หน้าส่วนตัว
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
ยอมรับชะตากรรม
เธอคงคิด ทบทวน มาหลายครั้ง
คงได้ตั้ง ปัญหา มาหลายหน
การจะเลิก รักใคร สักหนึ่งคน
ต้องอึดอัด เหลือทน จนตัดใจ
เป็นการดี ที่บอก โดยซื่อตรง
ได้รับรู้ ก็คง ทำใจได้
ตั้งตัวทัน อาจจะไม่ ถึงกับตาย
เตรียมหัวใจ เหนี่ยวรั้ง ตั้งตรงแนว
ต้องยอมรับ เมื่อตัด สายสัมพันธ์
เธอกับฉัน ไกลห่าง คนละแถว
แต่อย่าห้าม หัวใจ ให้เหลือแวว
เพราะเมื่อรัก มั่นแล้ว ไม่ลืมเลือน
คุมสติ ตรองปรับ ความรู้สึก
ในสำนึก เหมือนคมมีด มากรีดเฉือน
คนเคยรัก ห่างหาย ใจสะเทือน
ขอเป็นเพื่อน ที่ดี จากนี้ไป
ผู้หญิงไร้เงา
ยอมกระทำเพราะกลัวช้ำใจ
ฉันได้คิด ทบทวน มาหลายครั้ง
ฉันได้ตั้ง ใจมั่น นั้นแน่วแน่
ตั้งแต่ตอน ความรัก นั้นผันแปร
ว่าจะไม่ แยแส แต่นี้ไป
ด้วยเพราะเจ็บ จึงจำ ย้ำนึกคิด
คอยเตือนจิต ใกล้ชิด อาจหวั่นไหว
จึงไม่ขอ ใกล้กัน นั้นเรื่อยไป
และขอไม่ เป็นเพื่อน ย้ำเตือนกัน
เพราะเป็นเพื่อน อาจเลื่อน ขึ้นมาใหม่
ทำให้ฉัน ตายใจ เหมือนก่อนนั้น
จึงไม่ขอ มีเธอ พบเจอกัน
จึงไม่ขอ ไหวหวั่น นั้นต่อไป
จึงขอจาก ขอจบ ไม่พบหน้า
จึงขอลา ขอหลบ หาพบไม่
จึงขอตัด สายสัมพันธ์ กั้นหัวใจ
จึงขอไม่ เป็นอะไร ให้ผูกพันธ์
ผู้หญิงไร้เงา 24 ต.ค. 2546 20:16 น. - ID 40506 
1249
33
0
24 ตุลาคม 2546 20:25 น. - comment id 175850
โห้ยยย.. ห้ามใคร..แซง..เรนร่า...
แบบเรน..มา เป็น ที่หนึ่ง...
ก้อ..นู๋เรน...คิดถึง...
..ขอเรน..เป็น..คนที่หนึ่ง...ก่อนใครๆ....
แว๊ป..เดี๋ยว..ว..
24 ตุลาคม 2546 20:30 น. - comment id 175854
...แบบเรน..รีบโพส..ไม่ได้อ่านนะคะ..
ก้อ..เรนกลัว..มีคนแซงอะดิ.. อิอิอิ...
...แบบ..ตาร้อน..งายยดี..ร่า...
โห้ยยๆๆ...
...เดินกลับ..แบบหงอยๆ...
..พี่ตูน..ไม่รักเรน...ฮึ!..
24 ตุลาคม 2546 20:33 น. - comment id 175856
อา...
อย่างงี้ก็ไม่มีทางสานสัมพันธ์กันใหม่ได้นี่ครับ
..ผู้หญิงไร้เงาแต่งได้ซึ้งอีกแล้ว..
..แปะๆๆๆๆๆหมึกมรกตปรบมือให้นะครับ.....
