..ฝนโปรยเม็ด..นอกหน้าต่าง ความเหน็บหนาวถูกจำวางไว้..นอกผ้าห่ม ไอเย็นยังซอนเซาะ..ในริ้วลม ฉันกอดเข่าเจ่าจม..ภายใต้ผ้าห่มผืนเดิม . ..ในห้องเล็ก..ริมหน้าต่าง ใต้ผ้าผืนบาง..ไม่มีไออุ่นเพิ่ม ความหนาวที่ดูจะทวี..มากกว่าเดิม แสงไฟแค่ริบหรี่คงไม่อาจเติม..อุ่นไปที่ต้องการ . ..ฝนซาเม็ด..นอกหน้าต่าง หมอกบาง-บาง ปกคลุม..นอกห้องฉัน หนาวเหน็บแค่กาย..แต่ข้างในกลับทรมาน หรือเพราะสิ่งที่ฉันต้องการ ไม่เป็นจริง .. จึงยิ่งร้าวรอน .
29 ตุลาคม 2546 13:54 น. - comment id 177078
เพราะหนาวใจ...จึงหนาวกาย... ไออุ่นมากมายเพียงใดก็ไม่อาจประทังได้ ยิ่งจ่อมจม..ยิ่งหนาวเหน็บเจ็บร้าวใจ ยิ่งอยู่กับตัวเองมากเท่าไหร่...ยิ่งโศกตรม... **เพราะฉะนั้น...อย่าอยู่คนเดียวเงียบ ๆ นะคะ ไปหาเพื่อนหรือคุยกับเพื่อนจะดีกว่า**
29 ตุลาคม 2546 15:53 น. - comment id 177098
ฝนโปรยไพรหัวใจเริ่มไหวหวัง นอกหน้าต่างบานนั้นเห็นเป็นสาย หนาวยิ่งหนาวไร้ใครเคียงข้างกาย ราวจุดหมายที่ไร้เพื่อนร่วมทาง สายฝนนอกหน้าต่างเป็นฉากภาพที่แทนความรู้สึกมามากต่อมากแล้ว ส่วนมากจะเป็นความรู้สึกรานร้าวและเหงาหงอย นักกวีนิยมนำมาแทนใจ สำหรับวสันต์ฤดูที่กำลังตกต้องใจ ชื่นชมผลงาน อบอุ่นมากครับ
29 ตุลาคม 2546 22:28 น. - comment id 177218
ระวังเป็นหวัดนะคุณอาร์ เปิดหน้าต่างดูฝนบ่อย ๆ คราวนี้มาแปลกนะค่ะ มาแค่ 3 บทเอง แต่ก็เป็น 3 บทที่ลึกซึ้งเหมือนเคย ^-^
29 ตุลาคม 2546 22:56 น. - comment id 177239
นอกหน้าต่างที่ฉันเห็นเป็นประจำ คือธรรมชาติที่ชักนำความสดใส นอกหน้าต่างบานนี้ที่บอกไป มีแต่ความสดใสในทุกวัน ***กลอนไพเราะมากเลยค่ะ ชอบมากๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ***
30 ตุลาคม 2546 00:07 น. - comment id 177283
เศร้าจัง อ่านแล้วนึกภาพตามไปด้วย
30 ตุลาคม 2546 00:29 น. - comment id 177296
ให้ความรู้สึกอบอุ่นยังไงบอกไม่ถูกครับ ฝีมือดีนะครับ
30 ตุลาคม 2546 01:38 น. - comment id 177325
นอนดายเดียวอยากมีเนื้อนางมาแนบนุ่ม เลิกห่มคลุมหนาวเนื้อใช้เนื้อห่ม ในวันหน้าหากเลือกได้คงยอมนอนระทม ขอห่มลมห่มว่างห่างร่างใคร.. อาร์..พี่พุดจะตอบเมล์ก็ไม่มีเวลา เข้ามาก็ดึกสมองไม่คึกจะตอบใครได้เลยเพราะเมื่อยมาก..อยากจะนอนท่าเดียว นอนแบบเด็กๆนะที่คิดถึงแต่ว่าจะตื่นขึ้นมาจะได้กินอะไรอร่อยๆตอนเช้า..ที่แม่ทำ
30 ตุลาคม 2546 01:39 น. - comment id 177326
พี่พุดจะมาตอบใหม่ให้สวยเลยสัญญาบทนี้ เพราะว่า..อาร์น่ารักนักกับพี่พุดค่ะ
30 ตุลาคม 2546 14:30 น. - comment id 177407
เศร้าจัง