ค่ำคืนที่ยาวนาน เหมือนราตรีกาลกำลังร้องไห้ พื้นหลังคือความมืดมิดมีดาวนับล้านประดับไว้ แสงหิงห้อยรำไรเปิดฉากเดินเรื่องราว ใครคนหนึ่ง...มองพระจันทร์ผ่านกระจกบาง แล้วเอื้อมมือสัมผัสน้ำค้างกลางลมหนาว ที่หยดลงจากฟากฟ้าคล้ายสะเก็ดดาว พร่าพราวในอุ้งมือคล้ายหยดน้ำตา โลกยังหมุนไปอย่างเงียบ เงียบ แต่หัวใจกลับเลาะเลียบไปตามมุมฟ้า ตามเก็บฝันบนเมฆหม่นมาซับน้ำตา ตลอดเวลาบนทางที่ห่างไกล ที่สุดของความยาวนาน คือตลอดกาลที่ไม่มีเธอมาเคียงใกล้ คือทุกวินาทีของชีวิตที่ผ่านไป คือทุกลมหายใจที่เฝ้าแต่...คิดถึงเธอ
แอ็ปเปิ้ล 30 ก.ย. 2546 17:08 น. - ID 39653 
911
11
0
30 กันยายน 2546 17:53 น. - comment id 171029
ความเจ็บที่ฝังลึก ยากเหลือเกินรู้สึกกับมันได้ ถึงแม้ค่ำคืนที่ยาวนาน.... ....ก็ไม่อาจสมานแผลในใจ ได้แต่กอดเข่านั่งร้องไห้ กับความรักในใจที่มันไม่จีรัง กลอนของแอ็ปเปิ้ลเพราะมาก บากแต่งเก่งแบบนี้บ้างจัง แวะมาทักทายอ่ะค่ะ
30 กันยายน 2546 18:17 น. - comment id 171032
^____^ ขอบคุณน้ำตากับท้องฟ้าสีครามคะ ความคิดถึงของฉันจะโบยบินไปหา ในรอยน้ำตาที่ไม่มีใครรับรู้ได้ ล่องลอยสู่ฟ้าสีครามที่แสนไกล แล้วก่อตัวเป็นน้ำค้างหยดใสที่ปลายตา
30 กันยายน 2546 23:26 น. - comment id 171130
หน้าส่วนตัว
รู้มั้ยว่า...มีคัยคนหนึ่ง
ที่กำลังนั่งคิดถึงเธออยู่ตรงนี้
เมื่อเธอมั่ยอยู่ใกล้..........
ยิ่งทำให้รู้สึกมั่ยค่อยดี
กว่าจะผ่านแต่ละนาที
ต้องทนกับความรู้สึกที่ทรมาน
........
30 กันยายน 2546 23:31 น. - comment id 171133
ค่ำคืนนี้ ที่ยาวนาน ปรุงฝันใหม่ แม้ไม่ได้ เคียงน้อง ตระกรองหนาว ฝันไปเถิด เลิศล้ำ เป็นเรื่องราว สวยแพรวพราว เคียงคู่เธอ เสมอใจ
30 กันยายน 2546 23:48 น. - comment id 171146
ค่ำคืนนี้ช่างแสนสั้น เพราะมีใครเคียงกันอยู่ตรงนี้ มีแต่ความหวานฤดี เพราะต่างมีหัวใจที่ไม่ไร้กาลเวลา มาเยี่ยมจ้ะ.. มาอยู่เป็นเพื่อนตรงนี้แล้วไง คุยกันไปเรื่อยๆเดี๋ยวก็เช้าแล้วละนะๆๆๆ
30 กันยายน 2546 23:54 น. - comment id 171151
ที่สุดของความยาวนาน คือความร้าวรานในรัก ที่สุดของรักเราคืออกหัก ที่สุดของรักคือความช้ำใจ ***กลอนไพเราะมากเลยค่ะ คิดถึงน้องแอ็ปเปิ้ลมากๆๆๆๆๆเลยนะค่ะ***
1 ตุลาคม 2546 11:10 น. - comment id 171228
ฟ้ามิอาจกลั้นความคิดถึง มีเพียงหนึ่งสิ่งเดียวที่จดจ่อ คือความห่วงหาที่ใจรอ อยากเพียงขอส่งมาให้ถึงใจ ิคิดถึงเธอนะคิดถึง อยากให้รู้ว่าคิดถึง รู้แล้วอาจไม่ต้องทำอะไร ขอเพียงอยู่เฉย ๆ ก็ได้ไม่เป็นไร 1 ปี แล้วนะ ครับ
1 ตุลาคม 2546 22:43 น. - comment id 171348
พึ่งรู้ว่าค่ำคืนมืดมิด แม้จะมีดาวสถิตประดับฟ้า พึ่งรู้ถึงความยาวนานของกาลเวลา เมื่อหัวใจปวดปร่าด้วยน้ำตาความรัก **อ่านกลอนของแอ็ปเปิ้ลแล้วเหงาจังค่ะ
2 ตุลาคม 2546 15:17 น. - comment id 171569
...
8 ตุลาคม 2546 14:23 น. - comment id 173145
ที่สุดของการเดินทาง คือระยะทางที่ห่างไกล ที่สุดของความห่วงใย คือเธอจากไปแล้วไม่หวนคืน ชอบค่ะ
29 มิถุนายน 2547 12:41 น. - comment id 283067
พันดาว แวะมาตามอ่าน ขอบอกว่า เพราะมากๆ เหมือน สายลมเหงาพัดผ่าน -- ขอเก็บน่ะ --
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
