สายฝนที่ตกลงมาจากฟากฟ้า เหล่านกกาบินเริงร่า ท่ามกลางสายฝน ได้แต่คิดตอนนี้เขาอยู่ไหน ทำไมไม่มีใครห่วงใยเราสักคน จึงปล่อยให้ฉันสับสน วุ่นวนอย่างเหงาใจ สายฝนยังตกมาอย่างต่อเนื่อง ตัวฉันนี้ยังขุ่นเคือง หม่นไหม้ เศร้า ระทม มันตรอมตรม ยิ่งกว่าใคร ได้แต่หวังว่าเมื่อไหร่ ฝนหยุดตก แล้วฟ้าจะใสอีกที ฝนยิ่งตก ยิ่งปวดร้าว เหงาในจิต ใจครุ่นคิดว่า ทำไมเขาถึงหนี ยิ่งวิ่งตาม ยิ่งอ่อนล้า หมดแรงเรียกหา ความรักที่แสนดี ได้แต่ร้องไห้ทุกวินาที เพื่อลบความทุกข์ที่มีในใจ
น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม 2 ต.ค. 2546 18:00 น. - ID 39741 
693
2
0
2 ตุลาคม 2546 23:34 น. - comment id 171707
sp6f;bjหยุดวิ่งนะคะ เขียนให้ดูทีละบทที่ตั้งใจเขียนนะคะ จะมาอ่านทุกครั้งคะ มากกว่าก็ได้ค่ะ
4 ตุลาคม 2546 02:00 น. - comment id 171991
สายฝนที่ตกลงมาจากฟากฟ้า ทำให้ฉันเหงาอุรากว่าสิ่งไหน ทำไมแดดไม่ออกเพื่อให้ใจ ได้รับความสดใสให้ได้ยล ***กลอนน่ารักค่ะ แต่ก็เศร้า***
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