24 ตุลาคม 2546 20:35 น. - comment id 175858
ถึง คุณrain (1)
คิดถึงน้องเรนมากมาย
และแสนเสียดายวันเวลาก่อนนั้น
เพราะได้ห่างหายจากเรนไปหายวัน
แต่ทุกวันเหล่านั้นยังคิดถึงน้องเรน
ถึง rain (2)
ไม่ต้องกลัวใครแซงหน้า
เพราะเรนมาก่อนเสมอ
ยิ่งตอนเช้าเช้าที่พบเจอ
ต้องเป็นเรนเสมอคนดี
***พี่คิดถึงน้องเรนเสมอนะค่ะ อย่าน้อยใจไปซิค่ะนะ คิดถึงน้องเรนมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยจ๊ะ***
24 ตุลาคม 2546 20:39 น. - comment id 175860
ถึง คุณหมึกมรกต
เป็นเรื่องแน่นอนอยู่แล้ว
ในเมื่อตัดใจแล้วอย่างนั้น
ก็เลยไม่คิดต่อขอสัมพันธ์
ให้ฉันต้องจาบัณเหมือนก่อนนั้นนะคนดี
***ขอบคุณค่ะ แหมชมอย่างนี้ก็ต้องตัดให้ขาดแล้วใช่ไหมค่ะ อิ อิ***
24 ตุลาคม 2546 20:43 น. - comment id 175864
มายิ้มให้...คิดถึงจังค่ะ ^______________^
24 ตุลาคม 2546 20:46 น. - comment id 175869
ถึง คุณวาพราว
คิดถึงคุณวาพราวเช่นกัน
ช่วงที่ตัวฉันนั้นห่างหาย
แต่ตอนนี้ก็กลับมาเคียงกาย
และจะไม่พยายามห่างหายอีกแล้วคนดี
***ขอบคุณรอยยิ้มที่มอบให้ทุกครั้งที่แวะมา คิดถึงเช่นกันค่ะ คิดถึงมากๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ***
24 ตุลาคม 2546 20:50 น. - comment id 175872
เมื่อตัดบัว เยื่อใย ยังหลงเหลือ ใครจะเชื่อ ใจจริง หญิงทำได้ วาจาเผย เอ่ยไม่รัก จักช้ำใจ แต่หทัย น้องเล่า เฝ้าคร่ำครวญ ปากกับใจตรงกันไหมครับ มีใครไปเสียบแทนหรือยังเอ่ย ก็หายหน้าไปเสียนาน ไปทำอะไรที่ไหนครับ
24 ตุลาคม 2546 21:00 น. - comment id 175880
ยอมจากเพราะหัวใจเจ็บ จึงต้อบเก็บความหลังครั้งเก่าก่อน ไม่อาจทำตามคำวิงวอน ฉันขอจรแต่นี้เป็นต้นไป - - จบสิ้นสายสัมพันธ์ ในคืนวันอันเจ็บปวด หัวใจเจ็บร้าวรวด นอนดิ้นบนพื้นภพ - -
24 ตุลาคม 2546 21:15 น. - comment id 175884
ถึง คุณชัยชนะ
เมื่อตัดบัวอาจเหลือใย
แต่ตัดใจอาจหมดสิ้น
ไม่มีแล้วให้ยลยิน
ทุกอย่างสิ้นจบสัมพันธ์
***ผู้หญิงไร้เงาเป็นคนปากตรงกับใจเสมอค่ะ ผู้หญิงไร้เงาหายไปเลย คุณชัยชนะสบายดีไหมค่ะ ยังไงก็ขอขอบคุณสำหรับการแวะมาเป็นกำลังใจให้กันประจำเลย ส่วนการหายหน้าหายตาไปนาน คงไปทำใจมั้งค่ะ อิ อิ***
ถึง คุณindependent
ยอมจากแม้จักเจ็บ
ไม่อยากเก็บความผิดหวัง
ก่อนนั้นสิ้นพลัง
เมื่อเธอรั้งซึ่งสัมพันธ์
ตอนนี้กลับมาใหม่
แต่ไม่ขอตายใจเหมือนก่อนนั้น
จบสิ้นแล้วแล้วกัน
