น้ำตาวิวาห์ร้าง

แววดาว

คือหนึ่งหยดน้ำตาวิวาห์ร้าง
   มอบไว้ต่างน้ำสังข์คราวครั้งก่อน
   เมื่อเธอสิ้นน้ำใจไม่อาทร
   ทั้งตัดรอนน้ำคำไม่อำลา
            จากไปพร้อมน้ำฝนที่หล่นร่วง
   เจ็บช้ำทรวงโศกตรมสมน้ำหน้า
   เหมือนละครน้ำเน่าเศร้าโศกา
   ฉันเหมือนสิ้นน้ำยาทอดอาลัย
           เธอเปรียบสายน้ำวนสุดทนต้าน
   ดุจสายธารน้ำตกวกเวียนไหล
   หรือเธอมีน้ำเค็มเต็มหัวใจ
   จึงยากไร้น้ำจิตคิดถึงกัน
          เบื้องหลังรอยน้ำหมึกระลึกย้อน
    เคยพร่ำวอนน้ำปิงอิงแอบฝัน
    ดินน้ำฟ้าเป็นพยานสานสัมพันธ์
    คืนที่จันทร์แต้มดาวหนาวน้ำค้าง
         เปรียบเธอเพชรน้ำหนึ่งซึ้งคุณค่า
   เชื่อวาจาน้ำถ้อยร้อยสรรค์สร้าง
   เธอกลับเป็นน้ำกร่อยค่อยจืดจาง
  เธอไม่ต่างน้ำนิ่งยิ่งไหลลึก
         คำพูดเธอมีน้ำหนักควรจักเชื่อ
   สำนวนเจือน้ำตาลหวานรู้สึก
   เหมือนน้ำเย็นฉ่ำใจให้เหิมฮึก
   มิทันนึกจึงต้องช้ำ...เพราะน้ำเงิน				
comments powered by Disqus
  • พรระวี

    12 ตุลาคม 2546 16:44 น. - comment id 173930

    เปรียบเทียบได้ซึ้งใจ กินใจดีจัง
  • ตามฝัน

    12 ตุลาคม 2546 19:48 น. - comment id 173966

    ว้าว.. น้ำท่วมกลอนแล้วค่ะ หุหุ
    
    ล้อเล่นนะคะ น่ารักดีค่ะ เก่งจังเลย :)
  • แมวน้อย มะได้ล๊อกอิน

    12 ตุลาคม 2546 21:44 น. - comment id 173990

    อ่านเเล้วรุสึกเข้าถึงใจผู้แต่งเลยค่ะ. .  .กลอนเพราะมากๆด้วยค่ะ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน