ฟ้าครวญค่ำร่ำไห้ใจจะขาด อสนีบาตฟาดลงที่ตรงไหน คงหนาวเหน็บเจ็บปวดร้าวรวดใจ ทุกข์เท่าไรไหนจะเทียบมาเปรียบกัน ฉันเหม่อมองจ้องฟ้าคราฝนหล่น ดังระคนปนเสียงสำเนียงสั่น เหมือนฉันเจ็บเหน็บหนาวร้าวพอกัน เพราะเธอนั้นพลันลาคราฝนเยือน เธอนั้นเป็นเช่นสายฟ้าคอยหาเรื่อง แสร้งโกรธเคืองมีเรื่องด่ามาเชือดเฉือน ทำกับฉันวันละนิดจิตฟั่นเฟือน เมื่อมีเพื่อนมาเยือนใหม่ให้ฉันตรม มองท้องฟ้าคราใดใจจึงหวั่น ฟ้าร้องนั้นฉันเหงาเศร้าขื่นขม หากสายฟ้ามาฟาดบาดระบม คงระทมจมความเจ็บหนาวเหน็บตาย
นกตะวัน 2 ต.ค. 2546 20:56 น. - ID 39753 
263
2
0
3 ตุลาคม 2546 14:49 น. - comment id 171820
ฟ้าครวญคร่ำร่ำไห้ใจแทบสิ้น โอ้ยุพินมาหมางกายห่างเหิน เสียงฟ้าแผดปวดปร่าล้าเหลือเกิน เหมือนน้องเมิน..ไปลับมิกลับมา
4 ตุลาคม 2546 01:28 น. - comment id 171976
มองท้องฟ้าคราใดให้ใจหวั่น ด้วยเหมือนวันก่อนนั้นเธอผันหนี มองท้องฟ้าเมฆปกคลุมรุมฤดี เหมือนตอนนั้นที่เธอหลี้หนีจากกัน ***กลอนไพเราะอีกตามเคยนะค่ะ***
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
