าเปลี่ยวมาเชี่ยวสาด มาปรามาสกราดห้ำมาย่ำเหลือ ความระทมขมขื่นมาคืนเจือ ชวนหนาวเนื้อหนาวจิตชีวิตเรา ........สบายดีนะครับ............ มาแบบเศร้าจังครับ
4 พฤศจิกายน 2546 19:05 น. - comment id 178613
อยากปลอบใจให้คลายหายเปลี่ยวเปล่า ลืมเรื่องเศร้าเหงาหงอยคอยสิงสู่ แต่ตัวฉันนั้นระกำช้ำพอดู ยังทนทู่อยู่ไปไร้คนเคียง
4 พฤศจิกายน 2546 23:25 น. - comment id 178695
ต้องสู้ ต้องสู้ จึงจะชนะ ^-^ (ยืมเพลงเจิน เจิน มากอีกที)
5 พฤศจิกายน 2546 00:43 น. - comment id 178729
........ดังกระจกบานใหญ่ให้ค้นพบ จุดบรรจบโลกความจริงหรือเพียงฝัน ตัวอักษรร่ายรำจากใจทุกวานวัน คือตัวฉัน แฝงกายเร้น เค้นความใน.........
5 พฤศจิกายน 2546 18:33 น. - comment id 178842
มีแต่ใจที่เปล่าเปลี่ยวโดดเดี่ยวนัก มีแต่ความอกหักมักโดดเดี่ยว มีแต่ใจที่มีดวงดีดีเพียงดวงเดี่ยว จึงเกิดความเปล่าเปลี่ยวและเปลี่ยวใจ ***กลอนไพเราะมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชอบคะชอบ***