อ้างว้าง

ยัยซน

มองฟ้า ไร้ดาว..... 
หมู่เมฆขาว ลอยเกลื่อนกล่น 
ท้องฟ้า เมื่อยามยล 
สีเทาหม่น ดูน่ากลัว 
             เหมือนดั่ง เช่นกับฉัน 
             ชีวิตนั้น เศร้ามืดมัว 
             เหลียวหา คนข้างตัว 
             ก็มิพบ ผู้ใดเลย 
                ชีวิต เหมือนไร้ค่า 
                วันเวลา ผ่านไปเฉย 
                 เปรียบนก ไร้คู่เชย 
                 โอ้อกเอ๋ย  เหงาเศร้าทรวง 
                       จะมี ใครบ้างไหม 
                        ช่วยเติมใจ ให้โชติช่วง 
                        รักแล้ว อย่าได้ลวง 
                        นะพุ่มพวง โปรดเมตตา 
                                สงสาร ใจฉันบ้าง 
                                วานอย่าสร้าง ช้ำชีวา 
                                 คอยรัก คอยเธอมา 
                                 อยู่เคียงข้าง ฉันนิรันดร์ 
				
comments powered by Disqus
  • ใยแมงมุม

    16 ตุลาคม 2546 15:04 น. - comment id 174626

    เปงกำลางจัยให้ค่ะ
  • moji_kawa

    17 ตุลาคม 2546 13:28 น. - comment id 174757

    -*- มาอ่านนะคะ -*-

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน