...ลีลา # ๒ ...ชีวิตกับแก้วหนึ่งใบ...

ค้างคาวคืนคอน

...ชีวิตได้มา              เพียงหนึ่งชีวาเท่านั้น
แล้วแต่เลือกสรร      ปั้นแต่งชีวิตอย่างไร
เลือกแต่ทางดี           ชีวิตมีแต่สุขใจ
เลือกทางชั่วไป          ชีวิตที่ได้ไม่ดี
เหมือนกับแก้วใหม่  ที่ยังไม่ได้ใช้งาน
ตั้งอยู่ข้างจาน            อาหารหลายหลากมากมี
เอาเหล้าใส่ไป           ยังไงแก้วเหล้านะซี
ใส่ชารสดี                  อย่างนี้เรียกแก้วน้ำชา
เหมือนกับคนเรา      มาตัวเปล่าเปล่าทุกคน
แล้วแต่เลือกค้น       ทำตนตามใจไฝ่หา
จะเอาอะไร               ใส่ไปในช่วงชีวา
ควรรีบไขว่คว้า         อย่ารอเวลาอยู่เลย
ชีวิตได้มา                 พร้อมกับเวลาเท่ากัน
ในแต่ละวัน              อายุกลับสั้นลงเอ๋ย
อย่ามั่วรีรอ                คอยต่อเวลาอย่างเคย
ยังไม่รู้เลย...             ชีวิตพรุ่งนี้อย่างไร
เหมือนกับแก้วเก่า    ที่เราใช้มานานปี
แก้วเก่าใบนี้             รอเวลาที่แตกไป
ไม่ช้าไม่นาน             ใช้งานแล้วแตกทันใด
เอาน้ำมาใส่               คงไร้ประโยชน์แน่นอน
ชีวิตได้มา                  เพียงหนึ่งชีวาแสนสั้น
เกิดตายเท่ากัน          เพียงหนึ่งเท่านั้นยอกย้อน
จะเลือกทางไหน         พึงอยู่ที่ใจสังวรณ์
สิ่งไม่แน่นอน             คือความแน่นอนทุกคน...				
comments powered by Disqus
  • อัลมิตรา

    23 ตุลาคม 2546 21:10 น. - comment id 175711

    ทำแล้ว ..
    
    ไปสัมมนาตอนเช้า และทำงานบ้านตอนเย็น ..
    คาดว่าจะง่วงนอนห้าทุ่มตรง ค่ะ
    
    (อ้าว ถามจริงก็ตอบตรงนะคะ)
  • เรนเองค่ะ..

    24 ตุลาคม 2546 07:35 น. - comment id 175744

       เรน..สวัสดีค่ะ..
              ..วันนี้..เรนคงมีโปรเจ็กต์ใหม่..
       ..ก็นั้นไง..ดาวสวย..ฝีมือเรน...
           ค่อยพับ.. ใจให้...ใสเย็น...
        ..โห.. เรนได้เต็ม ..ขวดโหล..แล้วคะ...
    
            แค่พับดาว...
       อาจดูราว...  ไร้แก่นสาร...
         จีบ..ที่ได้..คือสมาธิ..เนิ่นนาน..
        ยิ้มหน้าบาน.. ดาวเต็มบ้าน..ของเรน..อิอิอิ
    
               ..เรน..มาแค่..กวนกาละแม...
    
  • หมึกมรกต

    24 ตุลาคม 2546 14:08 น. - comment id 175779

    อืม...มีแง่คิดให้ใตร่ตรอง
        ...น่านับถือจริงๆ
  • ใยไหม

    24 ตุลาคม 2546 14:30 น. - comment id 175785

    ชีวิตในวันนี้ที่เงียบเหงา
    คงเพราะเราคิดเปลี่ยวปล่าวไม่สูญสิ้น
    จงเปลี่ยนใจเปลี่ยวเฉาเขลาอาจินต์
    ไม่สูญสิ้นมาเป็นเช่นสิ่ง
    
    สมาธิก่อเกิดพริ้งเพริศนัก
    จากความเงียบเหงานั่นล่ะนายรู้มั๊ย
    เราอาจคิดอาจโง่โมโหใคร
    จะหายได้ สมาธิ นี่แหละดี
    
    * มะเข้ากะกลอนค้างคาวเลยเนอะ  หุๆๆๆๆ...
  • ผู้หญิงไร้เงา

    24 ตุลาคม 2546 23:57 น. - comment id 175999

    หากตัวฉันเป็นเช่นดั่งแก้วใส
    คงจะแตกหมดไปแล้วสิ้น
    ด้วยผ่านมานั้นไซร้ใจยลยิน
    จนหมดสิ้นแผ่นดินของหัวใจ
    
    ด้วยเพราะคนบางคนทำห่างหาย
    ด้วยเพราะชายข้างกายที่ชิดใกล้
    กลับมาลาแล้วร้างแยกทางไกล
    ทำให้แก้วใสใสไร้คุ่ครอง
    
    ***กลอนคุณไพเราะมากค่ะ  แต่งานนี้ผู้หญิงไร้เงาขอมั่วหน่อยนะค่ะ อิ อิ***

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน