http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=72 แก้วตระการ... ฝนพร่างสาย พรายพรม หน่วงหนัก ในยามดึก ฟ้าครวญคร่ำ ดาวร่ำไห้.. กอแก้วนิ่งงัน ในงามเงียบ กลิ่นหวานเศร้าของช่อดอกพราว..คลุกเคล้ามาปลอบประโลมใจ กับสายลมละมุนบางเบา ในยามนี้.. ราตรีที่ฟ้ามืด ดาวหนีหาย จันทร์เสี้ยวรานร้าวใจ ดาวคงไปแอบร้องไห้ในกลีบเมฆ.. การะเวกเลิกร่ายมนตราอ้อน..ใจใคร ดวงดอกไม้ไทยรายรอบบ้านเลิกหวานเลิกบานชั่วคืนค่ำ... ดวงใจอ่อนล้า..ในเงาตามีม่านฝน..พรำ ดวงใจนั้นเงียบงัน..ว่างเปล่า.. แก้วคู่บ้าน คู่ใจ คู่เรือนไทย แก้วกลางใจพบพายุใจไหวหวั่น พร้อมๆกันนะวันนี้ แทบทำใจไม่ทัน ให้รู้ทันรู้เท่าโลกโศกวิโยคสะเทือนทับ รับเนื้อใจละมุนนี้ ที่ราวกับ เปลวเทียนฝันในดวงใจพลันริบหรี่ รุบหรู่อย่างช้าช้า ช้าช้า.. ไฉนเลย.. ในดวงชีวาดวงชีวีที่ผ่านมา.. ทุกช่วงเวลา มีแก้วหน้าบ้าน ยืนต้นตระการกิ่ง ตระการตา ตระการใจ ในทุกคราคราว ไม่ว่ากี่ฝนหนาวกี่เศร้าฝัน ในเนื้อใจอันไหวงามนี้ มีแก้วต้นนี้ที่หยัดยืนเคียงข้าง และเฝ้าบานพราวนำทางใจ สู่เส้นทางรักเส้นทางฝัน.. ให้สล้างขวัญ ยามวสันต์เยือน นำแก้วคู่เรือนกอจริง มาหวานหว่านกลางใจมาไหวกอฝัน มาแตกช่อก่อกอรัก มาผูกรัดรักร้อย ในร่มรักเรือนไทย ในงานงามแทบทุกเรื่องรักรจนา.. แก้วตระการตา..แก้วสวยพร่างพราวกลางใจ กลางใบเขียวขจี แก้วที่สูงเชยชายคา เป็นแก้วตาดวงใจในอ้อมโอบแห่งรัก ในวิมานฝันวิมานดิน ในถวิลถึงไพรกว้าง ยามแรมร้างรักลา ในโศกสาสะซึ้ง ในคะนึงหา..ระหว่างเรา.. แก้ว..แก้ว..แก้ว.. ดวงดอกแก้ว คู่ชายคาบ้าน เป็นร่มรัก ในเรือนไทยเรือนใจ ให้พักใจ..เป็นปรัชญาใจสอนซาบซึ้ง ให้เข้าถึงงามธรรมะ ธรรมชาติ ธรรมดา หากรู้ค่าเปิดใจรับพลังอันยิ่งใหญ่ แสนสวยสงบนี้ แก้วที่สวยสดพร่างงามสล้างด้วยความดี ดั่งมณีมีค่าเลิศล้ำในดอกดวงเรียบง่าย พร่างพรายใจ ตระการพราวราวเพชรหนึ่งในร้อยดวง.. .....หนึ่งในร้อย.......... พราว แพรว อันดวงแก้วแวว-วาว สด สี งาม หลายหลากมากนาม นิยม นิล-กาฬ มุกดา บุษรา คัมคม น่า ชม ว่างาม เหมาะสม ดี เพชรน้ำหนึ่ง งามซึ้ง จึงเป็น ยอดมณี ผ่อง แผ้วสดสีเพชรดี มีหนึ่งในร้อยดวง ความ ดี คนเรานี่ ดีใด ดี น้ำ ใจที่ให้แก่คน ทั้งปวง อภัย รู้แต่ให้ไปไม่หวง เจ็บ ทรวง หน่วงใจให้รู้ ทัน รู้ กลืน กล้ำ เลิศล้ำ ความเป็น ยอดคน ชื่น ชอบตอบ ผล ร้อยคน มีหนึ่งเท่านั้นเอย รู้ กลืนกล้ำ เลิศล้ำ ความเป็น ยอดคน ชื่น ชอบตอบผล ร้อยคน มีหนึ่ง เท่านั้นเอง..... ให้ตระหนักรักดอกแก้ว ซึ้งในค่า..และเกินคำพรรณนา.. ในครานี้.. ที่แก้วกลางใจของเราทุกคนในชายคาร่มรักเรือนไทย พบพายุฝนลมแรง.. คนดี..