ฉันพักผ่อนนอนเล่นยามเย็นย่ำ สายฝนฉ่ำพรำใส่ให้สดชื่น หมู่แมกไม้ไกลใกล้ใบชุ่มชื้น เขียวระรื่นยืนรับฝนตกหล่นมา แสงแดดส่องต้องมาจากฟ้าฟาก คือของฝากจากสวรรค์เลือกสรรหา กระทบฝนหล่นพรำก่อนอำลา สวยนักหนาครายลฝนสีทอง ยิ่งเหม่อมองจ้องไปให้สุขล้ำ แสนดื่มด่ำฉ่ำใจไร้หม่นหมอง เห็นสีรุ้งพุ่งสยายกระจายนอง แซมแสงทองส่องสว่างกลางฝนพรำ ครั้นแสงลดหดหายสลายพลัน สายฝนนั้นพลันลดหมดชุ่มฉ่ำ ฉันลุกยืนตื่นนอนตอนใกล้ค่ำ แล้วลาร่ำค่ำลงคงต้องไป
นกตะวัน 2 ต.ค. 2546 20:55 น. - ID 39751 
447
2
0
3 ตุลาคม 2546 00:33 น. - comment id 171723
griktเพราะเหมือนเดิมค่ะ
4 ตุลาคม 2546 01:32 น. - comment id 171978
กลอนไพเราะมากเลยค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