อย่าได้หวังสัมพันธ์เลย
***คิดถึงน้องจ๋าจังเลยค่ะ สบายดีไหมค่ะ***
24 ตุลาคม 2546 21:25 น. - comment id 175889
เป็นฅนเก่าของวันใหม่ หรือฅนใหม่ใจดวงเดิม อดีตมีลดเพิ่ม คอยแต่งเติมอารมณ์ของคืนวัน เวลาไม่หยุดนิ่ง ให้บางสิ่งเปลี่ยนแปรผัน จบแล้วจบสิ้นกัน สายสัมพันธ์คนละทาง
24 ตุลาคม 2546 21:39 น. - comment id 175896
ถึง คุณอินดิแพน
ความรักของเราสอง
เคยต้องหมองและหม่นเศร้า
ฉะนั้นไม่รับเอา
ความหมองเศร้าโปรดเข้าใจ
เมื่อลืมและหมดสิ้น
ให้ยลยินใจสิ้นไร้
หมดแล้วซึ่งเยื่อใย
ต่อนี้ไปไม่มีเธอ
***ขอบใจจ๊ะสำหรับการแวะมาเป็นกำลังใจให้ประจำ ๆ เลย***
24 ตุลาคม 2546 21:49 น. - comment id 175905
แล้วไฉนใจฉันตัดไม่ขาด แปลกประหลาดอัศจรรย์หวั่นไหว เมื่อแยกทางต่างเดินดั้นด้นไป ทำไมทำไมหัวใจช่างอ่อนแอ
24 ตุลาคม 2546 21:59 น. - comment id 175909
ถึง คุณอินดิแพน
ที่หัวใจต้องอ่อนแอเหมือนแพ้พ่าย
ก็เพราะเราให้ความสำคัญและงมงายอยู่กับเขา
ไม่ยอมลืมมีแต่จำจึงต้องช้ำกับคำว่าเรา
ฉะนั้นถ้าไม่ต้องการอ่อนแอเหมือนเก่าโปรดจดจำ
หนึ่งอย่าได้คิดว่าเขาสำคัญ
สองอย่าฝังความผูกพันกับเขาซ้ำซ้ำ
สามจงลืมสิ่งที่เคยร่วมกันกระทำ
สี่อย่าพยายามจดจำความหลังที่ผ่านมา
ถ้าทำได้เพียงเท่านั้น
หัวใจที่เคยอ่อนแอที่มีจะไม่อ่อนล้า
และกลับมาเป็นคนร่าเริงเหมือนเดิมที่ผ่านมา
ไม่เชื่อลองทำดูก็ได้น้องจ๋าคนดี
***เป็นข้อแนะนำนะค่ะ แต่จะทำสำเร็จหรือไม่ต้องขึ้นอยู่กับใจเราเองค่ะ***
24 ตุลาคม 2546 22:07 น. - comment id 175915
คำแนะนำอ่านแล้วเกิดความคิด ภายในจิตพร่ำบอกทุกวันคืน แต่หัวใจไม่อาจจะทนฝืน ร่ำร้องเดียวดายทุกวันไป - - อันนี้แต่งเล่นๆนะคะพี่ตูน คิดถึงพี่เสมอนะคะ แล้วพี่คงสบายดีนะคะ จ๋าก็เรื่อยๆ ไม่อยากตอบว่าสบาย ส่งรูปให้ทางเมลล์คงได้แล้วนะคะ ห่วงใยเสมอค่ะ
24 ตุลาคม 2546 22:21 น. - comment id 175923
เฉียบอีกแล้วคร๊าบ..^_^
24 ตุลาคม 2546 22:34 น. - comment id 175936
ถึง คุณอินดิแพน
ดีใจที่เป็นเพียงเรื่องเล่นเล่น
ไม่มีความจริงให้เห็นให้ปรากฎ
ดีใจที่เป็นเพียงกวีบางบท
และไม่มีอะไรที่ปรากฎบนความเป็นจริง
***คิดถึงเสมอเช่นกันนะค่ะ ตอนนี้พี่สบายดีแล้วค่ะ และหวังว่าจ๋าจะเป็นเหมือนพี่นะค่ะ ส่วนเมล์ยังไม่ได้เปิดเลย ถ้าเปิดได้อย่างไรจะส่งเมล์กลับไปนะค่ะ ถ้าไม่ส่งแสดงว่าไม่ได้รับนะค่ะ ขอบคุณสำหรับรูปที่ส่งมาให้ค่ะ รักและห่วงใยเสมอค่ะ***
ถึง คุณรักคุณคับ