ทุกดวงใจ.. เราจะใช้พลังใจหลอมดวงใจเกี่ยวก้อยกันไป ใช้ไหล่รักมั่นฉันท์พี่น้องมากไมตรี มาเอนอิงพิงกัน กางกั้น ปกป้อง ดวงดอกแก้วแสนงามของเรา ให้กลับมาหวานสล้างบานพราวกลางใจ นำทางใจเป็นร่มเงาแก่นกกา เป็นเมตตาแก่ผู้มืดบอดทางใจ ในเส้นทางรักสับสนที่ยังค้นทางสว่างว่างไม่พบเจอ รอหยาดฝนพรายพรม พร่างสายให้แก้วกระจายคลี่ขยายกลีบชูช่อ ล้อแดดลม ห่มทุกห้องหัวใจรักให้อิ่มงาม อีกครั้งอีกครา.. มาสิทุกดวงใจ.. เราจะพร้อมใจกันผูกรักรัอยมั่นดั่งคำสัญญา สวดมนต์ภาวนา และเราจะรอวันที่ฟ้าเบื้องบนปรานี รอวันที่เราจะยิ้มทั้งน้ำตา..รอท่าวันนั้น วันที่แก้วกลางใจ แก้วตระการตา จะกลับมาบานสะพรั่ง กระจ่างใจ กระจ่างฝัน ทุกทิวาทุกราตรี ประดับเรือนไทยนี้ให้หอมเย็น หอมงามด้วยคุณความดี เป็นรักนี้นิรันดร.. ดอกแก้วกลางดง ลำน้ำน่าน หอมหอมตริตรองใจ ดอกไม้ไพรแก้วกาหลง โดนเด่นอยู่กลางดง งามสะพร่างหว่างหัวใจ อาทรภมรเมือง บ่ชำเรืองแลผู้ใด ใจรักภักดิ์ดีไว้ ประพาสป่า ณ แดนดิน ฤดูก็คล้อยเคลื่อน บ่ได้เยือนแก้วกระถิน บ่มช้ำกล้ำกลืนกิน หนาวจำทนจนรุ่งราง ระยิบระยับพราว กลีบพรายขาวดั่งดาวพร่าง จะรักหรือผ่อนวาง ดลหัวใจให้ป่วนแท้ แมลงภู่ผึ้งป่าดอน อยากคลึงคลอนดอกดวงแด เพราะรักยากหักแท้ จึ่งชอกช้ำกับบุพเพฯ บานงามนามมงคล คลอหยาดฝนพรมเสน่ห์ สูงส่งใช่รักเล่ห์ ทั่วทั้งผองครองบูชา ควรคู่ด้วยผึ้งหลวง ดุจดาวดวงสถิตย์ฟ้า ผึ้งป่าเหล่านกกา อย่าแม้นเปรียบเทียบความงาม อัญเชิญเข้าครองเมือง รักเรื่อเรืองระบัดนาม ดอกแก้วก็ไหวหวาม บริสุทธิ์เกินกล่าวพรรณ จำจรก็ตัดใจ อันผึ้งไพรไหนสำคัญ อกร้าวใคร่อาสัญ อยู่อ้างว้างกลางดงแดน .......................... คนไทยโบราณเชื่อว่า เรือนใดปลูกต้นแก้วไว้ประดับบ้าน ทำให้คนในบ้านมีความสุขและมีคุณค่าสูง เพราะคำว่าแก้วนั้นหมายถึงสิ่งที่ดีมีค่าสูง เป็นที่นับถือบูชาของคนทั่วไป ซึ่งโบราณได้เปรียบว่า เหมือนดวงแก้ว ดอกแก้วมีกลีบดอกขาวพร่างบริสุทธิ์ หอมนวล แมลงภู่ผึ้งชอบตอมตรมยิ่งนัก และถือเป็นไม้มงคล คู่ควรกับสิ่งทีดีๆ สูงส่ง..เสมอ ... แต่ในวันนี้นั้นลำน้ำน่านเป็นเพียงผึ้งไพร... (ไม้ประดับดอทคอมเอื้อเฟื้อข้อมูล)
3 ตุลาคม 2546 12:25 น. - comment id 171772
เต็มอิ่มดีจัง
3 ตุลาคม 2546 13:17 น. - comment id 171788
ดอกแก้วรินกลิ่นคลุ้ง...............ฟุ้งไกล หอมยิ่งหอมจับใจ.....................ยิ่งแล้ว หอมนักจักเปรียบใด...............เทียมเท่า ยามห่างจางกลิ่นแก้ว...............หม่นไหม้ใจซม ( โคลงเคลง....อิอิ.)
