thaipoem... ...ที่ที่ความฝัน .....อยู่ใกล้ใกล้ความจริง ...ที่ที่รอยยิ้มและคำสัญญา .....ไม่เคยจางหาย ...ที่ที่ความทรงจำ .....ไม่เคยมลาย ...บทกลอนไทย .....ให้ทุกคน อัลมิตรา... ...ณ ตรงนี้ที่ที่มีแต่ความฝัน ...ณ ตรงนี้ความสัมพันธ์มิจางหาย ...ณ ตรงนี้ความทรงจำย้ำมิคลาย ...ณ ตรงนี้บ้านกลอนไทยให้ทุกคน ...ณ วันหนึ่งซึ่งผ่านมาแลเห็น ...ณ ประเด็นอักษราชักน่าสน ...ณ ตอนนี้ขอกล่าวเล่าย้อนตน ...ณ คราวด้นมาสมัครรักษ์กลอนไทย ...เคย วนเวียนเขียนอ่านกานท์มาน้อย ...เคย แต่อ่อยกลอนสดจรดเข้าใส่ ...เคย ร่ายมั่วกลัวครูเอ็ดเข็ดเหลือใจ ...เคย ขานไขขับโคลงโยงล้อเลียน ...เคย ลอกกลอนตอนขุนแผนแสนสะท้าน ...เคย พบพานคนโรคจิตคิดปวดเศียร ...เคย ปะทะหลากคารมข่มวนเวียน ...เคย คิดเพี้ยนแต่งฉันท์อัศจรรย์กานท์ ...สิ่ง ที่ใจอยากกระทำย้ำทำหมด ...สิ่ง เปลื้องปลดความปวดร้าวเข้าประสาน ...สิ่ง ถ่ายทอดบทกวีที่จรดจาร ...สิ่ง นี้คือตำนาน..บ้านกลอนไทย
อัลมิตรา 3 ต.ค. 2546 22:19 น. - ID 39791 
5434
14
0
3 ตุลาคม 2546 22:47 น. - comment id 171911
หน้าส่วนตัว
พี่อัลมิ....คงจำ..บทกวี..
ที่เขียนให้เรนได้...นะคะ...
...ความทรงจำ....
กับ..ความรู้สึกดีๆ...ครั้งนั้น..
..เรน..ขอบคุณ...
บทกวี..ที่ให้..
แปะ..เก็บไว้..ข้างผนัง...
ก้อคง..แค่เด็ก..ช่างฝัน..
พี่อัลมิ... คงลืม....
..คิดถึง...นะคะ...
3 ตุลาคม 2546 22:48 น. - comment id 171912
เพราะที่นี่คือที่ที่ผูกพัน เพราะที่นี้คือที่ที่ฝันหา เพราะที่นี้คือรักปักอุรา เพราะที่นี้นั้นหนาฉันจึงมาผูกพัน เพราะที่นี้ฉันจึงคิดจะพัก เพราะที่นี้มีรักให้ห่วงหา เพราะที่นี้แสนดีตลอดมา เพราะที่นี้คือนาน่าผูกพัน เพราะที่นี้มีแต่คนใจดี เพราะที่นี้มีแต่คนคงมั่น เพราะที่นี้ฉันจึงได้ผูกพัน เพราะที่นี้ทั้งนั้นที่ให้มา ***เป็นที่เดียวที่ผู้หญิงไร้เงารู้สึกผูกพันมากมายและไม่เคยคิดจะห่างหายจากกันไป (กลอนไพเราะมากเลยค่ะ***
3 ตุลาคม 2546 23:09 น. - comment id 171918
เพิ่งเข้ามาได้ไม่นาน เพิ่งหัดแต่งกลอนกานท์จารอักษร เพิ่งเรียนรู้คำคมแห่งกานท์กลอน เพิ่งสะท้อนความคิดก่อเกิดมิตร
3 ตุลาคม 2546 23:25 น. - comment id 171923
ณ ตรงนี้ที่ฝันวันเคยคุ้น ณ ที่อุ่นอบใจในวันเหงา ณ อักษรสะท้อนจิตลิขิตเงา ณ เรือนเหย้าแห่งรักของนักกลอน :) มายิ้มสวยๆให้น้องอัลมิตราค่ะ ..๕๕..