ขอบคุณค่ะคนดี
ที่เข้ามาทักทายกันตรงนี้กับฉัน
ขอบคุณกับคอมเม้นท์ที่ส่งมาหากัน
เป็นประจำประจำที่ผ่านมา
***ขอบคุณนะค่ะสำหรับการเป็นกำลังใจให้กันประจำเลย***
24 ตุลาคม 2546 22:40 น. - comment id 175944
แวะมาชมด้วยคน
24 ตุลาคม 2546 22:45 น. - comment id 175948
กวีบางบทพลิกชีวิต จากมืดมิดสู่แสงสว่าง ปรากฏจริงเป็นเส้นทาง ล้างหัวใจสะอาดปราศจากมลทิน ^_____^
24 ตุลาคม 2546 22:46 น. - comment id 175950
ถึง คุณรดา
ขอคุณค่ะคนดี
ที่แวะมาชมบทกวีของฉัน
ถ้าอย่างไรขอฝากไว้ด้วยแล้วกัน
กับบทกวีของฉันที่คุณชม
***ขอบคุณค่ะสำหรับกำลังใจที่มอบให้ผู้หญิงไร้เงาและคุณฤกษ์ ชัยพฤกษ์ ค่ะ***
24 ตุลาคม 2546 22:50 น. - comment id 175956
ถึง คุณอินดิแพน
กวีบางบทมีความหมาย
เป็นกวีที่ไม่เดียวดายทั้งชายจริง
ซึ่งบางครั้งอาจจะแต่งจากเรื่องจริง
โดยเฉพาะผู้หญิงผู้หญิงที่ชอบอ้างอิงเรื่องจริงเสมอมา
***แหมเป็นการต่อกลอนที่สนุกดีนะค่ะ ขอบคุณสำหรับการต้อนรับที่อบอุ่นเสมอนะค่ะ***
24 ตุลาคม 2546 22:56 น. - comment id 175961
หญิงหรือชายเทียมเท่าเสมอในความคิด หรือแม้จิตวิญญาณติดกายา คือพลังผลักดันเกิดปัญญา ขับขานกานท์กวีอิ่มเอมเพียง
24 ตุลาคม 2546 23:07 น. - comment id 175972
ถึง คุณอินดิแพน
หญิงหรือชายไม่แตกต่าง
มีหัวใจรักลาร้างรักห่างหาย
มีความคิดแนบสนิทอยู่ติดกาย
และสามารถบรรยายได้เหมือนกัน
***แหมอะไรจะขนาดนั้นจ๊ะ***
24 ตุลาคม 2546 23:11 น. - comment id 175974
ถ้อยคำหมื่นล้านที่สรรค์สร้าง แม้อ้างว้างเหงาจิตสะกิดแผล เฉกทะเลคลื่นลมปรวนแปร ไม่มีแม้ฅนเคียงข้างกายา ^__^ จ๋า ไปไม่ค่อยจะถูกทางแล้วล่ะพี่ตูน
24 ตุลาคม 2546 23:16 น. - comment id 175978
เวลานี้ขอจรจาก ขอพลัดพรากสู่ห้วงฝันก่อนนะพี่ แล้วเร่งรีบฝากถ้อยวจี ให้พี่นี้ฝันดีตลอดคืน :)
24 ตุลาคม 2546 23:18 น. - comment id 175980
ถึง คุณอินดิแพน
ความอ้างว้างเพียงนิดสะกิดแผล
เมื่อยิ่งเราอ่อนแอแผลยิ่งใหญ่
ความเข้มแข็งนั้นจะสู้กับผองภัย
ถ้าเพียงเราทำใจยอมรับมัน
***ไม่เป็นไรหรอกน้องจ๋า พี่ต่อได้ทั้งนั้นหละจ๊ะ ถูกทางบ้างผิดทางบ้าง เพราะจริง ๆ พี่ก็พอ ๆ ก็น้องจ๋านั้นหละจ๊ะ เดินตกถนนหนทางมาไม่รู้เท่าไหร่แล้วเหมือนกันจ๊ะ อิ อิ***
24 ตุลาคม 2546 23:22 น. - comment id 175984
ถึง คุณอินดิแพน
ขอน้องนั้นสู่ฝันอันสดใส
ให้ได้ชิดเคียงใกล้ใครที่ใจน้องฝันหา
