ยามที่เธออ่อนล้า.. รับรู้ได้ จากแววตา ที่หวั่นไหว ไม่มีใคร คอยเคียงข้างช่วยปลอบใจ ขอเป็นฉันได้ไหม...ดูแลเธอ จะคอยเป็น กำลังใจ อยู่ข้างหลัง รับรู้และรับฟัง เรื่องราวของเธอเสมอ ความห่างไกล..ก็ไม่อาจกางกั้นความผูกพัน ที่ให้เธอ ขอเพียงรู้ไว้เสมอ กำลังใจจากฉัน มีให้เธอ...ทุกนาที สุดเส้นสายปลายทางแห่งความเหงา ยังว่างเปล่าโดดเดี่ยวและสับสน ไม่เหลือใครร่วมทางแม้สักคน สู้บนหนทางเปลี่ยวอย่างเดียวดาย
27 กันยายน 2546 18:47 น. - comment id 170449
เพราะมากครับ ชอบมากครับ ^__^
27 กันยายน 2546 21:28 น. - comment id 170474
ถูกใจมากค่ะ
28 กันยายน 2546 03:00 น. - comment id 170557
ยามที่เธออ่อนล้า รู้ไว้เถอะว่าเธอยังมีฉัน ที่จะอยู่ใกล้ชิดเคียงกัน เป็นกำลังใจให้เธอนั้นตลอดเวลา ***กลอนน่ารักจังเลยค่ะ***