3 ตุลาคม 2546 13:17 น. - comment id 171789
แก้วเจ้าจอม... มาร้างทิศห่างหนตำบลไหน แก้วฝ่าฝนพายุร้ายกรายเพียงใด ยังคงเป็นแก้วจอมใจไม่รู้เลือน ...
3 ตุลาคม 2546 13:20 น. - comment id 171792
อ้าว......เฮ้...ชนะนี่นา.....เวลาเท่ากันแต่แซงหน้า...อิอิ.
3 ตุลาคม 2546 13:29 น. - comment id 171798
อัลมิตราไม่ชอบชนะค่ะ เลยให้น้าสิบแซง ค่ะ
3 ตุลาคม 2546 17:52 น. - comment id 171829
ใจหาย...ดั่งแก้วสลายกรายห่าง วันนนี้จะมีแก้วกลีบบาง มาทิ้งร้างไปไหนใจแสนตรม
3 ตุลาคม 2546 19:48 น. - comment id 171853
..เรน..ก้อรัก..พี่ดอกแก้ว..นะคะ.. ..อยากแต่งกลอน..แบบพี่พุดพัดชา.. แล้ว..มอบให้..พี่ดอกแก้ว.. ..เธอ..แสนดี... เรน..สัมผัสได้ถึงความ..อ่อนโยน... ..เรน...ชอบ..เธอที่สุด... ..ผู้หญิง.. ของนู๋เรน... ..ขอบคุณ.. พี่พุดพัดชา... ..ผู้หญิง.. ที่น่ารัก..ของใครน๊า.... ...แว๊ปป.. ... ..
3 ตุลาคม 2546 22:15 น. - comment id 171893
พี่พุท ได้ความรู้
3 ตุลาคม 2546 22:43 น. - comment id 171910
****ด้วยมีความหมายจึงทายทัก ด้วยมีความรักจึงทักทาย**** ..หอมอุ่น..กรุ่นกลิ่น ระรินรส ..งามงด ..สดสวย.ด้วยสีสัน ..ดอกแก้ว ..เบ่งบาน..นานนิรันทร์ ..ชูช่อ..ทอฝัน..กรรณิกา........