มีความสุขกับฝันนั้นตลอดเวลา
และขอให้ฝันดีตลอดไปนะจ๊ะคนดี
***ขอให้หลับฝันดีนะค่ะ ราตรีสวัสดิ์ค่ะ***
24 ตุลาคม 2546 23:55 น. - comment id 175998
@@ถูกตัดหางปล่อยวัดแสนกลัดกลุ้ม ดั่งไฟรุมสุมไหม้ให้ร้าวหนัก โอ้คนดีทรามเชยที่เคยรัก กลับมาหักขาดรอนไม่ย้อนคืน @@ขอไมตรีเพียงนิดกลับคิดมาก จำต้องจากดวงใจไปสุดฝืน รักที่ให้จริงจังและยั่งยืน ไม่เคยคิดเป็นอื่นทุกคืนวัน@@..??เห่อๆๆ
25 ตุลาคม 2546 00:13 น. - comment id 176007
ถึง คุณดิน
ขอไมตรีพียงนิดฉันคิดมาก
ด้วยครั้งก่อนพี่ตีจากยากสุดฝืน
มีแต่ความช้ำทนกล่ำกลืน
อยู่กับวันคืนอย่างเดียวดาย
ทำให้ฉันคิดยึดติดมั่น
ว่าเมื่อไหร่พี่นั้นมาเคียงข้าง
จะไม่ยอมเดินต่อขอร่วมทาง
จะอยู่อย่างอ้างว้างเพียงข้างเดียว
***สวัสดีค่ะคุณดิน กลอนคุณยังไพเราะเหมือนเดิมนะค่ะ ผู้หญิงไร้เงาชอบกลอนคุณเสมอนะค่ะ สบายดีไหมค่ะ ไม่ได้เจอหน้ากันนานเลย***
25 ตุลาคม 2546 02:18 น. - comment id 176071
โอ้ว...ทำไมพี่ตูนตัดรอนขนาดนั้นเลยอ่ะคะ น่ากลัวจริง ๆ เอิ๊กๆๆๆ แวะเวียนมาเยี่ยมเยียนเช่นเคยเจ้าค่ะ :)
25 ตุลาคม 2546 02:24 น. - comment id 176072
ถึง คุณตามฝัน
ไม่ต้องกลัวหรอกคนดี
แค่บทกวีที่ตัดขาด
แต่ไม่เคยคิดบังอาจ
จะตัดขาดจากใครใคร
***ตัดแค่บทกวีแค่ จริง ๆ ไม่เคยตัดใจจากใครเลย คิดถึงทุกคนเสมอค่ะ ขอบคุณค่ะสำหรับการแวะมาเยี่ยมเยียนกันเป็นประจำ***
25 ตุลาคม 2546 11:59 น. - comment id 176115
กลอนยาวอีกแล้ว เราเป็นพวกสมาธิสั้นน่ะT^T
25 ตุลาคม 2546 14:43 น. - comment id 176175
เศร้าทั้งคู่เลยนะค่ะ T-T
25 ตุลาคม 2546 16:35 น. - comment id 176203
มีเพื่อนมากเป็นอย่างไรคนไร้เงา คงไม่เศร้าอีกแล้วสิใช่ไหม เห็นเพื่อนคอยให้กำลังใจ จนสายรุ้งนี้อายไม่กล้ามอง ขอให้มีความสุขมาก ๆ นะ
25 ตุลาคม 2546 16:36 น. - comment id 176204
มีเพื่อนมากเป็นอย่างไรคนไร้เงา คงไม่เศร้าอีกแล้วสิใช่ไหม เห็นเพื่อนคอยให้กำลังใจ จนสายรุ้งนี้อายไม่กล้ามอง ขอให้มีความสุขมาก ๆ นะ
25 ตุลาคม 2546 21:16 น. - comment id 176229
เศร้าจังนะครับ
26 ตุลาคม 2546 18:45 น. - comment id 176378
ถึง คุณปลาทะเลเล่นคลื่น
เอาเป็นบทหน้าจะเขียนสั้น
ให้คุณนั้นได้อ่านดีไหม
ด้วยช่วงนี้อาจแต่งกลอนยาวเกินไป
ทำให้คุณอ่านลำบากใช่ไหมคนดี
***เอาเป็นว่าเดี๋ยวจะส่งกลอนสั้นในกลอนบทใหม่นะค่ะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่มอบให้มาค่ะ***
ถึง คุณข้าวปล้อง