3 ตุลาคม 2546 23:27 น. - comment id 171924
เพราะจังเลยค่ะ อ่านแล้วรู้สึกอบอุ่นแบบนั้นจริง ๆ แวะเวียนมาทักทายค่ะ :)
4 ตุลาคม 2546 02:33 น. - comment id 172009
บ้านกลอนไทย รวมหลายรส หลายรูปแบบ ที่อิงแอบ หนทาง ร่วมสร้างฝัน ได้พบปะ สนทนา พุดคุยกัน ได้สื่อสาร บทกลอน สอนใจคน
4 ตุลาคม 2546 03:49 น. - comment id 172030
ได้เขียนดี น่าติดตาม ...และคร้ามแขยง
ดูเรี่ยวแรง แข็งขัน วาดฝันหา
อีกรูปภาพ ล้วนน่ารัก ประจักษ์อุรา
จึงได้มา เห็นอัลมิตรา ในบางวัน
บัดเดี่ยวนี้ กำแพง แขยงใกล้
ได้ทะลาย ลงไซร้ ด้วยใจฝัน
เป็นพี่น้อง เกื้อกุลใจ ไว้ด้วยกัน
ผูกสัมพันธุ์ ฝันได้สาน...บ้านเรือนไทย
4 ตุลาคม 2546 11:19 น. - comment id 172063
เราไม่ใช่โรคจิตที่คิดอวด ให้เธอปวดเศียรเกล้าจนกล่าวขาน เพียงผ่านมาเจอพี่น้องได้พ้องพาน เลยติดบ้านกลอนไทยใจรวมกัน... อิอิ อย่าให้ผ่านมาแล้วผ่านไปเหมือนลุงเวทย์เลยนะ ลุงครับหลานๆเรียกร้องให้เหมือนเดิม
4 ตุลาคม 2546 11:25 น. - comment id 172065
เหมือนกับเราอ่านกลอนกานต์พาลสนุก จึงได้ต่อเพียงปลุกสุขสดใส ต่อได้บ้าง...ทะเม่งบ้าง ช่างประไร ในเมื่อไปรักการอ่านกาน๖์บทกลอน แต่งได้บ้างไม่ได้บ้างก็ยังคิด เพราะดวงจิตอยู่ในกานต์อ่านเขียนสาสน์ จะเขียนต่อ(ไป)แม้ว่าไม่ได้ความ และยังชอบแหย่อัลมิตรา 5555 ถือว่างาน ............... งานของเราคือกวนใจอัลมิตราอ่ะ
4 ตุลาคม 2546 12:11 น. - comment id 172071
อ่านแล้วอบอุ่นจังค่ะ..
4 ตุลาคม 2546 19:59 น. - comment id 172142
กลอน ไพเราะมากๆ นะคะ พี่อัลมิตรา
4 ตุลาคม 2546 23:50 น. - comment id 172207
เกินบรรยายขอรับ ^^
5 ตุลาคม 2546 22:11 น. - comment id 172400
น้องเรน .. จำได้ค่ะ บทกลอนที่เขียนให้ ขอให้น้องเรนเก็บความรู้สึกดีๆที่เรามีต่อกัน และถนอมไว้ให้ยืนนาน สักวันน้องเรนจะต้องเขียนได้ และจะต้องเขียนได้ดีกว่าพี่อัลมิตราให้ได้นะคะ คุณผู้หญิงไร้เงา.. เพราะที่นี่มีความฝันฉันมาหา เพราะที่นี่มีความกล้าท้าทายฉัน เพราะที่นี่มีพี่น้องคล้องสัมพันธ์ เพราะที่นี่มีเธอและฉัน ..