3 ตุลาคม 2546 23:09 น. - comment id 171917
เมื่อตอนหัวค่ำ..ได้เข้ามาอ่านแล้ว อ่านอยู่หลายรอบ... ตื้นตันใจจนยากที่จะกล่าวคำใดได้ อาการของ..ในเงาตามีม่านฝน....ได้เกิดขึ้นเพราะความซาบซึ้ง หัวใจดวงงามของพุดพัดชา...คือจุดกำเนิดความรู้สึกที่อบอุ่นยิ่งขึ้นในวันนี้......จากเมื่อวานที่ได้สัมผัสความเอื้ออาทรจากหัวใจมิตรหลายๆท่าน ..ที่ได้เจือจานน้ำใจไปสู่บ้านพี่ดอกแก้ว ....จึงขอใช้พื้นที่ตรงนี้ขอบคุณหัวใจหวานของอัลมิตรา .....รวมทั้งหัวใจเข้มของครูใหญ่ฝ่ายกลอน...ไว้ ณ ตรงนี้เช่นกัน และขอขอบคุณทุกดวงใจที่มาร่วมอวยพรให้คลายจากเมฆหมอกร้าย ขอบคุณความอิ่มเอม....ของฤกษ์ ขอบคุณความอาลัย..(อย่าเพิ่งไว้อาลัยนะคะ)....ของผีขี้เมา ขอบคุณบทกวี..งาม..ดอกแก้ว..ของอัลมิตรา ขอบคุณเรื่องราวในคอนโด...ของtiki ขอบคุณความรักจากหัวใจ.....ของเรนน้อยของพี่ดอกแก้ว (จริงๆ เหมือนกัน ขอบคุณการได้ประโยชน์จากการอ่าน...ของหว่ออ้ายหนี่ ขอบคุณการทักทาย...ของหมึกมรกต ขอบคุณบทกวีดอกแก้วกลางดง ..ของลำน้ำน่าน ..บุรุษแห่งสายน้ำ และผู้ที่เป็นเพื่อนไพรของดอกแก้ว และขอบคุณล่วงหน้ากับทุกท่านที่ผ่านเข้ามา ขอบคุณพุดพัดชาอีกครั้งกับน้ำใจที่มอบให้ค่ะน้องรัก เรายังคงมีเวลาพบกันอีก ..ก่อนจะถึงวันนั้น..ยิ้มๆๆๆๆไว้ค่ะ (อย่าลืมเขียนเรื่องต้นไม้ตามที่เกริ่นเอาไว้นะคะ..รออ่านอยู่ ..เหมือนกับที่ชัยชนะรออยู่นั่นแหละค่ะ ๕๕๕๕๕..)
3 ตุลาคม 2546 23:21 น. - comment id 171921
หากฉันเปรียบดั่งแก้วใจ คงแตกแยกไปไม่เหลือเสี้ยว หากฉันเปรียวดั่งแก้วเรียว คงไม่เหลือแม้เสียวให้เธอผูกพัน ***ถ้าผู้หญิงไร้เงาต้องเปรียบตัวเองเป็นแก้วใจ ปานนี้แก้วใบนี้คงไม่เหลืออะไรให้ใครเหลือนอกจากแก้วที่แตกแล้วไม่เหลืออะไรแม้เพียงเศษเสี้ยวของแก้วก็ตามที***
4 ตุลาคม 2546 06:53 น. - comment id 172040
ผมมีธุระต้องไป และมีปัญหาเรื่องเนตด้วย ผมรับปาก วันนี้ไม่เกินเที่ยงคืน จะมาแสดงความเห็นให้นะครับ (อ่านแล้วลบออกก็ได้นะครับ)
4 ตุลาคม 2546 07:48 น. - comment id 172046
พี่พุด มาขอบคุณสำหรับกำลังใจ เมื่อไรเมื่อนั้น พี่พุดน่ารักเสมอ และบทกลอน บทความ สวยงามน่าหลงไหล คิดถึงนะค่ะ
4 ตุลาคม 2546 10:36 น. - comment id 172051
ผมใจร้อนเลยรีบไปซื้อชั่วโมงอินเตอร์เนตใหม่มาใช้ ครับ ผมเคยได้ยินพี่ดอกแก้วพูดครั้งหนึ่งดูเหมือนที่ บทกวีบางบท ว่าจะไปผ่าตัดครั้งใหญ่ ผมมาอยู่ที่นี่แต่งกลอน มีสัมผัสใน ก็ด้วยสังเกตุจากงานเขียนของพี่ดอกแก้ว และได้รับข้อคิดต่าง ๆ ที่เป็นประโยชน์ต่าง ๆ มากมายจากบทกลอน ผมคงเตรียมแต่งกลอนซักกลอน ให้ผู้ที่ผมเคารพเหมือนอาจารย์ ขอเอาข้อความจากเพลงมาพูดแทนก่อนนะครับ ...ร้อยคน มีหนึ่ง เท่านั้นเอง... (ผมไม่ขอพูดเรื่องส่วนตัวนะครับ)
4 ตุลาคม 2546 20:23 น. - comment id 172148
นานแล้วที่ผมไม่ได้อ่านกลอนพี่พุด นับวัน .. พี่พุดยิ่งดูเป็นคนลึกซึ้งกับเรื่องราวต่าง ๆ มากเลยล่ะครับ พี่พุดสบายดีไหม ผมมาส่งกำลังใจน่ะครับ ขอให้สิ่งที่พี่พุดทำ ..สำเร็จด้วยดีครับ ผมเอง...