บทกลอนบทนี้ที่เศร้า
เป็นเพราะคุณฤกษ์เขาต่อกลอนให้
จึงทำให้ผู้หญิงไร้เงาสานต่อขอเข้าใจ
ทำให้ผลงานเศร้ามากไปโปรดเข้าใจด้วยคนดี
***บทกลอนบทนี้ คุณฤกษ์ได้ไปต่อให้ผู้หญิงไร้เงา ในกลอน อย่าต่อสัมพันธ์กันอีกเลย ซึ่งกลอนบทนั้น เป็นกลอนลักษณะการตัดรอนสัมพันธ์ คุณฤกษ์ ก็เลยแต่งออกมาลักษณะนี้ ซึ่งผู้หญิงไร้เงา พออ่านของคุณฤกษ์ ก็เลยต่อมาเป็นลักษณะเดียว ผลก็เลยออกมาเศร้าไปหน่อยนะค่ะ แต่จริง ๆ แล้ว ผู้หญิงไร้เงาไม่เศร้านะค่ะ ส่วนคุณฤกษ์ ผู้หญิงไร้เงาก็คิดว่า คุณฤกษ์ก็คงไม่เศร้าเช่นกันค่ะ แต่เป็นการร่วมต่อสานงานกลอนกันเท่านั้นนะค่ะ***
ถึง คุณสายรุ้ง
อย่าอายเลยคุณสายรุ้ง
เพราะตัวคุณก็มีเพื่อนเกลื่อนเสมอ
และหนึ่งในนั้นคือฉันนะเออ
ที่ยินดีเป็นเพื่อนคุณเสมอตลอดไป
***ผู้หญิงไร้เงาไม่เศร้าค่ะ สนุกสนานไปเรื่อย ชีวิตคนโสดนี่ค่ะ จะเอาอะไรมากมายจริงไหมค่ะ อิ อิ***
ถึง คุณน นรินทร์
อย่าเศร้าไปเลยคนดี
กับบทกวีบทนี้ที่พบเห็น
เพราะเป็นเรื่องไม่จริงไม่จำเป็น
ต้องเศร้าทั้งเย็นโปรดเข้าใจ
***อย่าเศร้านะค่ะ บทนี้เป็นการต่อสานงานกลอนกันเท่านั้น คือ ผู้หญิงไร้เงาแต่งกลอน อย่าต่อสัมพันธ์กันอีกเลย แล้วคุณฤกษ์ ก็เลยมาต่อกลอนบทนี้ให้ ผู้หญิงไร้เงาเห็นคุณฤกษ์ ต่อไว้ ผู้หญิงไร้เงาเลยต่อตอบแล้วนำมาขึ้นในหน้าใหม่เท่านั้น จริง ๆ ชีวิตผู้หญิงไร้เงาไม่เศร้าหรอกค่ะ ส่วนคุณฤกษ์ ก็คงจะเหมือนกับผู้หญิงไร้เงา คือสนุกสนานเฮฮากันไปเรื่อย***
26 ตุลาคม 2546 18:57 น. - comment id 176382
หวัดดีค่ะพี่หญิง...เศร้าจังค่ะ
5 พฤศจิกายน 2546 15:20 น. - comment id 178792
ถึง คุณตะแหง่ว
แค่กลอนเศร้าเพียงนั้น
อย่าได้เศร้าตามแล้วกันนะน้องนี่
เพราะพี่เลิกเศร้ามานานปี
ฉะนั้นกลอนเศร้าแค่นี้อย่าเศร้าใจ
***สวัสดีค่ะ และขอโทษด้วยที่ตอบช้ามากเนื่องจากไม่รู้ว่าน้องจะมาตอบกลอนหลังให้เลยขออภัยไว้ ณ โอกาสนี้ด้วยนะค่ะ***
19 พฤศจิกายน 2546 19:01 น. - comment id 183159
ถึง เจ้าของบทกลอนทั้งหลาย
เมื่อคนเศร้าใจเศร้าก็ร้าวหนัก
เมื่อคนรักจากไปใจก็หวง
เมื่อเธอมาจากไปก็ช้ำทรวง
เมื่อต่างฝ่ายต่างหลอกลวงก็ช้ำใจ
หากไม่รักก็อย่ารักให้หนักอก
เดี๋ยวน้ำตามันตกเกินห้ามไหว
รักเพื่อลวงรักเพื่อหลอกรักทำไม
รักกันไปก็เปลืองใจใช่ไหมเธอ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
