จากวันโน้นผ่านมาช้านานแล้ว คราดอกแก้วร่วงกระจายวอดวายเกลื่อน พสุธาเสียขวัญสั่นสะเทือน ฟ้าก็เหมือนนองฉ่ำด้วยน้ำตา เป็นคนจรผ่านไปในครานั้น ในวัยวันอ่อนเยาว์เขลานักหนา เกมรุนแรงเสียเลือดเชือดชีวา ขวัญผวากระเจิงกระเจิดเตลิดไป หลายชีวิตถึงจุดหยุดหักเลี้ยว เป็นเพียงเสี้ยวตำนานเล่าขานไข ริมสายธารเจ้าพระยาจำลาไกล ชีวิตไม่ได้หวนทวนกลับคืน ที่ซัดเซเร่ร่อนจำจรจาก ถึงวันพรากไปไกลให้ขมขื่น ต่อเมื่อผ่านอีกนานปีที่หวนคืน มีรอยชื้นของน้ำตามาฝากกัน มาวันนี้..ระลึก..ร่วมนึกถึง เพื่อนผู้ซึ่งเคยกล้าท้ามาดมั่น เพื่อนผู้ซึ่งต่อต้านมารประจานมัน เพื่อนพวกนั้น..โอ้อาลัย.ไม่เคยลืม
มารแมงมุม 13 ต.ค. 2546 13:22 น. - ID 40140 
1136
3
0
13 ตุลาคม 2546 18:39 น. - comment id 174128
...ไพเราะแทรกด้วยความหมายหลาก ...ยกนิ้วให้เลยครับ
14 ตุลาคม 2546 07:40 น. - comment id 174181
เป็นกำลังใจ..ให้นะครับ ขอถามหน่อยตบด้วยนะครับเวลาจะเอากลอนเลือนโชว์หน้าแรกทำอย่างไรครับ
14 ตุลาคม 2546 15:30 น. - comment id 174243
เยี่ยมเลยครับ ขอนับถือและซึ้งในน้ำใจ ที่มิได้ลืมเลือนพวกเขา
14 ตุลาคม 2546 21:39 น. - comment id 174286
อ่านแล้วซึ้งนะคะ จบได้ซึ้งดีจัง เพื่อนพวกนั้น โอ้อาลัย ไม่เคยลืม แบบว่า พิมพ์ชอบพวก โอ้ อ้า อ่ะค่ะ รู้สึกว่า ได้อารมณ์ดี
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
