เราต่างแปลกเปลี่ยวเดียวดายบนโลกกว้าง รอนแรมบนหนทางเพื่อฝันวันหมาย ร้อยพันผันผ่านอาจ รกร้าง วุ่นวาย เคว้งคว้าง ว้าง ว่าย ในกระแสเวลา เราต่างก้าวย่างตามจังหวะชีวิต เธอ-ฉัน ลิขิต ด้วยใจอันใสกล้า ปีกแห่งฝันโบกโบยสู่ท้องนภา เพื่อเสาะหาดวงตะวันที่ส่องฉาย แม้เราต่างแปลกเปลี่ยวเดียวดายต่อโลก บทเพลงโศกคงคร่ำครวญมิรู้หาย อาจเปล่าเปลี่ยวบนเส้นทางระหว่างกาย ให้รู้สึกทุรนทุรายเหมือนกัน เพียงศรัทธา เพื่อรัก ต่างที่รู้สึก เพียงส่วนลึกเท่าปรารถนา แห่งฝัน เพียงก้าวผ่านโพ้นทะเลภูผาชัน จะทะลายกำแพงกั้นระหว่างใจ
18 ตุลาคม 2546 20:03 น. - comment id 174888
:)
19 ตุลาคม 2546 07:47 น. - comment id 174963
@@ดุ่มเดินอย่างเดียวดายมิวายเศร้า แสนเปลี่ยวเปล่าใต้จันทร์อันทอฉาย พบผู้คนหลายหลากมีมากมาย ความเปล่าเปลี่ยวเดียวดายไม่คลายจาง @@เหงาเพราะคิดถึงเธอคอยเพ้อพก บทเพลงโศกบาดใจไม่เว้นว่าง คนดีของเธอนั้นคอยกั้นกลาง สุดอ้างว้างเกินฝ่าฟันดั้นกำแพง@@..??มาอ่านร้อยกรองเพราะๆ ของวาพราวแต่เช้า..ครับ
20 ตุลาคม 2546 14:15 น. - comment id 175178
+ พี่ทิกิมายิ้มให้ หายคิดถึงเลยค่ะ ^___________^ ยิ้มกว้าง กว้างให้พี่ทิกิเช่นนะคะ + บนเส้นทางอันแปลกเปลี่ยว ปลายฝันต่างคดเคี้ยวให้เสาะหา เลาะเลี้ยวบนเส้นทางแห่งกาลเวลา หวังเพื่อปรารถนาจะครอบครอง เพียงดวงใจอย่าได้ไหวหวั่น ก้าวผ่านกำแพงกั้นด้วยกันสอง แม้เพลงโศกบรรเลงร่ายน้ำตานอง ด้วยใจจะใฝ่ปองมิพรากจากไกล ขอบคุณพี่ตามากเลยนะคะ...ที่มาทักทายกัน แต่เช้า...ดีใจจัง
21 ตุลาคม 2546 19:57 น. - comment id 175262
...วาพราวคะ... ..เป็นความรู้สึก.. ..แปลก..เปลี่ยวเดียวดาย...จริงหรอคะ.. ..วาพราว..ใช้คำ..ได้ไพเราะ..มากเลยคะ.. ..เรน..แวะมา..ทักทาย..นะคะ..
21 ตุลาคม 2546 22:44 น. - comment id 175283
ล้วนการเคี่ยวกรำ-จังหวะ จะร่ำราวโลกจะช้ำระกำสมัย อาจเปลี่ยวเกี่ยวแปลกชำแรกเพียงใด แต่ว่าภายในไยเล่าเปล่าดาย...
22 ตุลาคม 2546 17:53 น. - comment id 175411
นาวา...?? รังไม้ โลกยังเหน็บหนาวและคร่ำโศก เสียงครวญเศร้าโบยโบก-กาลสมัย อาจแปลกเปลี่ยวร้างลึกสักเพียงไร ขอเพียงใจ อย่าสั่นไหว แม้ร้าวรอน ขอบคุณค่ะ...แปลกใจ
2 พฤศจิกายน 2546 23:15 น. - comment id 178212
ล้วนเจ้าที่ปลอบโยนยามอ่อนล้า เป็นพลังเติมต่อคราท้อฝัน เป็นเรี่ยวแรงเจิดจ้ามาผลักดัน ให้หัวใจมิไหวหวั่นต่อวัน-คืน ขอบคุณเช่นกัน