สัญญา คุณindenpendent .. แม้เพิ่งมาแต่เก่งกล้าอักษรานัก พึงประจักษ์ครั้งย้อนยลต้นความใหม่ จวบบัดนี้ประกายเจิดจรัสไกล สะท้อนให้ภาพลักษณ์งามตามที่ควร พี่ดอกแก้ว.. ณ ตรงนี้ความฝันมิสิ้นสุด ยังพิสุทธ์เสมอเสมือนมิเบือนหนี อบอุ่นใจในรักสมัครไมตรี เพื่อหยั่งรากงานกวีให้ยืนนาน คุณตามฝัน .. ขอบคุณมากค่ะ อัลมิตรารู้สึกอย่างที่เขียนเช่นกันค่ะ คุณคนหนึ่งในบ้านเรือนไทย.. หลากหลายรสทั้งรักและบทแย้ง ฉีกแสดงเสแสร้งแกล้งเบือดบิด แปลงเป็นนางมารร้ายคายมากพิษ หรือดัดจริตนางงามตามนิยาย เท่าที่รู้ดูไม่ออกขอบอกกล่าว มากเรื่องราวสับสนคนที่หมาย มาปลอมปนกลเล่ห์เพทุบาย คงให้ตายจึงปลื้มลืมรักเดิม คุณทิกิ.. ขอขอบคุณในจิตที่มิตรมอบ จึงเขียนตอบเป็นกลอนย้อนบทสื่อ กำแพงใจทลายได้หากหลายมือ ช่วยกันยื้อฉุดรั้งหยั่งกวีงาม.. คุณฤกษ์.. แสนปวดเศียรเหลือเกินบังเอิญกล่าว คุณฤกษ์เล่าลุงหายกรายหน้าหนี อัลมิตราไม่รู้ว่าทำไงดี ให้ลุงกลับมาที่..บ้านกลอนไทย ยัยไหม .. แฮ่ม .. ระวังแหย่อัลมิตราจะไฟช๊อตนะ หารู้ไม่ ร้ายกว่าปลั๊กไฟ. ไม่เชื่อไปถาม กฟผ ดูสิ. คุณตะแหง่ว .. ขอบคุณจ้า คุณสีไม้ระบายฝัน .. ขอบคุณมากนะคะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ คุณเมจิคเชี่ยน ... :) ขอบคุณมากค่ะ
6 ตุลาคม 2546 00:15 น. - comment id 172501
บ้านกลอนไทน มีสงสัย สิ่งใดเล่า วานบอกกล่าว เรื่องราวแจ้ง แถลงไข อย่ามัวซ่อน เปิดกลอน ประตูใว้ จะตอบให้ คนงาม ตามความจริง
6 ตุลาคม 2546 01:22 น. - comment id 172531
บ้านกลอนไทยในโลกอินเทอร์เนต คือที่เพชรตกตมแล้วจมหาย อยากได้คืนค้นหาจนตาลาย แต่ก็ได้หลายเม็ดเพชรกวี.
6 ตุลาคม 2546 23:19 น. - comment id 172736
คุณชัยชนะ .. นี่คือบ้านกลอนไทยมิใช่ฝัน หรือรำพันเพียงผ่านหว่านเสน่หา หากหนึ่งลิ้นปลอดเล่ห์เตร่ตอบมา คงมีค่าควรจำ..มิช้ำใจ คุณอกนิษฐ์.. เป็นเพียงพลอยด้อยค่าราคานิด ยากจะติดทาบแต่งแหล่งเพชรใส มณีชาติมาตรยล ณ หนใด ก็งดงามจิตไซร้..ในบทกวี
7 ตุลาคม 2546 12:57 น. - comment id 172845
.....มาช้า...ดีกว่าไม่มา......หลังเพื่อนก็ยังดี...... .......ณ ที่นี่มีเพื่อนเหมือนดาวสวย งดงามด้วยงานเขียนเพียรสืบสาน มิตรภาพซาบซึ้งติดตรึงนาน อยู่ในบ้านกลอนไทยด้วยใจงาม...... ......................สวัสดีครับ........................
7 ตุลาคม 2546 17:15 น. - comment id 172886
มาช้ายังดีกว่าไม่มา แต่ถึงไม่มาก็ยังรู้ว่าระลึกถึงนะ ขอบคุณมากค่ะ คุณใบบอนแก้ว .. (เพื่อนเล่นมาอยู่ข้างหลังอย่างนี้นี่เอง .. ย่องๆ นี่นา..)
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
