ก้าวรักฝากรอยใจในวันนี้ โอ้คนดีก้าวตรงไปไม่ไหวหวั่น ก้าวตามไปก้าวต่อก้าวรักผูกพัน ก้าวตามฝันสวรรค์ลอยตรงหน้าคว้าเงาใจ! ใกล้แค่เอื้อมเหตุใดไกลเกินคว้า ใจผวาเงาตารื้นหยาดน้ำใส รินพร่างสายคล้ายสายฝนตกต้องใจ ทั้งร่างใจรอวันนี้กี่ปีมา! อนิจจาเวทนาตัวเองนัก รอยสาปศักดิ์หลงรักเขาเพียงเงาคว้า ทางของเขาทอดยาวไกลทอดตรงมา อย่าไปคว้าให้เขาคว้างหลงทางใจ! เอื้อมออกไปไยไม่ถึงซึ่งเงาฝัน โลกเงียบงันใจดำดิ่งนิ่งร้าวไหว คนดีเอ๋ยอยากแนบเชยผิดกาลไป ฟ้ามิเป็นใจในชาตินี้ที่หลงรอ! ตาซึ้งซึ้งตรึงจำจดอยู่เบื้องหลัง ใจช้ำช้ำย้ำรอยใจไว้เพ้อพ้อ กุศลส่งใกล้แค่นี้ก็เพียงพอ หอมละออกรุ่นกลิ่นเจ้าราวไม้ไพร! เพียงแวบเดียวเหลียวมาโลกหยุดหมุน ใจละมุนหยุดหายใจวาบหวามไหว เพียงแค่เอื้อมไยเกินเอื้อมเล่าดวงใจ รอหลอมใจชั่วกัปป์กัลป์ฝันเป็นจริง! แต่ที่เห็นเป็นไปใจหยุดเต้น ฝันยังเป็นเช่นฝันในทุกสิ่ง ใจยังคงเป็นใจเขาใช่รักจริง ใจดวงหยิ่งตอกย้ำว่าอย่าหลอกใจ! เดินหันหลังจากไปไม่หวนกลับ ดาราดับแตกดวงฤาไฉน คำสุดท้ายยินก่อนตายสะเทือนใจ คนในใจในชาตินี้ไม่มีเรา..มิใช่เรา!
11 ตุลาคม 2546 20:21 น. - comment id 173778
http://greenmusic.org/thai/index.html ฟังแรกพบนะคะ
11 ตุลาคม 2546 22:47 น. - comment id 173803
อิ อิ ยังจำตาซึ้ง ๆ คุ๋นี้ ได้อยู่เหรอ msn เดี้ยง ถาวร hotmail เข้าไม่ได้ เดือนนึงแล้ว สงสัย ต้องไปใช้บริการ ยาฮู้ ซะละมั้ง ลูกสาวแอบชมให้ฟัง ว่า พี่พุดยุให้แอบเอากลอนไปส่งหนังสือ น่ะ ยัยนั่น ก็ ส่งซะจริง ๆ ดีนะ ที่ เห็นซะก่อน ไม่งั้น บรื๋ออออ
11 ตุลาคม 2546 23:19 น. - comment id 173817
สายน้ำไม่มีวันจะหวนกลับ คงเหมือนเราที่ไม่รับเริ่มต้นใหม่ สายน้ำไม่ไหลย้อนกลับฉันท์ใด คงเธอนั้นไงที่ไม่หันกลับมา ***ชอบบทที่เจ็ดกับแปดมากๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ***
12 ตุลาคม 2546 00:59 น. - comment id 173838
ครับดวงตาซึ้งๆคงเป็นที่จดจำกันนานเท่านาน
12 ตุลาคม 2546 02:00 น. - comment id 173854
....ลองคว้าใหม่ดูนะครับ เพื่อว่ามืออาจจะไวขึ้น ยาวขึ้น...หิ..หิ ....ด้วยมีความหมายจึงทายทัก ด้วยมีความรักจึงทักทาย....
12 ตุลาคม 2546 07:57 น. - comment id 173869
คว้า..สิ่ง..ที่อยู่ไกล... บอกใครๆ... ว่า..ต้องมี.... ..ไขว่คว้า.. คน..ใจดี... อย่าวิ่งหนี.. ให้ยากเอยย... ..โห้ยย.. แบบเรน..แจม..นะคะ.. ..พี่พุดพัดชา....สื่อ..ความหมาย..ในบทกวี.. ได้..ไพเราะมาก..นะคะ... ..เฮ้อ!.. ทำงัยน๊า.. เรนจะเก่ง...
12 ตุลาคม 2546 08:32 น. - comment id 173881
บางสิ่งบางอย่างงดงามและสวยงามอยู่ในแบบฉบับที่มันเป็น ไม่ต้องครอบครอง ไม่ต้องเอื้อมไขว่คว้า ไม่ต้องเป็นเจ้าของ ปล่อยให้เป็นไปตามครรลองแห่งสิ่งนั้นๆ ดุจดวงดาวและพระจันทร์ที่อยู่บนฟ้า เรามองเห็นและชื่นชมความงดงามแต่เราหาได้แตะต้องและไขว่คว้าเอามากุมกำไว้ในอุ้งมือไม่ ความรักก็เฉกเช่นกัน เช้าวันนี้กำบทเพลงอรุณที่กำลังดื่มด่ำ ฟังเสียงเพลงบรรเลงรัญจวนหัวใจ กับสายน้ำนิรันดร์และรวงข้าว ความรู้สึกหมื่นพันยากเกินบรรยายเลยครับพี่พุด ชื่นชมบทกวีพี่พุดเสมอมาครับ
12 ตุลาคม 2546 14:44 น. - comment id 173919
จะคอยเป็นกำลังใจให้นะครับ
15 ตุลาคม 2546 03:34 น. - comment id 174333
พุด คืนนี้ เข้ามา อ่าน งาน ของพุด ด้วยปลื้ม ในลีลา ท่าทีใหม่ ของเพื่อน นะ อิอิ
19 ตุลาคม 2546 20:15 น. - comment id 175047
ก็ยังงงงอยู่ครับว่าจะปลอบใจดีหรือเปล่า เพราะยังเดาไม่ออกว่าเรื่องจริง หรือเป็นแค่บทกลอน บางทีสิ่งที่อยู่ใกล้กันเกินไปเขาอาจมองผ่านไม่เห็นคุณค่า ด้วยเขาและเราใกล้ชิดกันเกินไป เขาจึงมองข้ามเราไป ถ้าเขาเป็น ผู้ชายตาต่ำสักนิดคงมองมาสบสายตากับเราบ้าง จะได้รู้ความนัย แต่นี่เขาเป็นคนตาสูง ปล่อยเขาไปเถอะครับ ผู้ชายไม่ไร้เท่าใบพุทรา