หิวโหย โบยบิน ถิ่นหล้า อ่อนล้า ไร้แรง แล้งสมัย พลัดถิ่น ใบหญ้า มาแสนไกล อ่อนแรง หมดไฟ ใกล้หมดลม ที่นี่ คือที่ แห่งความฝัน แค่เพียง ข้ามวัน เป็นยาขม มิได้ เหมือนคิด น่าภิรมภ์ อกตรม ช้ำชอก ยะยอกใจ อยากกลับ ไปยืน ผืนถิ่นเก่า คลายเศร้า คลายปวด คือเงื่อนไข อ่อนล้า อ่อนแรง อ่อนใจ อยากพัก ตลอดไป ให้ผ่อนคลาย ครั้งนี้ จึ่งได้ รู้ว่า ความฝัน ข้างหน้า ไม่สดใส ไม่ใช่ อย่างฝัน ตั้งใจ ควรเตรียมใจ เตรียมแพ้ และเตรียมตัว
14 ตุลาคม 2546 17:52 น. - comment id 174254
จะมีใครเคยคิดเหมือนกันมั๊ยน๊าาา...เฮ้อ
15 ตุลาคม 2546 08:07 น. - comment id 174355
ไม่แน่เสมอไปในชีวิต เวลาผ่านลิขิตให้เวียนหา บางสิ่งเก่าซึ่งผ่านไปจนไกลตา กลับมีค่าเป็นบางขณะกระจะใจ
15 ตุลาคม 2546 14:51 น. - comment id 174441
สวัสดีค่ะ ฟ้าสวยเองค่ะ พกเอากำลังใจมาฝาก chemicalbond ด้วยนะคะ
15 ตุลาคม 2546 20:25 น. - comment id 174501
สู้ต่อไปสิคะ ท่องไว้....ท่องไว้ difficult but possible เอาใจช่วยค่ะ